Βρισκόμαστε σ’ αυτό το χρονικό σημείο της ιστορίας, που όλα
τα σημεία συγκλίνουν, για πρώτη φορά, από τη στιγμή που ο Χριστός αναλήφθηκε
στους ουρανούς.
Όσων οι καρδιές έχουν μεταμορφωθεί από το Άγιο Πνεύμα, μπορούν να «διαβάσουν» τα σημεία και να προειδοποιήσουν τους ανθρώπους όπως έκανε ο Νώε.
Θα υπάρξει παγκόσμια απογοήτευση και την ίδια στιγμή θα
συνυπάρχει μεγάλη αφθονία μαζί με χιλιάδες που θα πεινούν.
Καθώς οι άνθρωποι θα ατενίζουν το μέλλον, δεν θα φοβούνται
μόνο αλλά θα είναι τρομοκρατημένοι.
Και τότε θέλουσι σκανδαλιστεί πολλοί και θέλουσι
παραδώσει αλλήλους, και θέλουσι μισήσει αλλήλους (Ματθ.κδ:10).
Ο σκανδαλισμός μπορεί να έχει πραγματική αιτία, μπορεί όμως
να είναι και πλασματικός, από τον ίδιο τον «σκανδαλιζόμενο», επειδή κάτι άλλο
θέλει να καλύψει.
Σπιτικά διαλύονται κάτω από τις πιέσεις της μοντέρνας ζωής.
Οι οικογένειες πραγματικά προδίδονται απ’ τα ίδια τους τα
μέλη, καθώς αυτές οι πιέσεις αυξάνονται.
Ξέρουμε την ηθική κατάσταση του κόσμου - στις μέρες του Νώε
και του Λωτ.
Θα τρώνε και θα πίνουν, θα παντρεύονται και θα παντρεύουν.
Οι άνθρωποι προσπαθούν τόσο απελπισμένα να διασκεδάσουν.
Θα υπάρχουν χλευαστές στις τελευταίες ημέρες που θα λένε: που είναι η υπόσχεση της παρουσίας αυτού
(Β’ Πέτρ.γ:3-4).
Αλλά τι πρέπει να κάνουν οι πιστοί σήμερα με αυτά τα σημεία;
Πώς θα πρέπει να ζήσουμε τη ζωή μας καθώς αυτά αρχίζουν να συμβαίνουν;
Η αληθινή εκκλησία παροτρύνεται:
μη αφήνοντες το να
συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τίνας.....πλησιάζουσαν την ημέραν
Εβρ.ι:25.
Πολλοί Χριστιανοί είναι εξοικειωμένοι με τους Βιβλικούς
έσχατους καιρούς.
Αλλά πώς λέει ο Ιησούς ότι πρέπει να ζήσουμε υπό το φως αυτών
των πραγμάτων που ήδη έχουν αρχίσει να συμβαίνουν;
Πώς ο ίδιος ο Ιησούς έζησε τις «τελευταίες μέρες Του»;
Αυτά είναι πολύ σημαντικά ερωτήματα που αφορούν ουσιαστικά
το χρονοδιάγραμμα της επιστροφής Του.
Ο Ιησούς συγκρίνει τη ζωή στις μέρες του τέλους με ένα
υπηρέτη, που φροντίζει το σπίτι του κυρίου του:
Ματθ.κδ:45-51 Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος
δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, διά να
δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον όταν
έλθη ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω ότι θέλει
καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού. Εάν δε είπη ο κακός εκείνος
δούλος εν τη καρδία αυτού, Βραδύνει να έλθη ο κύριός μου, και αρχίση να δέρη
τους συνδούλους, να τρώγη δε και να πίνη μετά των μεθυόντων, θέλει ελθεί ο
κύριος του δούλου εκείνου καθ' ην ημέραν δεν προσμένει και καθ' ην ώραν δεν
εξεύρει, και θέλει αποχωρίσει αυτόν, και το μέρος αυτού θέλει θέσει μετά των
υποκριτών· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.
Πως είναι αυτός που μένει άγρυπνος;
Στα παραπάνω εδάφια, ο Ιησούς περιγράφει πώς θα ήθελε να
βρει τους μαθητές του, όταν επιστρέψει: «πράττοντες
ούτως».
