Είναι αυτές οι μέρες με τις όμορφες μουσικές, τα νόστιμα φαγητά και γλυκά, τα φωτεινά χρώματα και φωτάκια, τις οικογενειακές συναντήσεις. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που δεν είναι τα Χριστούγεννα, ούτε ήταν ποτέ: χριστιανικά!!!
Όσο αθώες και ελκυστικές μπορεί να φαίνονται αυτές οι μέρες,
οι ρίζες τους είναι πολύ σκοτεινές και δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό.
Είναι απόλυτα απαραίτητο να καταλάβουμε ότι ο Θεός μισεί το ψέμα, οποιαδήποτε μορφή κι αν έχει.
Όλες αυτές τις ανθρωπόφτιαχτες γιορτές, ο Κύριος τις μισεί!
Βέβαια, όλα αυτά έχουν προφητευτεί σε πολλά βιβλία της
Γραφής.
Ας δούμε μερικά:
Ησ.α:13,14 Μη φέρετε πλέον, ματαίας προσφοράς το θυμίαμα είναι βδέλυγμα εις εμέ τας νεομηνίας και τα σάββατα, την συγκάλεσιν των συνάξεων, δεν δύναμαι να υποφέρω, ανομίαν και πανηγυρικήν σύναξιν. Τας νεομηνίας σας και τας διατεταγμένας εορτάς σας μισεί η ψυχή μου είναι φορτίον εις εμέ εβαρύνθην να υποφέρω.
Η «δενδρολατρεία» έχει τις ρίζες της στις λατρευτικές συνάξεις των
αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι τελούσαν τρεις μεγάλες γιορτές αφιερωμένες στα
δέντρα, που έφεραν τις ονομασίες Δαφνηφορία, Κορυθάλη και Δενδροφορία.
Η «ΔΑΦΝΗΦΟΡΙΑ» ήταν γιορτή που γινόταν κάθε εννέα χρόνια προς τιμή του
θεού Απόλλωνα και η δάφνη ήταν ένα από τα σύμβολά του, μαζί με τον ήλιο.
Η «ΚΟΡΥΘΑΛΗ» ήταν ένα κλαδί δάφνης, που το στόλιζαν προς τιμή της θεάς
Κορυθαλίας 'Αρτεμης, ως προστάτιδα της γονιμότητας και των νηπίων.
Η γιορτή της «ΔΕΝΔΡΟΦΟΡΙΑΣ» ήταν η πιο διαδεδομένη και γινόταν προς τιμή του Διόνυσου και της Δήμητρας, με διάφορες τοπικές παραλλαγές, ονομαζόταν Δενδροφορία γιατί μετέφεραν με πομπή ένα κομμάτι «δένδρου» μέσα στο οποίο πίστευαν ότι κατοικούσε το πνεύμα του θεού, κάτι παρόμοιο που γίνεται σήμερα με τις λιτανείες (περιφορά) των διαφόρων εικόνων.
Μπορούν οι
Χριστιανοί να καθαρίσουν την εκκλησία από τον παγανισμό που μπήκε από τον πρώτο
αιώνα; Αυτή η ερώτηση μπορεί να σε εκπλήξει.
Πώς μπορώ να
ρωτάω κάτι τέτοιο; Δεν είναι αγνή η εκκλησιαστική διδασκαλία; Δεν είναι άγιες
οι γιορτές μας; Σε αυτή την ανάρτηση, θα ήθελα να παρουσιάσω μια επισκόπηση των
παγανιστικών διδασκαλιών που έχει υιοθετήσει η εκκλησία και πώς να τις ξεφορτωθεί.
Αυτή η ανάρτηση δεν θα αρέσει σε πολλούς Χριστιανούς που αρνούνται να δουν ειλικρινά τι πιστεύουν και τι γιορτάζουν. Η δουλειά μου δεν είναι να κερδίζω φίλους, αλλά να λέω την αλήθεια με αγάπη (Εφες.δ:15).
