Πιστεύω ότι όλοι συμφωνούν ότι ο Θεός είναι πνεύμα. Αφού λοιπόν ο Θεός
είναι πνεύμα και είναι ΕΙΣ στη φύση Του, το λογικό συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει
ένα Πνεύμα και όχι πολλά.
Δυστυχώς όμως, αν ρωτήσει κανείς αυτούς που υποστηρίζουν τη θεωρία της
τριάδας, μπορεί να πάρει και την απάντηση ότι υπάρχουν τρία πνεύματα.
Β΄Κορ.γ:17 «Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία».
Ο ένας Κύριος που υπάρχει, ο Πατέρας, Αυτός είναι το Πνεύμα και όχι άλλο
πρόσωπο. Είτε πούμε «το Πνεύμα του Θεού», είτε «το Πνεύμα του Κυρίου» είτε «το
Πνεύμα το Άγιο του Θεού» ή «το Πνεύμα του Ιησού», αναφερόμαστε πάντα στο
πρόσωπο του Πατέρα Θεού.
Εφες.δ:4 «Εν
σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεώς σας».
Αν ο Θεός (ο Πατέρας) είναι πνεύμα, είναι φυσικό και λογικό να είναι Άγιο
Πνεύμα (Εφες.δ:30). Αν όμως ο Πατέρας είναι Άγιο Πνεύμα, μπορούμε να δεχτούμε
ότι υπάρχει και άλλο Άγιο Πνεύμα εφόσον παραπάνω διαβάσαμε ότι υπάρχει μόνο ένα
Πνεύμα;
Ιωάν.δ:24 «Ο
Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να
προσκυνώσι».
Η Γραφή μας λέει ότι υπάρχει «εις
Κύριος Ιησούς Χριστός» (Α΄Κορ.η:6) και ότι «Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα» (Β’ Κορ.γ:17), που σημαίνει ότι με
ασφάλεια μπορούμε να πούμε ότι ο Ιησούς είναι το Άγιο Πνεύμα.
Αν αυτό ακούγεται παράξενα σε κάποιους, ας διαβάσουν από το κριτικό
κείμενο τα εδάφια Πράξ.ις:6-7: «Διῆλθον δὲ τὴν Φρυγίαν καὶ Γαλατικὴν χώραν κωλυθέντες
ὑπὸ τοῦ ἁγίου πνεύματος λαλῆσαι τὸν λόγον ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἐλθόντες δὲ κατὰ τὴν
Μυσίαν ἐπείραζον εἰς τὴν Βιθυνίαν πορευθῆναι, καὶ οὐκ εἴασεν αὐτοὺς τὸ πνεῦμα
Ἰησοῦ».
Το Πνεύμα που ξεχώρισε τον Παύλο για τη διακονία, είναι το ίδιο Πνεύμα
που τον εμποδίζει να κηρύξει το λόγο στην Ασία και δεν του επέτρεψε να πάει στη
Βιθυνία. Η μόνη διαφορά είναι ότι ο λόγος του Θεού την πρώτη φορά το ονομάζει
«Άγιο Πνεύμα» και τη δεύτερη «Πνεύμα Ιησού»!
Σε πόσα πνεύματα προσευχόμαστε; Πόσα πνεύματα μας μιλάνε και μας
κατευθύνουν στη ζωή και στο έργο του Θεού; Άλλο είναι το πνεύμα του Θεού, άλλο
το πνεύμα Ιησού και άλλο το Άγιο Πνεύμα; Δεν είναι ένα το Πνεύμα και μάλιστα
Άγιο;
Αποκ.α:4-5 «Ἰωάννης
ταῖς ἑπτὰ ἐκκλησίαις ταῖς ἐν τῇ Ἀσίᾳ· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν
καὶ ὁ ἐρχόμενος καὶ ἀπὸ τῶν ἑπτὰ πνεύματων ἃ ἐνώπιον τοῦ θρόνου αὐτοῦ. καὶ ἀπὸ Ἰησοῦ
Χριστοῦ, ὁ μάρτυς, ὁ πίστος, ὁ πρωτότοκος τῶν νεκρῶν καὶ ὁ ἄρχων τῶν βασιλέων τῆς
γῆς. Τῷ ἀγαπῶντι ἡμᾶς καὶ λύσαντι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν [ἡμῶν] ἐν τῷ αἷματι αὐτοῦ».