Ο πιστός και φρόνιμος δούλος ξέρει ότι ο Κύριός του μπορεί
να αργήσει να επιστρέψει, αλλά ξέρει επίσης ότι έχει λάβει εντολή να ταΐζει και
να φροντίζει τους συνδούλους του (Ματθ.κδ:45).
Έτσι, χρησιμοποιεί το χρόνο της απουσίας του Κυρίου του,
ώστε να εκπληρώσει την αποστολή του.
Και επειδή το κάνει κάθε μέρα ανελλιπώς, ο Κύριός του θα τον
βρει να δουλεύει όταν επιστρέψει, αν και η ώρα της επιστροφής του είναι άγνωστη
(Ματθ.κδ:46-47).
Ο κακός δούλος ερμηνεύει την παρατεταμένη καθυστέρηση του
Κυρίου του πολύ διαφορετικά (βραδύτητα).
Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η επιστροφή του Κυρίου του
είναι στο απώτερο μέλλον.
Μπορεί ακόμα να υπέθετε ότι θα του δοθεί κάποια
προειδοποίηση, έτσι ώστε να έχει χρόνο να «τακτοποιηθεί» στην ώρα του ώστε όλα
να δείχνουν καλά κατά την επιστροφή του Κυρίου του.
Καταχράται την περιουσία του Κυρίου του και αγνοεί τις
οδηγίες του.
Αντί να φροντίζει τους συνδούλους του ταΐζοντάς τους, φροντίζει τον εαυτό του και τους συνεργούς
του, με αυτά που ήταν προορισμένα για τους συναδέλφους του.
Γι’ αυτό το λόγο, «θέλει
αποχωρίσει αυτόν, και το μέρος αυτού θέλει θέσει μετά των υποκριτών· εκεί θέλει
είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων» (Ματθ.κδ:48-51).
Πρέπει να είμαστε πιστοί υπηρέτες. Καθώς πλησιάζουμε χρονικά
στην επιστροφή του Κυρίου μας, ταΐζουμε τους γύρω μας με το λόγο;
Μήπως προσπαθούμε να ξεφύγουμε με όσο το δυνατόν λιγότερο
κακό;
Λέμε την αλήθεια με αγάπη στους γύρω μας;
Ο Παύλος μας προτρέπει σχετικά με αυτό:
Εφεσ.ε:15-21 Προσέχετε λοιπόν πως να περιπατήτε ακριβώς,
μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι
πονηραί. Διά τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά νοείτε τι είναι το θέλημα του
Κυρίου.
Η άλλη σύνδεση που αξίζει να προσέξουμε είναι η ιδέα της
νύφης του Χριστού.
Όλοι θέλουμε να είμαστε μια καθαρή νύφη για το Μεσσίας μας.
Θέλουμε να παρασταθούμε σαν ένδοξη εκκλησία, μη έχουσαν κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλά
αγία και άμωμος (Εφες.ε:27).
Όμως, πολλές φορές, αυτό γίνεται μια ψευδαίσθηση, ένα
απατηλό πράγμα που μπορεί να μας οδηγήσει στη νοοτροπία:
«Μακράν απ' εμού, μη
με εγγίσης, διότι είμαι αγιώτερός σου» (Ησ.ξε:5), όπου απομονωνόμαστε
από τους «βρώμικους» κοσμικούς.
Αλλά τι λέει η Αγία Γραφή για το πώς μπορούμε να είμαστε
καθαροί μέσα σ’ ένα ακάθαρτο κόσμο;
Το βιβλίο του Ιακώβου μας δίνει μια εικόνα:
Ιακ.α:27 Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του
Θεού και Πατρός είναι αύτη, να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη
θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.
Επισκεπτόμαστε και υπηρετούμε αυτούς που έχουν ανάγκη καθώς
οι μέρες τελειώνουν, ή κρυβόμαστε από τους συνανθρώπους μας;
Αγαπάμε τόσο τα πνευματικά όσο και τα φυσικά ορφανά στον
κόσμο μας, ή τα αφήνουμε ανυπεράσπιστα;
Η γνωστή παραβολή των ταλάντων (Ματθ.κε:14-30).
Εν ολίγοις, ένας κύριος φεύγει για να πάει να κληρονομήσει ένα
Βασίλειο και εμπιστεύεται ένα μέρος των χρημάτων του σε τρεις υπηρέτες. Στον
ένα δίνει πέντε τάλαντα, στον άλλο δίνει δύο τάλαντα, και σε ένα άλλο ένα τάλαντο.