Από τη στιγμή που καταλάβατε για πρώτη φορά ότι δεν υπάρχει
Άγιος Βασίλης, ζητήσατε να μάθετε την αλήθεια και για άλλες πτυχές αυτής της
τόσο διαδεδομένης γιορτής, σε όλο τον κόσμο;
•
Αναρωτηθήκατε ποτέ από πού προήλθαν τα
Χριστούγεννα;
•
Αν υπάρχει μέσα στην Αγία Γραφή κάτι σχετικά μ’
αυτή την γιορτή;
•
Από πού προέρχονται όλα αυτά τα ασυνήθιστα
σύμβολα που σχετίζονται με τον εορτασμό αυτής της ημέρας;
•
Γιατί πρέπει να στολίζεται ένα χριστουγεννιάτικο
δέντρο;
•
Ποια είναι η καταγωγή της ιδέας του Αϊ-Βασίλη;
•
Γιατί φοράει ένα κόκκινο κοστούμι με γούνα;
• Γιατί υποτίθεται ότι κατεβαίνει από την καμινάδα;
Λουκάς β:1-5
Εν εκείναις δε ταις ημέραις εξήλθε διάταγμα παρά του
Καίσαρος Αυγούστου να απογραφή πάσα η οικουμένη. Αύτη η απογραφή έγεινε πρώτη,
ότε ηγεμόνευε της Συρίας ο Κυρήνιος. Και ήρχοντο πάντες να απογράφωνται, έκαστος
εις την εαυτού πόλιν. Ανέβη δε και Ιωσήφ από της Γαλιλαίας εκ της πόλεως
Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν εις την πόλιν του Δαβίδ, ήτις καλείται Βηθλεέμ, επειδή
αυτός ήτο εκ του οίκου και της πατριάς του Δαβίδ, διά να απογραφή μετά της
Μαριάμ της ηρραβωνισμένης με αυτόν εις γυναίκα, ήτις ήτο έγκυος.
Όλο το σκηνικό για τη
γέννηση του Χριστού στήθηκε κάτω από το κυρίαρχο χέρι του Θεού. Ο Θεός είχε πει
μέσω του προφήτη πως ο Μεσσίας θα γεννηθεί στην Βηθλεέμ:
Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι μεταξύ των χιλιάδων του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ διά να ήναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ· του οποίου αι έξοδοι είναι απ' αρχής, από ημερών αιώνος. (Μιχαίας ε:2).
(41) Είχε τις δανειστής δύο χρεωφειλέτας· ο εις εχρεώστει δηνάρια πεντακόσια, ο δε άλλος πεντήκοντα. Και επειδή δεν είχον να αποδώσωσιν, εχάρισεν αυτά εις αμφοτέρους. Τις λοιπόν εξ αυτών, ειπέ, θέλει αγαπήσει αυτόν περισσότερον; (Λουκ.ζ:36-50).
Ένας φαρισαίος κάλεσε στο σπίτι του τον Ιησού
για φαγητό. Μια πρόσκληση από ένα θρησκευόμενο άνθρωπο που όμως όπως φαίνεται
από τη διήγηση της ιστορίας μας, δεν είχε και τα πιο αγνά κίνητρα και ελατήρια.
Η φιλοξενία που παρείχε στο δάσκαλο, δεν ήταν
όπως άρμοζε στον κάθε καλεσμένο φιλοξενούμενο εκείνη την εποχή.
Θα μου πείτε δεν ήξερε ο Κύριος τη διάθεση του Σίμωνα; Δεν γνώριζε το περιεχόμενο της καρδιάς του; Είναι σίγουρο πως το ήξερε. Στην Καινή διαθήκη διαβάζουμε πως ο Ιησούς γνώριζε το περιεχόμενο της καρδιάς του κάθε ανθρώπου που συναντούσε κάθε φορά.
Ο Μαλαχίας είναι ο τελευταίος προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης που διακόνησε γύρω στο 400 π.Χ. Από την εποχή του Μαλαχία, μέχρι που ήρθε ο Χριστός, ο Θεός έπαψε να μιλάει στο λαό Του με προφήτες. Έχουμε δηλαδή 400 σιωπηλά χρόνια!
Όλο αυτό το διάστημα των 400 χρόνων, το θρησκευτικό κατεστημένο θέσπισε ένα σύστημα κανόνων που δεν είχε να κάνει τίποτα με το εκφρασμένο θέλημα του Θεού. Οι Φαρισαίοι, οι Γραμματείς και οι Νομικοί, οι άνθρωποι δηλαδή που κρατούσαν τη θρησκεία στα χέρια τους, είχαν παρασύρει το λαό έξω απ’ τη σωστή ερμηνεία του Νόμου και των Γραφών.
Σαν Χριστιανοί, μπορούμε να συγχωρεθούμε για αμαρτίες που έγιναν μετά το βάπτισμα (Α’ Ιωάν.β:1).
Ο Θεός απλά περιμένει να μετανοήσουμε
και να ομολογήσουμε τις αμαρτίες μας:
«Εάν ομολογώμεν τάς αμαρτίας ημών,
είναι πιστός καί δίκαιος, ώστε νά συγχωρήση εις ημάς τάς αμαρτίας καί καθαρίση ημάς
από πάσης αδικίας» (Α’ Ιωάν.α:9).
Δεν απαιτεί δεύτερο βάπτισμα, το βάπτισμα που κάναμε στο νερό συνεχίζει να μας καλύπτει, αρκεί να μετανοούμε και να ομολογούμε τις αμαρτίες αυτές στο Θεό.
