Είναι επιτακτική ανάγκη να «αγωνιζόμεθα δια την πίστιν,
ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους».
Αυτό είναι μια οδηγία που μας δόθηκε από τον μεγάλο υπηρέτη του Κυρίου μας, Ιούδα (α:3). Αυτό σκοπεύουμε να κάνουμε, τόσο στα λόγια όσο και στην πράξη.
Είναι επιτακτική ανάγκη να «αγωνιζόμεθα δια την πίστιν,
ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους».
Αυτό είναι μια οδηγία που μας δόθηκε από τον μεγάλο υπηρέτη του Κυρίου μας, Ιούδα (α:3). Αυτό σκοπεύουμε να κάνουμε, τόσο στα λόγια όσο και στην πράξη.
(Σας παρακαλώ διαβάστε προσεκτικά)
Η
αναγέννηση συνεπάγεται τρία συγκεκριμένα βήματα:
1ο ΜΕΤΑΝΟΙΑ από την ΑΜΑΡΤΙΑ
Αυτό δεν έχει
να κάνει με το πολύ - ειπωμένο «δέξου
τον Χριστό στην καρδιά σου»!
Η μετάνοια από
την αμαρτία είναι κάτι παραπάνω από την ομολογία της αμαρτίας σου.
Μετάνοια από την αμαρτία σημαίνει πραγματικά να ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙΣ την αμαρτία σου. Αυτό είναι αληθινή μετάνοια.
Έχεις σωθεί; Πώς ξέρεις ότι
έχεις σωθεί;
«Ξέρω ότι έχω σωθεί επειδή το
νιώθω στην καρδιά μου», λένε πολλοί, συχνά.
Αλλά τα συναισθήματα της
καρδιάς σου είναι το κατάλληλο πρότυπο για να καθορίσεις τη σωτηρία σου;
Δεν χρησιμοποιούμε αυτό το
πρότυπο σε άλλα θέματα. Κανείς, όταν πάρει την κίνηση του τραπεζικού
λογαριασμού του, δεν λέει «Ξέρω ότι είναι σωστό γιατί το νιώθω στην καρδιά
μου».
Μάλλον ελέγχεις τις κινήσεις για να σιγουρευτείς ότι είναι σωστό το υπόλοιπο σου.
Άπαξ
σωθείς, αιώνια σωσμένος;
Μπορεί ένας
Χριστιανός να χάσει την σωτηρία του, αφού πραγματικά έχει δεχτεί τον Ιησού σαν
προσωπικό του Κύριο και Σωτήρα;
Υπάρχει μεγάλη διχογνωμία στο Σώμα του Χριστού αυτή τη
στιγμή, σχετικά με αυτό το ζήτημα.
Πολλοί πιστεύουν ότι δεν μπορείς να χάσεις την σωτηρία σου, ανεξάρτητα από το πόσα κακά πράγματα μπορεί να καταλήξεις να κάνεις σ’ αυτή την ζωή.
Το Φιλιπ.β:12-13 φαίνεται να είναι μια αντίφαση:
«Ώστε, αγαπητοί
μου, καθώς πάντοτε υπηκούσατε, ουχί ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά τώρα πολύ
περισσότερον εν τη απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών
σωτηρίαν· διότι ο Θεός είναι ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν
κατά την ευδοκίαν αυτού».
Ποιος κάνει τη δουλειά – εγώ ή ο Θεός;
Άπαξ σωθείς, αιώνια σωσμένος;
Μπορεί ένας Χριστιανός να χάσει την σωτηρία του, αφού
πραγματικά έχει δεχτεί τον Ιησού σαν προσωπικό του Κύριο και Σωτήρα;
Υπάρχει μεγάλη διχογνωμία στο Σώμα του Χριστού αυτή τη στιγμή, σχετικά με αυτό το ζήτημα.
Ας ξεκινήσουμε σωστά.
Στην Β΄ Πέτρ.β:17 λέει πηγαί άνυδροι, νεφέλαι υπό
ανεμοστροβίλου ελαυνόμεναι.
Η πηγή έχει νερό, πολύ νερό, φρέσκο, γάργαρο. Όταν δεις τα
σύννεφα κατάφορτα, σκούρα, περιμένεις και τη βροχή που ζυγώνει. Έτσι τα βλέπεις
εσύ και εγώ.
Ο Θεός όμως, βλέπει βαθιά και διαπεραστικά. Ο Θεός δεν βλέπει σταγόνα νερό σε αυτές τις άνυδρες πηγές, αλλά μόνο ταξίδια, μόνο δρομολόγια χωρίς νόημα, δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν, είναι χωρίς αποτέλεσμα η παρουσία τους.
