ΤΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ «ΦΙ»

Γ’ Ιωάννου 1-15

«Φιλοπρωτεύων και φλυαρών» (εδ. 9,10).

Στάμπα της πιο χειρότερης ποιότητας χριστιανού, δίνουν τα παραπάνω δυο «Φ». Λογικά - πνευματικά μάλλον - είναι ακατανόητο, πώς ένας οπαδός του Χριστού, μπορεί να ’χει τις παραπάνω δυο ιδιότητες. Αρρώστιες, θα ’πρεπε να πούμε:

«Φιλοπρωτεύων» (9). Να θέλεις να ’σαι πάντα η αξεπέραστη κορυφή. Να βαθμολογείς όλους, πίσω σου και κατώτερους σου. Να βλέπεις τον εαυτό σου υποδειγματικό και ιδεώδη. Να μοιάζεις, όπως κάποιος εξηγούσε, με κείνον π’ ανεβαίνει ψηλά, μ’ ένα φουσκωμένο αερόστατο. Όλους τους βλέπει από κάτω του μικρούς και... όλοι τον βλέπουν από κάτω μικρούτσικο. Εάν ο Χριστός πήρε τη θέση του υπηρέτη, πώς μπορώ να τολμήσω να ’μαι ο «φιλοπρωτεύων»;

Επιστροφή στη βάση

Οκτώβρης πια! Όλες μας έχουμε τελειώσει τις διακοπές μας και προσπαθούμε να μπούμε ξανά στο συνηθισμένο ρυθμό της ζωής μας. Ακόμα κι αν κάποιες από μας θα ήθελαν να συνεχίσουν την εξοχή τους, τα σχολεία, που άνοιξαν τον προηγούμενο μήνα μας ανάγκασαν όλες μας να επιστρέψουμε στις βάσεις μας.

Όμως και τούτη η επιστροφή έχει τις δικές της ομορφιές. «Κουρασμένες από την ξεκούραση» αλλά, οπωσδήποτε, ανανεωμένες, αναζητούμε και πάλι τη θαλπωρή του δικού μας σπιτικού. Αλήθεια, πουθενά δε νιώθουμε πραγματική ανάπαυση και άνεση, όσο στο δικό μας σπίτι, τη δική μας πολυθρόνα, το δικό μας μαξιλάρι....αν θέλετε!