Εδώ κάποιοι βιάζονται να «δουν» την τριάδα. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε
ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι άκρως συμβολικό. Καλό είναι λοιπόν, να δούμε
τι εικόνα θέλουν να μας δείξουν αυτά τα εδάφια, συγκρίνοντάς τα με άλλα
σχετικά.
Αποκ.ε:6 «Καὶ
εἶδον ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν τέσσαρων ζῴων καὶ ἐν μέσῳ τῶν πρεσβυτέρων ἀρνίον
ἑστηκὸς ὡς ἐσφαγμένον ἔχων κέρατα ἑπτὰ καὶ ὀφθαλμοὺς ἑπτὰ οἵ εἰσιν τὰ [ἑπτὰ]
πνεύματα τοῦ θεοῦ ἀπεσταλμένοι εἰς πᾶσαν τὴν γὴν».
Εδώ βλέπουμε ότι τα 7 πνεύματα είναι του Αρνίου του εσφαγμένου.
Αποκ.γ:1 «Καὶ
τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Σάρδεσιν ἐκκλησίας γράψον· Τάδε λέγει ὁ ἔχων τὰ ἑπτὰ πνεύματα
τοῦ θεοῦ καὶ τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας· Οἶδα σου τὰ ἔργα ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς καὶ
νεκρὸς εἷ».
Όλοι ξέρουμε ότι Αυτός που στέλνει τα γράμματα στις εκκλησίες της Ασίας
είναι ο Ιησούς Χριστός και μόλις διαβάσαμε ότι είναι Αυτός που έχει τα 7
πνεύματα του Θεού.
Τα 7 πνεύματα του Θεού είναι καθαρά σύμβολο της πληρότητας του Πνεύματος
του Θεού που μόλις είδαμε ότι το έχει ο άνθρωπος Ιησούς, το Αρνίο το εσφαγμένο.
Μα είναι φυσικό αφού «ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν
τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς» (Κολ.β:9).
Ο Ιωάννης μιλώντας γι’ αυτή την αλήθεια μας λέει: «ὅτι ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν καὶ χάριν ἀντὶ
χάριτος» (α:16).
Το πλήρωμα από το οποίο πήραμε κι εμείς δεν είναι άλλο από το Άγιο Πνεύμα
όπως λέει ο Πέτρος στις Πράξ.β:33: «Αφού λοιπόν υψώθη διά της δεξιάς του Θεού
και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του Αγίου Πνεύματος, εξέχεε τούτο, το
οποίον τώρα σεις βλέπετε και ακούετε».
Ρωμ.η:11 «Εάν
δε κατοική εν υμίν το Πνεύμα του αναστήσαντος τον Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας
τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών διά του
Πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν».
Εδώ φαίνεται ότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι κάτι ξεχωριστό από τον Πατέρα,
αλλά είναι το πνεύμα του Πατέρα.
Ποιος ανέστησε το Χριστό; Γαλ.α:1
«Παύλος απόστολος ουχί από ανθρώπων, ουδέ
δι' ανθρώπου, αλλά διά Ιησού Χριστού και Θεού Πατρός του αναστήσαντος αυτόν εκ
νεκρών».
Ο Θεός Πατέρας ανέστησε το Χριστό από τον τάφο. Άρα το πνεύμα που
κατοικεί μέσα μας και ανέστησε το Χριστό, είναι το πνεύμα του Πατέρα που θα
αναστήσει κι εμάς ακριβώς επειδή κατοικεί μέσα μας.
Α’ Κορ.γ:16 «Δεν
εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν»;
Α’ Ιωάν.γ:24 «Και
όστις φυλάττει τας εντολάς αυτού μένει εν αυτώ, και αυτός εν εκείνω. Και εκ
τούτου γνωρίζομεν ότι μένει εν ημίν, εκ του Πνεύματος το οποίον έδωκεν εις
ημάς».