Ο Χριστιανός επιθυμεί να υπηρετεί το Θεό. Αυτή είναι η αρχή
της σωτηρίας. Αλλά μπορεί αυτή η σωτηρία να χαθεί;
Η σωτηρία είναι μόνο κατά χάριν, ένα δώρο από το Θεό. Ένα δώρο που δίνεται μία φορά και συνήθως δεν παίρνεται πίσω. Είναι λοιπόν δυνατόν να χάσει κανείς τη σωτηρία του σαν Χριστιανός;
Υπάρχει μια παραπλανητική
διδασκαλία που έχει εξαπλωθεί στο Χριστιανισμό σαν καρκίνος και πιστεύω ότι θα
είναι αυτή που θα στείλει περισσότερους ανθρώπους στην κόλαση, από οποιαδήποτε
άλλη ψευδοδιδασκαλία που δημιουργήθηκε ποτέ!
Βασικά διδάσκει: «Αφού
σώθηκες, δεν μπορείς να χαθείς».
Αυτή η ψευδοδιδασκαλία είναι ένα από τα πιο διαστρεβλωμένα και επικίνδυνα δόγματα στους χριστιανικούς κύκλους σήμερα!
ΤΑ ΤΡΙΑ ΔΙΑΔΟΧΙΚΑ ΣΤΑΔΙΑ ΠΟΥ
ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟΝ ΞΕΠΕΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΡΗ
Τα επικίνδυνα συμπτώματα αρχίζουν να φαίνονται όταν ο πιστός αφού είχε μετανοήσει και δεχθεί τη χάρη του Θεού, αρχίζει σιγά-σιγά να συμμορφώνεται και πάλι με το φρόνημα του κόσμου παρασυρόμενος από τις κακές συνήθειες και τις αδυναμίες που τον κυρίευαν στην προηγούμενη ζωή του.
ΟΙ ΔΥΟ ΤΡΟΠΟΙ ΞΕΠΕΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΗ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ
1. Ξεπεσμός εξαιτίας πλανεμένης
διδασκαλίας.
Η Καινή Διαθήκη εξηγεί με συγκεκριμένα παραδείγματα, ότι ο πιστός ενδέχεται να αποξενωθεί από τη χάρη του Θεού και να χάσει τη Σωτηρία του πιστεύοντας πλανεμένες δογματικές διδαχές, «άλλο ευαγγέλιο» (Γαλ.α:8).
Ας δούμε τώρα πώς αυτή η ακλόνητη, αλήθεια, για το ενδεχόμενο ξεπεσμό του πιστού από τη χάρη του Θεού, που εξηγείται στα ευαγγέλια με κάθε λογής παραβολές και παραδείγματα, προβάλλεται επίσης και στις αποστολικές επιστολές με προειδοποιήσεις για αγρύπνια, για εγκράτεια, για πιστότητα, για σταθερότητα, για επιμονή και προσευχή.
Να, πως η Αγία γραφή προβάλει και
εξηγεί αυτή τη μεγάλη και κρίσιμη αλήθεια:
ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
Ματθαίος ε:13.
«Σείς είσθε το άλας της γης εάν δε
το άλας διαφθαρή, με τι θέλει αλατισθή; εις ουδέν πλέον χρησιμεύει, ειμί να
ριφθή έξω, και να καταπατήται υπό των ανθρώπων».
Το αλάτι προλαμβάνει τη φυσική αποσύνθεση, έτσι και το πνευματικό αλάτι, -η ζωή των πιστών του Χριστού-, προλαμβάνει την πνευματική αποσύνθεση του περιβάλλοντος τους.
Είναι μεγάλη η αδυναμία του
ανθρώπου να πιστεύει αυτό που θέλει. Ακόμα και οι αναγεννημένοι πιστοί δεν
είναι όλοι ελευθερωμένοι απ' αυτό το δυνατό πειρασμό.
Ο απόστολος Παύλος, εξηγεί στο
μαθητή του Τιμόθεο ότι:
«θέλει έλθει καιρός, ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν. αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν» (Β' Τιμ.δ:3-4).
Τι λένε οι Γραφές σχετικά με τη σωτηρία και την αιώνια
ασφάλεια;
Το εδάφιο που χρησιμοποιείται πιο συχνά για την υποστήριξη
αυτού του δόγματος είναι το Ιωάν.ι:28: «…και δεν θέλουσιν απολεσθή
εις τον αιώνα, και ουδείς θέλει αρπάσει αυτά εκ της χειρός μου».
