Το Φιλιπ.β:12-13 φαίνεται να είναι μια αντίφαση:
«Ώστε, αγαπητοί
μου, καθώς πάντοτε υπηκούσατε, ουχί ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά τώρα πολύ
περισσότερον εν τη απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών
σωτηρίαν· διότι ο Θεός είναι ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν
κατά την ευδοκίαν αυτού».
Ποιος κάνει τη δουλειά – εγώ ή ο Θεός;
Άπαξ σωθείς, αιώνια σωσμένος;
Μπορεί ένας Χριστιανός να χάσει την σωτηρία του, αφού
πραγματικά έχει δεχτεί τον Ιησού σαν προσωπικό του Κύριο και Σωτήρα;
Υπάρχει μεγάλη διχογνωμία στο Σώμα του Χριστού αυτή τη στιγμή, σχετικά με αυτό το ζήτημα.
Ας ξεκινήσουμε σωστά.
Στην Β΄ Πέτρ.β:17 λέει πηγαί άνυδροι, νεφέλαι υπό
ανεμοστροβίλου ελαυνόμεναι.
Η πηγή έχει νερό, πολύ νερό, φρέσκο, γάργαρο. Όταν δεις τα
σύννεφα κατάφορτα, σκούρα, περιμένεις και τη βροχή που ζυγώνει. Έτσι τα βλέπεις
εσύ και εγώ.
Ο Θεός όμως, βλέπει βαθιά και διαπεραστικά. Ο Θεός δεν βλέπει σταγόνα νερό σε αυτές τις άνυδρες πηγές, αλλά μόνο ταξίδια, μόνο δρομολόγια χωρίς νόημα, δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν, είναι χωρίς αποτέλεσμα η παρουσία τους.
Η μελέτη της Αγίας Γραφής είναι
σπουδαίο προνόμιο των πιστών.
Ταυτόχρονα
όμως είναι και μεγάλη ευθύνη. Γιατί;
Επειδή σημασία δεν έχει μόνο ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ αλλά και ΤΟ ΝΟΗΜΑ εκείνων που διαβάζουμε.
Ο Χριστιανός επιθυμεί να υπηρετεί το Θεό. Αυτή είναι η αρχή
της σωτηρίας. Αλλά μπορεί αυτή η σωτηρία να χαθεί;
Η σωτηρία είναι μόνο κατά χάριν, ένα δώρο από το Θεό. Ένα δώρο που δίνεται μία φορά και συνήθως δεν παίρνεται πίσω. Είναι λοιπόν δυνατόν να χάσει κανείς τη σωτηρία του σαν Χριστιανός;
Υπάρχει μια παραπλανητική
διδασκαλία που έχει εξαπλωθεί στο Χριστιανισμό σαν καρκίνος και πιστεύω ότι θα
είναι αυτή που θα στείλει περισσότερους ανθρώπους στην κόλαση, από οποιαδήποτε
άλλη ψευδοδιδασκαλία που δημιουργήθηκε ποτέ!
Βασικά διδάσκει: «Αφού
σώθηκες, δεν μπορείς να χαθείς».
Αυτή η ψευδοδιδασκαλία είναι ένα από τα πιο διαστρεβλωμένα και επικίνδυνα δόγματα στους χριστιανικούς κύκλους σήμερα!
ΤΑ ΤΡΙΑ ΔΙΑΔΟΧΙΚΑ ΣΤΑΔΙΑ ΠΟΥ
ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟΝ ΞΕΠΕΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΡΗ
Τα επικίνδυνα συμπτώματα αρχίζουν να φαίνονται όταν ο πιστός αφού είχε μετανοήσει και δεχθεί τη χάρη του Θεού, αρχίζει σιγά-σιγά να συμμορφώνεται και πάλι με το φρόνημα του κόσμου παρασυρόμενος από τις κακές συνήθειες και τις αδυναμίες που τον κυρίευαν στην προηγούμενη ζωή του.
ΟΙ ΔΥΟ ΤΡΟΠΟΙ ΞΕΠΕΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΗ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
1. Ξεπεσμός εξαιτίας πλανεμένης
διδασκαλίας.
Η Καινή Διαθήκη εξηγεί με συγκεκριμένα παραδείγματα, ότι ο πιστός ενδέχεται να αποξενωθεί από τη χάρη του Θεού και να χάσει τη Σωτηρία του πιστεύοντας πλανεμένες δογματικές διδαχές, «άλλο ευαγγέλιο» (Γαλ.α:8).
Ας δούμε τώρα πώς αυτή η ακλόνητη, αλήθεια, για το ενδεχόμενο ξεπεσμό του πιστού από τη χάρη του Θεού, που εξηγείται στα ευαγγέλια με κάθε λογής παραβολές και παραδείγματα, προβάλλεται επίσης και στις αποστολικές επιστολές με προειδοποιήσεις για αγρύπνια, για εγκράτεια, για πιστότητα, για σταθερότητα, για επιμονή και προσευχή.
