Α’ Ιωάν.γ:4 Αμαρτία είναι η ανομία.
Α’ Ιωάν.ε:17 Πάσα αδικία είναι
αμαρτία.
Ρωμ.ιδ:23 πάν ό,τι δεν
γίνεται εκ πίστεως είναι αμαρτία.
Ιάκ.δ:17 εις τον όστις εξεύρει να κάμνη το
καλόν, και δεν κάμνει, εις αυτόν είναι αμαρτία.
Ιωάν.ις:9 περί αμαρτίας
μεν, διότι δεν πιστεύουσιν εις εμέ.
Παρ.κα:4 Το επηρμένον όμμα και η αλαζών καρδία,
ο λύχνος των ασεβών, είναι αμαρτία.
Παρ.κδ:9 Η μελέτη της αφροσύνης είναι αμαρτία.
Η λανθασμένη διδασκαλία ότι
υπάρχουν τρία διαφορετικά πρόσωπα στην θεότητα αφήνει πολλά ερωτήματα
αναπάντητα. Υπάρχει αντίφαση και σύγχυση στο δόγμα αυτό που μορφώθηκε από
ανθρώπους στα πρώτα χρόνια της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Ο λόγος είναι ότι δεν
βασίζεται στην Αγία Γραφή αλλά στην φύση της λογικής του ανθρώπου. Θα
αναφέρουμε μόνο μερικές από τις ερωτήσεις που μένουν αναπάντητες από τους
τριαδικούς.
1. Ποιος
ήταν ο Πατέρας του μωρού στην φάτνη της Βηθλεέμ;
Ο Πατέρας ή το Άγιο Πνεύμα;
Ο Χριστός σαν παιδί είχε δύο πατέρες;
2. Πώς
μπορεί ο Πατέρας να είναι μεγαλύτερος του Υιού εάν υποτίθεται ότι και οι δύο
είναι ίσοι;
“ο πατήρ μείζον (μεγαλύτερος) μου
έστιν” (Ιωάν.ιδ:28)
Ο Θεός προσεύχεται; Πώς μπορεί να είναι Θεός και να
χρειάζεται την προσευχή;
3. Μπορεί
ο Θεός να πεθάνει; Εάν ο Υιός είναι Θεός πώς μπορεί να πεθάνει;
4. Είναι η Μαρία η μητέρα του Θεού; Γιατί τότε θα μπορούσε να ήταν λάθος ο όρος, το αίμα του Θεού;
Υπήρχε ένας
ύμνος που ήταν ιδιαίτερα αγαπητός πριν κάποια χρόνια:
«Άκουσα πολλές φορές τον κόσμο να ρωτά
που είναι πια τα θαύματα που γίνονταν παλιά
η δύναμη τι έγινε μίκρυνε ο Θεός
μ’ ακούει σαν προσεύχομαι ή άλλαξε και πώς».
Και μετά
ακολουθούσε η επωδός:
«ο Θεός θα το κάνει ξανά και ξανά
δυνατός είναι Αυτός τώρα όπως και χθες
κι αν αργεί δεν ξεχνά να απαντά προσευχές
κάθε θαύμα του χθες θα το δούμε ξανά»
Εβρ.β:14 “Επεί ουν τα παιδιά κεκοινώνηκεν αίματος και
σαρκός, και αυτός παραπλησίως μετέχειν των αυτών, ίνα δια του θανάτου καταργήση
τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτ’ έστιν τον διάβολον.”
Βλέπουμε την τέλεια
ανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού. Ήταν ο Θεός και τέλειος άνθρωπος. Δεν χρησιμοποιούμε την λέξη τέλειος στην
θεότητα, επειδή δεν υπάρχουν βαθμίδες τελειότητας στον Θεό. Υπάρχουν όμως
βαθμίδες τελειότητας στον άνθρωπο. Επομένως, λέμε ότι ο Ιησούς ήταν ο Θεός και
τέλειος άνθρωπος.
Ο Ιησούς ήταν ένας τέλειος
άνθρωπος, αλλά εκφράσεις όπως, “η Μαρία ήταν η μητέρα του Παντοδύναμου Θεού”
και ότι “το αίμα στο Γολγοθά ήταν το αίμα του Θεού” είναι λανθασμένες. Υπάρχει
κάποια αλήθεια που έχει να κάνει μ’ αυτές τις τοποθετήσεις, ότι ο Θεός
φανερώθηκε στην σάρκα η οποία γεννήθηκε και η οποία αργότερα πέθανε, και ότι ο
ενσαρκωμένος λόγος ήταν ο Θεός. Αυτό
όμως δεν σημαίνει ότι ο Παντοδύναμος Θεός θα μπορούσε ποτέ να γεννηθεί ή να
πεθάνει. Δεν υπάρχει κανένα εδάφιο που να αποδεικνύει ότι η σάρκα του Ιησού δεν
ήταν ίδια με τη δική μας, εκτός από το αναμφισβήτητο γεγονός ότι ήταν
αναμάρτητος. Οι Γραφές το ξεκαθαρίζουν ότι ο Ιησούς μετείχε σε σάρκα και αίμα
όπως και τα παιδιά Του (Εβρ.β:14). Το
εδάφιο αυτό αποδεικνύει ότι ο Πατέρας, το Αιώνιο Πνεύμα, φανέρωσε τον Εαυτό Του
σε σάρκα με σκοπό να σώσει τα παιδιά Του.
