Αποκ.ιη:5 διότι
αι αμαρτίαι αυτής έφθασαν έως του ουρανού, και ενεθυμήθη ο Θεός τα αδικήματα
αυτής.
Είναι πολύ τρομερή η κατάσταση που βρίσκεται ο άνθρωπος όταν
ο Θεός θυμηθεί τα αδικήματά του.
Αντίθετα ο Δαβίδ λέει στον Ψαλμ.λβ:1,2 «Μακάριρς ο άνθρωπος εκείνος, του οποίου συνεχωρήθη η παράβασις, του
οποίου εσκεπάσθη η αμαρτία. Μακάριος ο άνθρωπος εις τον οποίον ο Κύριος δεν
λογαριάζει ανομίαν».
Και είναι μακάριοι αυτοί που βαδίζουν με το Θεό. Λέει ο Θεός ότι τις αμαρτίες μας και τις ανομίες μας δεν τις θυμάται πια, αλλά όσο είναι το ύψος του ουρανού από τη Γη και όσο απέχει η Ανατολή από τη Δύση, τόσο απομάκρυνε ο Θεός τις αμαρτίες μας.