Ο υπηρέτης με τα
πέντε και αυτός με τα δύο επένδυσαν και διπλασιάσαν τα χρήματα τους. Ο υπηρέτης
με το ένα τάλαντο, το θάβει στο έδαφος από φόβο.
Ο κύριος επιστρέφει και ευλογεί τους υπηρέτες που διπλασίασαν
τα χρήματα του. Τους λέει ότι θα τους καταστήσει σε περισσότερα και τους προσκαλεί
να μπουν στη χαρά του κυρίου τους.
Αλλά ο τρίτος υπηρέτης που έθαψε τα χρήματα, καταδικάζεται. Του
παίρνει το ένα τάλαντο και το δίνει σ’ αυτόν που είχε τα δέκα.
Πάλι, θα μπορούσαμε να αντλήσουμε πολλά από αυτή την
παραβολή, αλλά δύο πράγματα είναι σημαντικά, επειδή έχουν να κάνουν με το πώς
πρέπει να ζήσουμε τις τελευταίες μέρες.
Σαν πιστοί, πρέπει να επενδύσουμε σοφά τα πράγματα που μας
έδωσε και να μην τα αμελούμε από φόβο.
Συχνά μας νικάει ο φόβος των ανθρώπων και επιτρέπουμε στην
ανασφάλεια να μας στερεί τα χαρίσματα που μας έχει δώσει.
Δεν μπορούμε να αφήνουμε το κακό που αυξάνεται σ’ αυτό τον
κόσμο και τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε να μας κάνουν να συρθούμε πίσω.
Εβρ.ι:36-39 Διότι έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε
το θέλημα του Θεού και να λάβητε την επαγγελίαν. Διότι έτι ολίγον καιρόν, και
θέλει ελθεί ο ερχόμενος και δεν θέλει βραδύνει. Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ
πίστεως· και εάν τις συρθή οπίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται εις αυτόν. Ημείς
όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ' εκ των πιστευόντων
προς σωτηρίαν της ψυχής.
Ø
Εμείς τελικά, προσέχουμε τι λέει ο διάβολος ή ο
Θεός;
Η απάντηση φαίνεται προφανής, αλλά η ουσία του θέματος αποκαλύπτεται
όταν το ερώτημα τεθεί λίγο διαφορετικά:
Ø
Φοβόμαστε ή εμπιστευόμαστε;
Κατά τη γνώμη μου, ο τρίτος υπηρέτης στην παραβολή, αντιπροσωπεύει
αυτό που συχνά κάνουμε σαν πιστοί όταν πρόκειται για τους έσχατους καιρούς.
Επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στο τι κάνει ο εχθρός και μας
κυριεύει φόβος, που είναι ακριβώς αυτό που θέλει ο Σατανάς.
Μας τυλίγει σε μια κόλα χαρτί με κάθε του κίνηση, και
ξεχνάμε την αποστολή και την κλήση του Θεού στη ζωή μας να ευαγγελίσουμε τον
κόσμο.
Όταν εστιάζουμε στο Θεό και υποτασσόμαστε σ’ Αυτόν, αυτόματα
αντιστεκόμαστε στο διάβολο. Δεν χρειάζεται να καταλάβουμε κάθε κίνηση του
εχθρού!
Εμείς απλά πρέπει να γνωρίζουμε τα σχέδια του Θεού, και στη
συνέχεια θα είμαστε πάντα ένα βήμα μπροστά από τον εχθρό.
Είναι κάτω από τα πόδια μας με την ίδια έννοια που είναι
κάτω από τα πόδια του Μεσσία:
Εφεσ.α:21-23 υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και
δυνάμεως και κυριότητος και παντός ονόματος ονομαζομένου ου μόνον εν τω αιώνι
τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι· και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και
έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, ήτις είναι το σώμα
αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρούντος.
