ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Αυτό το μάθημα ασχολείται με το μέρος του ανθρώπου στην απόκτηση θεραπείας από τον Θεό, την οποία Αυτός έχει ήδη προμηθεύσει. Η θεραπεία του σώματος έχει προμηθευτεί στην εξιλέωση. Όπως υπάρχουν, όμως, όροι που πρέπει να τηρηθούν για να σωθεί κάποιος, έτσι υπάρχουν όροι που πρέπει να τηρηθούν για να θεραπευτεί κάποιος. Ας μελετήσουμε μερικούς τέτοιους όρους και τα βήματα που μπορούμε να κάνουμε για να λάβουμε θεραπεία.

 

Α. ΠΡΟΣΕΥΧΗ

 

Ιακ.ε:13 “Κακοπαθεί τις μεταξύ σας; ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΙ”.

Αν θέλουμε θεραπεία, πρέπει να την ζητήσουμε (Ματθ.ζ:7). Η προσευχή είναι απαραίτητη για να λάβουμε από τον Θεό και να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΑΙΩΝΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.

 

“Αιώνια ασφάλεια” είναι η πεποίθηση ότι κάποιος που έχει σωθεί δεν μπορεί να χαθεί πια. Πολλές φορές εκφράζεται έτσι: “Κάποιος που γίνεται γιος, μένει πάντα γιος”. Παρά το γεγονός ότι αυτή η διδασκαλία έχει γίνει αφορμή πολλών αμφισβητήσεων για πολλά χρόνια μέσα στην κατ’ ομολογία εκκλησία, η Βίβλος είναι πολύ σαφής σ’ αυτό το θέμα, κι εμείς δεν πρέπει ν’ αμφιβάλλουμε καθόλου για την σωστή πνευματική διδασκαλία σχετικά με την ασφάλεια της σωτηρίας μας.

Είναι αναγκαίο να κάνουμε ένα διαχωρισμό ανάμεσα στην “άνευ όρων” αιώνια ασφάλεια και την αιώνια ασφάλεια “με όρους”. Ακόμα είναι σημαντικό να καταλάβουμε την Βιβλική διδασκαλία σχετικά με τον “προορισμό” και την “εκλογή”. Αν ξεκαθαρίσουμε αυτά τα πράγματα στο μυαλό μας, το θέμα της αιώνιας ασφάλειας δεν θα μας δημιουργεί κανένα πρόβλημα.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΑΓΙΑ ΖΩΗ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΗΣ

 

Εβρ.ιβ:14 “Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον.”

Η λέξη “άγιος” στα Εβραϊκά είναι “καντός” και σημαίνει “ξεχωρισμένος για τον Θεό”. Η Εβραϊκή λέξη μεταφράζεται “άγιος, αφιερωμένος, καθαγιασμένος.” Αυτή είναι η κύρια σημασία της λέξης κι αναφέρεται σε κάποιο άτομο ή πράγμα που είναι άγιο, αφιερωμένο, αποχωρισμένο ή καθαγιασμένο - κάτι που έχει ξεχωριστεί για τον Θεό.

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα ασχοληθούμε με τον πρακτικό αγιασμό, το βάδισμα του Χριστιανού δηλαδή. Μερικοί θεωρούν τον αγιασμό σαν κάτι αγγελικό, κάτι πνευματικό, μυστικιστικό και τελείως έξω απ’ αυτό τον κόσμο. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Η ζωή του αγιασμού είναι μία πρακτική, γήινη, ώρα με την ώρα εμπειρία νίκης, μία ζωή θριάμβου. Αυτή η πρακτική ζωή του αγιασμού είναι απαραίτητη αν θέλουμε να είμαστε έτοιμοι όταν έλθει ο Ιησούς.

 

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Μη αντίσταση

Ματθ.ε:38-42

Η επί του όρους ομιλία, που ξεκίνησε στο πέμπτο κεφάλαιο, περιέχει δύσκολες έννοιες για να τις δεχτεί η ανθρώπινη φύση. Ο Ιησούς θέτει ένα φαινομενικά αδύνατο πρότυπο για εκείνους που θέλουν να μπουν στην βασιλεία των ουρανών:

Ματθ.ε:20 Επειδή σας λέγω ότι εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη σας πλειότερον της των γραμματέων και Φαρισαίων, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών.

Το να μην έχεις σκοτώσει, δεν είναι αρκετό. Είπε:  «πας ο οργιζόμενος αναιτίως κατά του αδελφού αυτού θέλει είσθαι ένοχος εις την κρίσιν» (Ματθ.ε:21–22).

Το να μην έχεις μοιχεύσει δεν είναι αρκετό, Είπε: «πας ο βλέπων γυναίκα διά να επιθυμήση αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού»  (Ματθ.ε:27–28).

