Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο
του 1973, πολλοί εκ των συμμετεχόντων στην εξέγερση έσπευσαν να διεκδικήσουν
τις δάφνες για την παρουσία τους, να ζητήσουν στον πολιτικό και κοινωνικό στίβο
το «αντίτιμο» για τον ρόλο που είχαν στη σύγκρουση με τις δυνάμεις του
δικτατορικού καθεστώτος.
Υπήρξε όμως και ένα πλήθος πρωταγωνιστών των
δραματικών γεγονότων κυρίως εκτός του φοιτητικού χώρου που συνειδητά
έμειναν στην αφάνεια, που δεν επεδίωξαν να καταγραφούν σε καμιά λίστα «ηρώων
του Πολυτεχνείου». Αποφεύγοντας την αποπληρωμή της δημοσιότητας και την
απαίτηση «αναγνώρισης» της προσφοράς τους.