Α’ Ιωάν.δ:12-13 «Τον
Θεόν ουδείς είδε πώποτε· εάν αγαπώμεν αλλήλους, ο Θεός μένει εν ημίν, και η
αγάπη αυτού είναι τετελειωμένη εν ημίν. Εκ τούτου γνωρίζομεν ότι εν αυτώ
μένομεν και αυτός εν ημίν, διότι εκ του Πνεύματος αυτού έδωκεν εις ημάς».
Όταν λοιπόν ο λόγος του Θεού μιλάει για Άγιο Πνεύμα, δεν εννοεί ένα τρίτο
πρόσωπο, αλλά τον ίδιο τον Πατέρα, το πνεύμα του Πατέρα, αφού ο Θεός είναι
Πνεύμα (Ιωάν.δ:24). Μάλιστα διαβάσαμε «Ο
δε Κύριος είναι το Πνεύμα» (Β’ Κορ.γ:17) και ο Πέτρος μας λέει ότι «Τον λόγον, τον οποίον απέστειλε προς τους
υιούς Ισραήλ ευαγγελιζόμενος ειρήνην διά Ιησού Χριστού· ούτος είναι ο Κύριος
πάντων» (Πράξ.ι:36).
Άρα, Αυτός που κατοικεί μέσα μας σαν Πνεύμα Άγιο, είναι ο Πατέρας εν
Χριστώ Ιησού. Ακριβώς αυτό είπε ο Ιησούς στους μαθητές Του στο Ιωάν.ιδ:23 «Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου
θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν
ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει».
Είναι αξιοπρόσεκτο εδώ ότι ο Ιησούς δεν μιλάει για κατοίκηση του Αγίου
Πνεύματος, αλλά για κατοίκηση Αυτού και του Πατέρα.
Ιωάν.ιδ:15-18 «Εάν
με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε. Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και
θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, διά να μένη μεθ' υμών εις τον αιώνα το Πνεύμα
της αληθείας, το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, διότι δεν βλέπει αυτό
ουδέ γνωρίζει αυτό· σεις όμως γνωρίζετε αυτό, διότι μένει μεθ' υμών και εν
υμίν θέλει είσθαι. Δεν θέλω σας αφήσει ορφανούς· έρχομαι προς εσάς».
Η λέξη «παράκλητος» προέρχεται από το ρήμα «παρακαλέω» και σημαίνει: «ο
κληθείς εις βοήθειαν, ο προσκληθείς ως βοηθός τινός εν δικαστηρίω, ο νομικός
βοηθός, ο συνήγορος». Παράκλητος λοιπόν είναι αυτός που υπερασπίζεται τον
κατηγορούμενο στο δικαστήριο.
Ο Ιησούς είπε: «εγώ θέλω
παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, διά να μένη μεθ'
υμών εις τον αιώνα…». Λέγοντας «άλλον
Παράκλητον», εννοεί ότι υπάρχει ήδη ένας και θα έρθει κάποιος άλλος που θα
μένει μαζί με τους μαθητές για πάντα.
Ποιος ήταν ο πρώτος παράκλητος; Ποιος ήταν μέχρι τότε μαζί τους και τους
παρηγορούσε, τους βοηθούσε, τους πρότρεπε και τους υποστήριζε; Μα φυσικά δεν
είναι άλλος από τον Κύριο Ιησού. Αυτός τους έστελνε σε αποστολές (Μάρκ.ς:7),
μεσίτευε γι’ αυτούς όπως διαβάζουμε στο Ιωάν.ιζ:9:
«Εγώ περί αυτών παρακαλώ· δεν παρακαλώ
περί του κόσμου, αλλά περί εκείνων, τους οποίους μοι έδωκας, διότι ιδικοί σου
είναι».