Δείτε τι έρχεται πρώτο, σ’ αυτά που λέει ο Πέτρος, για το
πώς να ζήσουμε για το Θεό και να αντισταθούμε στο διάβολο:
Α’ Πέτρ.ε:6-9 Ταπεινώθητε λοιπόν υπό την κραταιάν
χείρα του Θεού, διά να σας υψώση εν καιρώ, και πάσαν την μέριμναν υμών
ρίψατε επ' αυτόν, διότι αυτός φροντίζει περί υμών. Εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε·
διότι ο αντίδικός σας διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιέρχεται ζητών τίνα να
καταπίη· εις τον οποίον αντιστάθητε μένοντες στερεοί εις την πίστιν,
εξεύροντες ότι τα αυτά παθήματα γίνονται εις τους αδελφούς σας τους εν τω κόσμω.
Αν εστιάσουμε στο Θεό, τότε η καρδιά Του θα γίνει δική μας,
κι εμείς θα αγαπήσουμε τον πλησίον μας και θα εκπληρώσουμε την αποστολή που μας
έδωσε γι’ αυτό το μικρό χρονικό διάστημα πάνω στη γη.
Τι έκανε λοιπόν ο Ιησούς;
Πώς πέρασε ο Ιησούς τις «τελευταίες μέρες» Του;
Αν κοιτάξουμε τη ζωή του Μεσσία μας, τον οποίο καλούμαστε να
μιμηθούμε, βλέπουμε ότι η ζωή Του ήταν σε πλήρη αντίθεση με πολλά από τα
συμπεράσματα που βγάζουν οι πιστοί από τα σημεία του τέλους.
Ο Ιησούς περνούσε τον καιρό του υπηρετώντας
φοροεισπράκτορες, πόρνες, αμαρτωλούς και τους απόκληρους της κοινωνίας.
Θεράπευε τον καθένα που τον πλησίαζε. Ελευθέρωσε άτομα από
δαιμόνια. Διακήρυξε ελευθερία σ’ εκείνους που ήταν σε πνευματική δουλεία.
Κάλεσε απλούς ανθρώπους να γίνουν μαθητές Του και ξόδεψε χρόνο διδάσκοντάς τους
και δείχνοντάς τους τον τρόπο για να ζήσουν στη Βασιλεία στη γη.
Αποτραβιόταν και προσευχόταν στον Πατέρα Του. Κάλεσε τόσο
αμαρτωλούς όσο και δίκαιους σε μετάνοια και μετέφερε την καρδιά του Πατέρα στα
αυτιά αυτών που άκουγαν το λόγο Του.
Πρέπει να αναρωτηθούμε αν ζούμε όπως ο Ιησούς, όταν ήταν
μετρημένες οι μέρες του.
Ρωμ.η:29 διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και
προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος
μεταξύ πολλών αδελφών·
Α’ Ιωάν.β:6 Όστις λέγει ότι μένει εν αυτώ χρεωστεί,
καθώς εκείνος περιεπάτησε, και αυτός ούτω να περιπατή.
Εάν πράγματι πιστεύουμε ότι Ιησούς επιστρέφει σύντομα, τότε
γιατί δεν βιαζόμαστε ακόμα πιο πολύ να μιλήσουμε σε όσους δεν Τον ξέρουν;
Ακριβώς εδώ φαίνεται ότι είναι το πρόβλημα, πολλές φορές —
ένας φόβος από ανησυχία.
Αν πραγματικά επιστρέφει, αυτό πρέπει να μας εξαναγκάζει να
διδάξουμε με πάθος εκείνους που δεν είναι ακόμα στη Βασιλεία.
Ρωμ.ε:8 αλλ' ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις
ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.
Αυτή είναι η αγάπη που πρέπει να έχουμε στις καρδιές και στη
ζωή μας ενώ δουλεύουμε το έργο του Θεού, γιατί με τέτοια αγάπη αγαπηθήκαμε κι
εμείς.
Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να γίνουμε η ίδια αγάπη που μας
δόθηκε και μας έφερε στη Βασιλεία του φωτός.
Αυτό είναι το μόνο γνήσιο κίνητρο για να κηρύξουμε το
ευαγγέλιο. Το ευαγγέλιο δεν είναι ανταγωνιστική υπόθεση, ούτε εργαλείο
ανάδειξης της ματαιοδοξίας μας.
Έτσι, την επόμενη φορά που θα ακούσεις κάποιο γεγονός που
φαίνεται να ταιριάζει με τα σημεία του τέλους, μη φοβηθείς. Θυμήσου πώς περπάτησε
ο Ιησούς, λίγο πριν πεθάνει.
