Το Δείπνο του Κυρίου είναι μια καθαρά
αναμνηστική πράξη. Αναφέρεται σαν ανάμνηση τόσο όταν παίρνουμε το ψωμί, όσο και
όταν παίρνουμε το κρασί. (Α΄ Κορ.ια:23-25).
Γίνεται σωστά, όταν φέρνει στη μνήμη το
Σωτήρα και δημιουργήσει μια βαθιά και ζωντανή αίσθηση της αξίας του θανάτου
Του.
Ένας λόγος, λοιπόν, για τον οποίο
τελούμε το Δείπνο είναι επειδή ο ίδιος ο Ιησούς όρισε να είναι αυτός ο τρόπος
με τον οποίο θα θυμόμαστε τι έκανε για μας. Ο Χριστός είναι το πιο σημαντικό
πρόσωπο σε όλο το σύμπαν. Ο θάνατός Του, ήταν ο πιο σημαντικός αλλά και ο πιο
άδικος στην ανθρώπινη ιστορία. Ο δίκαιος να πεθαίνει για τους άδικους. Ο
αναμάρτητος για τους αμαρτωλούς. «διότι
τον μη γνωρίσαντα αμαρτίαν έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν, διά να γείνωμεν ημείς
δικαιοσύνη του Θεού δι' αυτού» (Β΄Κορ.ε:21).