Επιφανειακά, μπορεί
να φαίνεται αλήθεια, ότι αν σώθηκες, θα είσαι για πάντα σωσμένος.
Πράγματι, κανείς δεν μπορεί να τα αρπάξει από το χέρι του Ιησού, αλλά μπορούν από μόνα τους να φύγουν από το χέρι Του.
ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΑΠΟΡΙΩΝ
Δεν αισθάνομαι ότι είμαι άξιος να σωθώ
Ο Θεός δε σώζει άξιους άλλα ανάξιους. Και ενώ είναι σωστό να νοιώθεις την αναξιότητά σου, γιατί αν είχες την εντύπωση ότι είσαι καλός και ότι ο Θεός πρέπει να σε σώσει, γιατί είσαι καλός ή καλή, τότε θα ήσουνα ένας Φαρισαίος. Αλλά όμως η προσποίηση ταπεινοφροσύνης είναι κι αυτό ένα είδος καμουφλαρισμένου εγωισμού. Η πίστη δοξάζει το Θεό. Η απιστία με οποιαδήποτε δικαιολογία ατιμάζει το Θεό. Όχι λοιπόν, ο Θεός δεν ψάχνει να βρει άξιους, γιατί δεν υπάρχει ούτε ένας, αλλά σώζει δωρεάν τους ανάξιους, που Του ζητούν με ειλικρινή μετάνοια και πίστη.
Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ
ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΣΟΥ
Επειδή η σωτηρία είναι δώρο του Θεού, είναι διαθέσιμο για κάθε άνθρωπο, αφού ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως να σωθούν και να έλθουν σε επίγνωση της αλήθειας.
Ο Θεός βεβαιώνει όποιον σώζει. Και σώζει εκείνον, που
μετανοεί και πιστεύει με την καρδιά του στο αίμα του Χριστού.
Αν δεν την έχεις αυτή τη μακάρια βεβαιότητα, φίλε μου, αυτό σημαίνει ότι ακόμη δεν έχεις δεχθεί τον Χριστό μέσα στην καρδιά σου σαν Σωτήρα σου και Λυτρωτή. Τη βεβαιότητα της σωτηρίας του ο κάθε πιστός την στηρίζει σε δυο βάσεις: στο λόγο του Θεού και στο Πνεύμα το Άγιο.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Όταν λοιπόν ένας αμαρτωλός, οποιοσδήποτε αμαρτωλός, αφυπνισθεί από το λήθαργο της αμαρτωλής του κατάστασης και καταδικάσει την κατάστασή του αυτή, δηλαδή μετανοήσει ειλικρινά και πιστέψει με την καρδιά του στον Χριστό, όταν δηλαδή εκπληρώσει τους δύο όρους που έχει θέσει ο Θεός στον κάθε αμαρτωλό, τότε ο Θεός διά του Χριστού τον σώζει δωρεάν, κατά χάριν και εις το παντελές. Δεν είναι ατελής η σωτηρία που έχει ετοιμάσει ο Χριστός για σένα και για κάθε αμαρτωλό, αλλά είναι τέλεια.
Ο ένας από τους δύο ληστές που σταυρώθηκε μαζί με το Χριστό,
μετανόησε ειλικρινά με το να πει στο Χριστό:
«Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου»
(Λουκ.κγ:42).
Και ο Χριστός τον διαβεβαίωσε ότι θα είναι μαζί Του στον
Παράδεισο.
Όταν την ημέρα της Πεντηκοστής άκουσαν στην Ιερουσαλήμ το
κήρυγμα της μετάνοιας από τους αποστόλους, η Καινή Διαθήκη μας λέει:
Πράξ.β:37,38 Αφού δε ήκουσαν ταύτα, ήλθεν εις κατάνυξιν η καρδία αυτών, και είπον προς τον Πέτρον και τους λοιπούς αποστόλους· Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί; Και ο Πέτρος είπε προς αυτούς· Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος.
H Δικαίωση του αμαρτωλού
Ο δικαιωμένος αμαρτωλός ελευθερώνεται από την ένοχη της αμαρτίας
του, αλλά και εισέρχεται μέσα στην κατάσταση της χάρης του Θεού και στην αιώνια
ζωή. Το γεγονός αυτό κάνει τον επιστραφέντα αμαρτωλό να χαίρει.
Ένα πολύ ζωντανό και τέλειο παράδειγμα δικαίωσης και αποκατάστασης του αμαρτωλού στην εύνοια του Θεού, μας είπε ο Ιησούς Χριστός με την ιστορία του άσωτου γιού (Λουκ.ιε:11-32).