Ιωάν.α:14 “Και ο λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν”
Η ερμηνεία της λέξης «ενσαρκώνω», στο λεξικό,
αποδίδεται σαν το ότι «προσδίδω σε κάτι σάρκινη υπόσταση». Στην ενσάρκωση ο
λόγος έγινε σάρκα (Ιωάν.α:14 ) και «ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α’ Τιμ.γ:16).
Αυτή είναι η σωστή Βιβλική ορολογία. Ο Θεός δεν μπορούσε να γεννηθεί από την
Μαρία, αλλά φανέρωσε τον Εαυτό Του στην σάρκα που γεννήθηκε από την Μαρία. Το
σώμα αυτό που γεννήθηκε ήταν ο ενσαρκωμένος λόγος. Αυτό όμως δεν αποδεικνύει
δύο πρόσωπα, γιατί ο λόγος ήταν ο Θεός.
Α. Ο
ΙΗΣΟΥΣ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ΘΕΟΣ.
Ιωάν.κ:28 “Ο Κύριός μου και Θεός μου”
Ρωμ.θ:5 “Θεός ευλογητός εις τους αιώνας”
Τίτ.β:13 “του μεγάλου Θεού και σωτήρος ημών Ιησού Χριστού”
Εβρ.α:8 “προς δε τον υιόν ο θρόνος σου ο Θεός εις τον αιώνα του
αιώνος”
Α’
Ιωάν.ε:20 “ούτος εστίν ο
αληθινός Θεός και ζωή αιώνιος”
Ιούδας
25 “μόνω Θεώ σωτήρι ημών”
Εάν ο Ιησούς δεν ήταν ο Θεός, τότε δεν θα υπήρχε και αυτή η καταπληκτική μαρτυρία της Αγίας Γραφής γι’ αυτή την ένδοξη αλήθεια. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την θεότητά Του όταν τόσα πολλά εδάφια Τον ονομάζουν Θεό;
Παραδείγματα τραγικών απόψεων της πλειοψηφίας και τι λέει η Βίβλος.
Γνωρίζατε ότι η πλειοψηφία των γιατρών απέρριπτε κάποτε την
ιδέα ότι θα πρέπει να πλένουν τα χέρια τους μεταξύ των εξετάσεων των ασθενών; (https://www.history.com/news/hand-washing-disease-infection)
Η άποψη της πλειοψηφίας μπορεί να είναι εξαιρετικά ανόητη, πεισματάρα και επικίνδυνη.
Αλλά, πουθενά δεν είναι η γνώμη της πλειοψηφίας τόσο τραγική,
όσο όταν αναφέρεται σε πνευματικές αλήθειες.
Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο μας δεν είναι χριστιανοί, και ασκούν μεγάλη επιρροή στην κοινή γνώμη.
Γέν.γ:8 “Και ήκουσαν την φωνήν του Κυρίου του Θεού περιπατούντος
εν τω παραδείσω προς το δειλινόν και εκρύφθησαν ο Αδάμ και η γυνή αυτού από
ΠΡΟΣΩΠΟΥ του Κυρίου του Θεού....”
Έξοδ.λγ:20 “Και είπε, δεν δύνασαι να ίδης ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΜΟΥ διότι
άνθρωπος δεν θέλει με ιδεί και ζήσει”
Εβρ.α:1-3 “Ο Θεός αφού ελάλησε το πάλαι προς τους πατέρας ημών διά
των προφητών πολλάκις και πολυτρόπως, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε
προς ημάς διά του Υιού τον οποίον έθεσεν κληρονόμον πάντων, δι’ ού έκαμε και
τους αιώνας όστις ών απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ ΤΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΑΥΤΟΥ”
Ακόμα: Ψαλμ.ις:11, ρμγ:7 Θρήν.γ:35 Ζαχ.ζ:2
Αυτή είναι η κοινή ομολογία των αγίων της Π.Δ. Όλες οι αναφορές τους στον Θεό, ακόμα και όταν ο Ίδιος ο Θεός αναφέρεται στο πρόσωπό Του, είναι στον ενικό αριθμό. Όλοι λάτρευαν, έβλεπαν και πίστευαν Θεό μονοπρόσωπο. Το ίδιο βλέπουμε να γίνεται και από τους αγίους της Κ.Δ. που όπως ξέρουμε ήταν Ισραηλίτες, τέκνα του Αβραάμ και λάτρευαν τον Θεό των πατέρων τους. Στην Π.Δ. η λέξη “πρόσωπο” αναφέρεται στον Θεό περίπου 90 φορές, και στην Κ.Δ. 8 φορές.