Το αποκορύφωμα είναι ότι κανένας δεν είναι αρκετά δίκαιος για να μπει στον ουρανό, με τα καλά του έργα. Όλοι, ανεξάρτητα από το πόσο «άγιοι» μπορεί να φαίνονται, πρέπει να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους και να δικαιωθούν δια πίστεως Ιησού Χριστού, υπακούοντας στο ευαγγέλιο του Χριστού.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΑΓΙΑΣΜΟΣ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ

 

Α’ Θεσ.δ:3  “Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας.”

Αγιασμός σημαίνει ξεχωρισμός απ’ το κακό και αφιέρωση στον Θεό και την υπηρεσία Του. Η Γραφή κάνει σαφές ότι ο αγιασμός συνδέεται με την απόρριψη όλων όσων είναι αμαρτίες και μολύνουν την ψυχή και το σώμα. Ωστόσο, δεν σημαίνει μόνο ξεχωρισμό “από” αλλά και ξεχωρισμό “προς”. Για να αγιαστεί κάποιος πρέπει να ξεχωρίσει απ’ την αμαρτία αλλά και να ξεχωριστεί σε αγιασμό. Οτιδήποτε ξεχωρίζεται απ’ την κοσμικότητα για μία άγια χρήση και αφιερώνεται αποκλειστικά στην υπηρεσία του Θεού είναι αγιασμένο.

Β’ Χρον.κθ:5,15-18    Εξ.ιθ:20-22    Εβρ.θ:3    Λευιτ.κζ:14-16    Αρ.η:17    Ιεζ.λς:23

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ

 

Ιωάν.γ:3  “Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν, Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού.”

Β’ Κορ.ε:17 “Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ, είναι νέον κτίσμα, τα αρχαία παρήλθον, ιδού τα πάντα έγειναν νέα.”

Εφεσ.δ:24 “Και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.”

Με την αναγέννηση μας επιτρέπεται η είσοδος στην Βασιλεία του Θεού. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γίνει κανείς παιδί του Θεού, παρά μόνο να γεννηθεί “άνωθεν”. Η αναγέννηση δεν είναι ένα φυσικό βήμα προόδου στην ανάπτυξη του ανθρώπου, είναι μια υπερφυσική ενέργεια του Θεού. Δεν αποτελεί κάποια εξέλιξη, αλλά είναι η μετάδοση νέας ζωής. Είναι μια ολοκληρωτική μεταβολή, μια αλλαγή κατεύθυνσης που απορρέει απ’ αυτή την νέα ζωή.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ

 

Ψαλμ.λβ:2 “Μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομίαν.”

Ρωμ.δ:8 “Μακάριος ο άνθρωπος εις τον οποίον ο Κύριος δεν θέλει λογίζεσθαι αμαρτίαν.”

Δικαίωση είναι η αλλαγή της σχέσης του ανθρώπου ή της στάσης του απέναντι στον Θεό. Έχει να κάνει με την προσωπική σχέση του καθένα με τον Θεό που διαταράχτηκε εξαιτίας της αμαρτίας. Σύμφωνα με το Δευτ.κε:1 (Εάν συμβή διαφορά μεταξύ ανθρώπων, και έλθωσιν εις την κρίσιν, και κρίνωσιν αυτούς, τότε θέλουσι δικαιώσει τον δίκαιον και καταδικάσει τον ένοχον) σημαίνει να θεωρείσαι αθώος ή δίκαιος. Είναι θέμα σχέσης και μέσων με τα οποία κάποιος τακτοποιείται με τον Θεό. Μιλώντας απόλυτα, η δικαίωση είναι μία νομική πράξη του Θεού με την οποία όσοι εμπιστεύονται τον Χριστό θεωρούνται δίκαιοι και απαλλάσσονται από την ενοχή και την καταδίκη.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΠΙΣΤΗ

Α.  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

 

Ιάκ.β:20 “Θέλεις όμως να γνωρίσης, ω άνθρωπε μάταιε, ότι η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά;”

Ρωμ.ι:9  “...Και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησε αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή.”

Εβρ.ια:1 “Είναι δε η πίστις, ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.”

Τί είναι η σώζουσα πίστη; Είναι μια πίστη μέσα απ’ την καρδιά. Πίστη σημαίνει πεποίθηση κι εμπιστοσύνη. Είναι η συναίνεση του νου κι η συγκατάθεση της θέλησης.

Η διανοητική πίστη δεν είναι αρκετή (Ιάκ.β:19, Πρ.η:13-21). Κάποιος μπορεί να συμφωνήσει διανοητικά με το Ευαγγέλιο, χωρίς όμως να παραχωρήσει την ζωή του σ’ αυτό. Η πίστη μέσα απ’ την καρδιά είναι απαραίτητη (Ρωμ.ι:9).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα