Ποιος πρέπει να ξυπνήσει;

 

Ησαΐας να

 

Υπήρχε ένας ύμνος που ήταν ιδιαίτερα αγαπητός πριν κάποια χρόνια:

«Άκουσα πολλές φορές τον κόσμο να ρωτά

που είναι πια τα θαύματα που γίνονταν παλιά

η δύναμη τι έγινε μίκρυνε ο Θεός

μ’ ακούει σαν προσεύχομαι ή άλλαξε και πώς».

Και μετά ακολουθούσε η επωδός:

«ο Θεός θα το κάνει ξανά και ξανά

δυνατός είναι Αυτός τώρα όπως και χθες

κι αν αργεί δεν ξεχνά να απαντά προσευχές

κάθε θαύμα του χθες θα το δούμε ξανά»

Μία ερώτηση που συχνά όλους μας προβληματίζει:

     ·        Που είναι ο Θεός;

     ·        Γιατί ο Θεός δεν εργάζεται τώρα, όπως παλιά;

     ·        Μήπως ο Θεός έπαψε να ενδιαφέρεται και να ευλογεί το έργο στην Ελλάδα;

     ·        Μήπως έστρεψε το ενδιαφέρον Του αλλού;

     ·        Μήπως οι επεμβάσεις Του ήταν μόνο για τις παλιές καλές μέρες;

Παρόμοιους προβληματισμούς είχε και ο λαός Ισραήλ καθώς ήταν για 70 χρόνια αιχμάλωτος στην Βαβυλώνα.

Αναρωτιόταν με πόνο και οδύνη τις ίδιες ερωτήσεις. Τους ακούμε να θρηνούν μπροστά στον Θεό στο κεφ.να:9-10:

«Εξεγέρθητι, εξεγέρθητι, ενδύθητι δύναμιν, βραχίων Κυρίου· εξεγέρθητι ως εν ταις αρχαίαις ημέραις, εν ταις παλαιαίς γενεαίς. Δεν είσαι συ, ο πατάξας την Ραάβ και τραυματίσας τον δράκοντα; Δεν είσαι συ, ο ξηράνας την θάλασσαν, τα ύδατα της μεγάλης αβύσσου; ο ποιήσας τα βάθη της θαλάσσης οδόν διαβάσεως των λελυτρωμένων;»

Ο θρήνος αυτός ταιριάζει με τον ύμνο που ξεκινήσαμε. Δεν ρωτά τίποτε διαφορετικό από αυτό το «που είναι πια τα θαύματα που γίνονταν παλιά».

Φυσικά αναφέρεται στο γεγονός της Εξόδου. Η Ραάβ συμβολίζει την Αίγυπτο και ο δράκων τον Φαραώ. Στο πώς ο Θεός άνοιξε δρόμο στη θάλασσα και πέρασε ο λαός από μέσα. Και τώρα ο λαός βρίσκεται ξανά αιχμάλωτος, εξόριστος, ταπεινωμένος. Αλλά ο Θεός μοιάζει να μην κάνει τίποτε. Γι’ αυτό και κράζει με παράπονο και θρήνο «Εξεγέρθητι, εξεγέρθητι».

Η εικόνα του «βραχίονα του Κυρίου», κυριαρχεί στις αφηγήσεις της Εξόδου. Αυτά όμως ίσχυαν τότε. Τώρα ο βραχίονας του Κυρίου μοιάζει να «κοιμάται», να αδρανεί.

Πως απαντά ο Θεός σε μία τέτοια κραυγή, σε ένα τέτοιο παράπονο; 

Ο Θεός απαντά στον λαό με έναν καυστικό τρόπο. Παίρνει την διπλή προστακτική «Εξεγέρθητι, εξεγέρθητι» που ο λαός απευθύνει σ’ Αυτόν και την επιστρέφει σε αυτούς. Δείτε έτσι στο να:17 και το νβ:1. Τι τους λέει ο Θεός; Τους λέει ότι αν κάποιος κοιμάται και πρέπει να ξυπνήσει δεν είναι Αυτός αλλά οι ίδιοι. Αυτός που χρειάζεται αφύπνιση δεν είναι ο βραχίονας του Κυρίου αλλά η εμπιστοσύνη τους σ’ Αυτόν.

Διαβάζουμε στο να:12–13 «Εγώ, εγώ είμαι ο παρηγορών υμάς. Συ τις είσαι και φοβείσαι από ανθρώπου θνητού και από υιού ανθρώπου, όστις θέλει γείνει ως χόρτος· και ελησμόνησας Κύριον τον Ποιητήν σου, τον εκτείναντα τους ουρανούς και θεμελιώσαντα την γήν· και εφοβείσο πάντοτε καθ' ημέραν την οργήν του καταθλίβοντός σε, ως εάν ήτο έτοιμος να καταστρέψη; και που είναι τώρα η οργή του καταθλίβοντος;».

Γιατί όμως έφτασαν στο σημείο αυτό; Τι είναι αυτό που τους έχει αποκοιμίσει; Δύο πράγματα μπορούμε να διαγνώσουμε.

Το πρώτο είναι ο αρνητισμός. Είναι το να πιστέψεις ότι δεν γίνεται τίποτε πια. Ότι τα πάντα έχουν χαθεί. Ότι πια δεν έχεις καμία αξία.

Διαβάζουμε στο να:20, «Οι υιοί σου απενεκρώθησαν· κοίτονται απ' άκρου πασών των οδών, ως άγριος ταύρος εν δικτύοις· είναι πλήρεις του θυμού του Κυρίου, της επιτιμήσεως του Θεού σου».

Δείτε στο κεφ. νβ:1–2 τι ζητά ο Θεός από την Ιερουσαλήμ να κάνει.

«Εξεγέρθητι, εξεγέρθητι, ενδύθητι την δύναμίν σου, Σιών· ενδύθητι τα ιμάτια της μεγαλοπρεπείας σου, Ιερουσαλήμ, πόλις αγία· διότι του λοιπού δεν θέλει πλέον εισέλθει εις σε ο απερίτμητος και ακάθαρτος. Εκτινάχθητι από το χώμα· σηκώθητι, κάθησον, Ιερουσαλήμ· λύσον τα δεσμά από του τραχήλου σου, αιχμάλωτος θυγάτηρ της Σιών».

Πάψε να θρηνείς. Αρκετά πένθησες.

Το δεύτερο είναι ο εφησυχασμός. Ή αλλιώς το βόλεμα. Ακούστε μια ακόμη διπλή προστακτική που υπάρχει στο κείμενο μας:

νβ:11 «Σύρθητε, σύρθητε, εξέλθετε εκείθεν, μη εγγίσητε ακάθαρτον· εξέλθετε εκ μέσου αυτής· καθαρίσθητε σεις οι βαστάζοντες τα σκεύη του Κυρίου».

Η εικόνα θυμίζει κάποιον που κυριολεκτικά τραβά με το ζόρι κάποιον άλλον έξω. Γιατί; Επειδή η Βαβυλώνα είχε τα άσχημά της αλλά είχε και τα καλά της… Έτσι βολεύτηκαν εκεί μέσα. Αυτό το αποδεικνύει και η ιστορία. Όταν ο Κύρος τους έδωσε το δικαίωμα να επιστρέψουν, ελάχιστοι γύρισαν. Έτσι από την μία έλεγαν «Κύριε, Κύριε αφυπνίσου» από την άλλη όμως δεν ήθελαν να χαλάσουν τη βολή τους. Και ο Θεός τους λέει, αν κάποιος πρέπει να ξυπνήσει δεν είμαι εγώ αλλά εσείς.

Τα καλά νέα είναι ότι ο Θεός που εργάστηκε στο παρελθόν εργάζεται και στο παρόν.

Διαβάζουμε στο νβ:10, «Ο Κύριος εγύμνωσε τον άγιον βραχίονα αυτού ενώπιον πάντων των εθνών· και πάντα τα πέρατα της γης θέλουσιν ιδεί την σωτηρίαν του Θεού ημών».

Το μεγάλο ερώτημα είναι, εμείς είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τον αρνητισμό και το βόλεμά μας για να δούμε και στην γενιά μας το έργο Του;

 

Ο Θεός δεν σε είδε προ καταβολής κόσμου για να ζεις μια ζωή χωρίς νόημα. Σε έβαλε σε αυτόν τον πλανήτη επειδή έχει ένα σχέδιο και ένα σκοπό για τη ζωή σου, όπου κι αν είσαι.

Κατανοώντας τις περιστάσεις που ζούμε, πρέπει κάτι να κάνεις. Ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις από τον ύπνο σου, γιατί η σωτηρία μας είναι πιο κοντά τώρα απ' ό,τι όταν πιστέψαμε για πρώτη φορά. 

Ρωμ.ιγ:11 Και μάλιστα, εξεύροντες τον καιρόν, ότι είναι ήδη ώρα να εγερθώμεν εκ του ύπνου· διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ' ότε επιστεύσαμεν.

Ρωμ.ιγ:12 Η νυξ προεχώρησεν, η δε ημέρα επλησίασεν· ας απορρίψωμεν λοιπόν τα έργα του σκότους και ας ενδυθώμεν τα όπλα του φωτός.

• ΚΑΙΡΟΣ: ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΜΠΗΣ ΠΟΥ ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο Θεός μας έσωσε από τη δύναμη του σκότους και μας έφερε στη βασιλεία του Υιού του, τον οποίο αγαπά. Ο Γιος του πλήρωσε το τίμημα για να μας ελευθερώσει, που σημαίνει ότι οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρεθεί.

Κολ.α:13,14 όστις ηλευθέρωσεν ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέφερεν εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού· εις τον οποίον έχομεν την απολύτρωσιν διά του αίματος αυτού, την άφεσιν των αμαρτιών·

Μην αναλώνεσαι και μην εξαντλείσαι με την φροντίδα των καθημερινών σου υποχρεώσεων, χάνοντας την αίσθηση του χρόνου, γιατί θα αποκοιμηθείς, αγνοώντας τον Θεό. Η νύχτα τελειώνει, σε λίγο ξημερώνει. Να είσαι ξύπνιος σ’ αυτό που κάνει ο Θεός!  

