Στη διάρκεια την τελευταίων 3 ½ χρόνων
της Θλίψης, οι φιάλες της οργής του Θεού θα εκχυθούν στη γη (Αποκ.ις).
Οι άνθρωποι θα έχουν εγκαύματα σε όλο τους το
σώμα, από την κορυφή ως τα νύχια.
Η θάλασσα, λίμνες και ποταμοί θα γίνουν κόκκινα σαν αίμα.
Όλο το πόσιμο νερό θα μολυνθεί.
Καθώς η Εκκλησία γιορτάζει την αγάπη και την
κοινωνία του Κυρίου, η οποία θα κρατήσει για εφτά χρόνια, ο κόσμος θα περνάει
καιρό ταραχής τέτοιο που δεν πέρασε ποτέ από την αρχή του κόσμου (Ματθ.κδ:21).
Αυτή είναι η ώρα που ολόκληρος ο κόσμος θα κυβερνιέται από έναν άνθρωπο τον Αντίχριστο.
Η σημασία αυτού του γεγονότος τονίζεται από το γεγονός ότι κάθε 30 εδάφια στη Γραφή, αναφέρεται ο ερχομός του
Κυρίου.
Αναφέρεται σε όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, εκτός από 4. Σε κάθε αναφορά του πρώτου ερχομού, υπάρχουν οχτώ αναφορές για το δεύτερο ερχομό.
Πότε θα γίνουν αυτά τα γεγονότα;
Εκατοντάδες χρόνια πριν, καθώς ο Ιησούς ήταν μόνος με τους μαθητές Του στο Όρος των Ελαιών, Τον ρώτησαν τρεις πολύ σημαντικές ερωτήσεις:
Ειπέ πρός ημάς πότε θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντέλειας του αιώνος; Ματθ.κδ:3
Α. Η
ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ.
Με την Μεταρρύθμιση άρχισε η επιστροφή στην Πεντηκοστή. Για 120 χρόνια κυβερνούσε μια αποστατημένη εκκλησία η οποία έριξε τον κόσμο στον Μεσαίωνα.
Κανείς δεν μπορούσε να ανασυγκροτήσει την Εκκλησία. Ψευδοδισκαλίες προστίθενταν σε κάθε ευκαιρία.
Αλλά τώρα σιγά-σιγά, βήμα με βήμα, ο Θεός οδηγούσε την Εκκλησία πίσω στην ίδια εμπειρία που είχε βιώσει την ημέρα της Πεντηκοστής.
Α. Ο διωγμός μετατρέπεται σε συμβιβασμό
Ο Σατανάς δεν θα μπορούσε να είναι ικανοποιημένος βλέποντας το έργο της πρώτης εκκλησίας.
Όλες οι δυνάμεις της κόλασης συγκεντρώθηκαν ενάντια σ’ αυτή τη δυνατή κίνηση που μεταμορφώνει τη ζωή των ανθρώπων και τους αρπάζει από το χωράφι του.
Όταν μιλάμε για «χαλάρωση της
χριστιανικής ζωής» αναφερόμαστε σε παράγοντες που οδηγούν σε μείωση ή
παρακμή της προσήλωσης στη χριστιανική πίστη και πρακτική:
·
προσωπικά προβλήματα
·
απογοήτευση
·
ταλαιπωρία
·
διάφορες προκλήσεις της ζωής.
Προσπαθείς να ζήσεις μια ζωή πιστής, εν μέσω κοσμικών πειρασμών, καταστάσεων μέσα στην εκκλησία, ή ανάμεσα στους αδελφούς, διαφωνίες, ακόμα οι ευρύτερες πολιτισμικές και κοινωνικές τάσεις κτλ.
Α. Ο Ιησούς έκλαψε για την Ιερουσαλήμ
Διάβασε Λουκ.ιθ:41-44 και κα:20-24. Καταλαβαίνεις
γιατί ο Ιησούς έκλαψε για την Ιερουσαλήμ; Επειδή η πλειονότητα των Εβραίων Τον απέρριψαν
και καταλάβαινε τι θα τους συμβεί, ακριβώς γι’ αυτό!
Ακόμα και σήμερα κλαίει γι’ αυτούς που Τον απορρίπτουν και Τον αρνούνται.
Αρνούμαι το Χριστό σημαίνει ζω χωρίς Χριστό. Αυτό μπορεί να φαίνεται πολύ κοινό και οικείο σ’ εμάς, αλλά θα είναι πάντα μια τραγωδία για την οποία κλαίει ακόμα ο Χριστός.
