Α. ΤΟΠΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ.
(Στην
αριστερή μεριά της εικόνας υπάρχει αυτό που συμβολίζεται στη Σκηνή του
Μαρτυρίου και στη δεξιά η εκπλήρωση).
Χωρίς το χύσιμο αίματος στο θυσιαστήριο δεν γινόταν άφεση των αμαρτιών. Το αίμα των ταύρων και των τράγων δεν καθάριζε τις αμαρτίες τους, απλά τις μετέθετε προς το μέλλον, μέχρι τη στιγμή που ο Ιησούς Χριστός θα γινόταν η τέλεια θυσία, για τη συγχώρηση των αμαρτιών μας. Διάβασε: Εβρ.θ:2 και Ησ.νγ:7.
Α. Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΣΚΙΑ
(ΤΥΠΟΣ).
Ας εξετάσουμε τώρα τη Σκηνή του Μαρτυρίου, την οποία κατασκεύασε στην έρημο ο Μωυσής, σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού.
Αυτό το οικοδόμημα έχει πολύ μεγάλη σημασία, αφού αποτελεί το πρώτο «μάθημα» για την απολύτρωση. Το θαυμαστό σχέδιο της σωτηρίας, όπως αποκαλύπτεται στην Καινή Διαθήκη, μέσ’ απ’ το αίμα που χύθηκε πάνω στο σταυρό, αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά στον άνθρωπο με τρόπο απλό και κατανοητό μέσα από τύπους στην Παλαιά Διαθήκη.
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ
Α. ΜΩΥΣΗΣ, Ο ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ.
Η σημερινή μελέτη αφορά έναν απ’ τους σημαντικότερους άντρες της Βίβλου. Ο Θεός είπε ότι δε θα μιλούσε σ’ αυτό τον άνθρωπο με τον συνηθισμένο τρόπο, αλλά στόμα με στόμα και πρόσωπο με πρόσωπο. Οι Εβραίοι σήμερα θεωρούν το Μωυσή σαν ένα απ’ τους μεγαλύτερους άντρες στην ιστορία τους.
Α. Ο ΙΩΣΗΦ ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΟΥ
Απ’ τους δώδεκα γιους του Ιακώβ, ο Ιωσήφ ήταν ο αγαπημένος του. Πιθανότατα έμοιαζε στη Ραχήλ, που είχε πεθάνει και σα δείγμα της αγάπης του, ο Ιακώβ, έδωσε απερίσκεπτα στον Ιωσήφ ένα πανωφόρι με πολλά χρώματα, στα οποία σύντομα προστέθηκε το χρώμα του αίματος.
Α. ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΣΑΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ
Ο Ισαάκ ζούσε μια ήσυχη ειρηνική ζωή. Είχε την πίστη του πατέρα του, αλλά του έλειπε η ενεργητικότητα κι ο δυνατός χαρακτήρας του Αβραάμ. Ο Ισαάκ παντρεύτηκε τη Ρεβέκκα όταν ήταν 40 χρονών, η οποία έμεινε άτεκνη είκοσι χρόνια. Ο Ισαάκ προσευχήθηκε και η Ρεβέκκα γέννησε δύο δίδυμους γιους. Πριν να γεννηθούν, ο Κύριος είπε ότι ο μεγαλύτερος θα είναι υπηρέτης του μικρότερου.
Α. Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΣΧΕΣΗΣ (Επαγγελία).
Αυτή η περίοδος αποτελείται απ’ τις υποσχέσεις που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ. Ο διασκορπισμός του πληθυσμού της γης είναι το τελευταίο κεφάλαιο για το ανθρώπινο γένος που καταγράφεται στη Βίβλο. Με την κλήση του Αβραάμ απ’ το Θεό η προσοχή συγκεντρώνεται πάνω στον εκλεκτό λαό Του, τον Ισραήλ.
Α. Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΕΕΤΑΙ.
Οι μάζες ήταν έτοιμες ν’ ακολουθήσουν τις αποφάσεις του Νεβρώδ κι άρχισαν να κτίζουν ένα πύργο με ψημένες πλίνθους τις οποίες στερέωσαν μεταξύ τους με λάσπη για να μη μπαίνει νερό. «Εάν ο Κύριος δεν οικοδομήσει οίκον, εις μάτην κοπιάζουσιν οι οικοδομούντες αυτόν,» Ψαλ.ρκζ:1.
Α. Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΝΩΕ
Η περίοδος της Συνείδησης απέτυχε και τελείωσε με την κρίση του Θεού. Έτσι. εγκαινιάστηκε η περίοδος της Ανθρώπινης Διακυβέρνησης, που σημαίνει ότι τώρα ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος μπροστά στο Θεό για τη διακυβέρνηση της γης.