Ρωμ.ιγ:12 Η νυξ προεχώρησεν, η δε ημέρα επλησίασεν· ας απορρίψωμεν λοιπόν τα έργα του σκότους και ας ενδυθώμεν τα όπλα του φωτός.

 

Οι μάχες κερδίζονται ή χάνονται, συνήθως πριν γίνουν.

Το αποτέλεσμα εξαρτάται πάντοτε από την προετοιμασία που έγινε.

Σαν άνθρωποι, μας αρέσει να απολαμβάνουμε τους κόπους άλλων ή καρπούς χωρίς κόπο (τεχνολογία – εκκλησία).

Συνήθως πλησιάζουμε κάποιον όταν τον χρειαζόμαστε.

Ζητάμε από τον Ιησού να μας τακτοποιήσει το παρελθόν, αλλά ΟΧΙ το παρών και το μέλλον.

Νομίζουμε ότι στην πρόσκληση Πράξ.γ:19 Μετανοήσατε λοιπόν και επιστρέψατε, διά να εξαλειφθώσιν αι αμαρτίαι σας, διά να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου, η δική μας ανταπόκριση είναι να δώσουμε ΜΟΝΟ τις αμαρτίες μας. Αυτό είναι παρανόηση.

 

ΕΥΘΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ

Ματθ.δ:20 Οι δε αφήσαντες ευθύς τα δίκτυα, ηκολούθησαν αυτόν. (Πέτρος & Ανδρέας).

Ματθ.δ:22 Οι δε αφήσαντες ευθύς το πλοίον και τον πατέρα αυτών, ηκολούθησαν αυτόν (Ιάκωβος & Ιωάννης).

Ματθ.θ:9 Και διαβαίνων ο Ιησούς εκείθεν είδεν άνθρωπον καθήμενον εις το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον, και λέγει προς αυτόν· Ακολούθει μοι. Και σηκωθείς ηκολούθησεν αυτόν.

Ιωάν.δ:28 Αφήκε λοιπόν η γυνή την υδρίαν αυτής και υπήγεν εις την πόλιν και λέγει προς τους ανθρώπους· (Σαμαρείτισα).

Μάρκ.ι:50 Και εκείνος απορρίψας το ιμάτιον αυτού, εσηκώθη και ήλθε προς τον Ιησούν. (Βαρτίμαιος).

Ματθ.ιγ:44 Πάλιν ομοία είναι η βασιλεία των ουρανών με θησαυρόν κεκρυμμένον εν τω αγρώ, τον οποίον ευρών άνθρωπος έκρυψε, και από της χαράς αυτού υπάγει και πωλεί πάντα όσα έχει και αγοράζει τον αγρόν εκείνον. (Αγρότης).

Ματθ.ιγ:46 όστις ευρών ένα πολύτιμον μαργαρίτην, υπήγε και επώλησε πάντα όσα είχε και ηγόρασεν αυτόν (Έμπορος).

Ο Παύλος:

Φιλ.γ:8 μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, διά τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα διά να κερδήσω τον Χριστόν

Ο Μωυσής:

Εβρ.ια:24-27 Διά πίστεως ο Μωϋσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας, κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς· διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν. Διά πίστεως αφήκε την Αίγυπτον, μη φοβηθείς τον θυμόν του βασιλέως· διότι ως βλέπων τον αόρατον ενεκαρτέρησε.

Οι λέξεις ΕΥΘΥΣ & ΠΑΝΤΑ ή τα ισοδύναμά τους, δίνουν πάντα το ίδιο μήνυμα: στην πρόσκληση του Ιησού, η ανταπόκριση πρέπει να είναι ΑΜΕΣΗ & ΟΛΟΨΥΧΗ.

Κάποια αναβολή, κάποια επιφύλαξη για εκείνο ή το άλλο θέμα, σημαίνουν μιζέρια σχέσης με αποτέλεσμα την απόρριψη!

Φέρε μαζί με τις αμαρτίες σου και: τα δίχτυα, το πλοίο, τη συγγένεια, το τελώνειο, την υδρία, το ιμάτιο, ό,τι έχεις, το χθες, το σήμερα, το αύριο…. Και παραχώρησέ τα στον Κύριο, χωρίς όρια.

Τότε θα μοιάσεις μ’ αυτούς στους οποίους γράφει ο Παύλος:

Εβρ.ι:34 Διότι εδείξατε συμπάθειαν εις τα δεσμά μου και εδέχθητε μετά χαράς την αρπαγήν των υπαρχόντων σας, εξεύροντες ότι έχετε εις εαυτούς περιουσίαν εν ουρανοίς καλητέραν και διαμένουσαν.

Και σήμερα ακούγεται η ίδια πρόσκληση:

Εφεσ.ε:14 ……. Σηκώθητι ο κοιμώμενος και ανάστηθι εκ των νεκρών, και θέλει σε φωτίσει ο Χριστός.