Το ίδιο έργο θα έπρεπε να κάνει και ο δεύτερος παράκλητος, με τη διαφορά
ότι αυτός θα έμενε μαζί με τους μαθητές «εις
τον αιώνα», κάτι που ο πρώτος παράκλητος δεν μπορούσε και γι’ αυτό
παρακαλεί τον Πατέρα, σαν παράκλητος που είναι, να τους δώσει άλλον που θα
μένει για πάντα μαζί τους. Ο Ιησούς σαν άνθρωπος δεν θα μπορούσε να είναι για
πάντα μαζί τους γιατί θα πέθαινε, θ’ αναστηνόταν και θα αναλαμβανόταν στον
ουρανό.
Συνεχίζοντας ο Ιησούς λέει: «το
Πνεύμα της αληθείας, το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, διότι δεν βλέπει
αυτό ουδέ γνωρίζει αυτό».
Το Πνεύμα της αληθείας είναι το
Άγιο Πνεύμα. Στη συνέχεια τους λέει ότι το Πνεύμα της αληθείας, το Άγιο Πνεύμα,
μένει μεθ' υμών και εν υμίν θέλει
είσθαι, εννοώντας ότι την ώρα που τους μιλούσε το Πνεύμα της αληθείας
ήταν εκεί, μαζί τους.
Η Γραφή όμως μας λέει ότι το Πνεύμα το Άγιο, ο παράκλητος, δεν είχε δοθεί
ακόμα γιατί ο Χριστός δεν είχε δοξαστεί (Ιωάν.ζ:39). Όμως τότε ποιο πνεύμα και
ποιος παράκλητος ήταν μαζί με τους μαθητές; Ο Ιησούς ήταν μαζί με τους μαθητές
Του. Και μέσα στον Ιησού κατοικούσε το πλήρωμα του Θεού που είναι πνεύμα. Ο
Κύριος λοιπόν ταυτίζει τον παράκλητο με τον εαυτό Του.
Και για να ολοκληρώσει το λόγο Του, τους λέει: «Δεν θέλω σας αφήσει ορφανούς· έρχομαι προς εσάς. Εγώ που
μέχρι τώρα ήμουν μαζί σας, πρέπει να φύγω. Αλλά δεν θα σας αφήσω ορφανούς -
χωρίς Πατέρα - έρχομαι πάλι προς εσάς, αλλά όχι πλέον σαν άνθρωπος, αλλά σαν
Πνεύμα ζωοποιούν.
Για να μπορέσουν να καταλάβουν οι μαθητές Του ότι ο «άλλος παράκλητος»
ουσιαστικά δεν ήταν άλλος, αλλά ο ίδιος ο Κύριος – όχι όμως πλέον εν σαρκί,
αλλά σαν Πνεύμα Άγιο, τους λέει: έρχομαι
προς εσάς!
Αποκ.α:8 «Εγώ
είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο ων και ο ην και ο
ερχόμενος, ο παντοκράτωρ».
«Έρχομαι» είναι σε ενεστώτα
χρόνο και δείχνει ότι η πράξη γίνεται αυτή τη στιγμή. Επειδή όμως ο Ιησούς ήταν
μπροστά τους, το νόημα αναγκαστικά αλλάζει και έχει την έννοια, «έρχομαι στο
εγγύς μέλλον». Αυτό που εννοούσε ήταν ότι θα επέστρεφε πάλι κοντά τους για να
είναι μαζί τους πάντοτε, μετά την ανάληψή Του, την ημέρα της Πεντηκοστής, τότε
που ήρθε το Άγιο Πνεύμα και κατοίκησε μέσα τους, όπως τους είχε πει: μένει μεθ' υμών και εν υμίν θέλει είσθαι.
Η απόδειξη βρίσκεται στα αμέσως επόμενα λόγια του Ιησού:
«Έτι ολίγον και ο κόσμος πλέον δεν
με βλέπει, σεις όμως με βλέπετε, διότι εγώ ζω και σεις θέλετε ζη. Εν εκείνη τη
ημέρα σεις θέλετε γνωρίσει, ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί μου και σεις εν εμοί και
εγώ εν υμίν. Ο έχων τας εντολάς μου και φυλάττων αυτάς, εκείνος είναι ο αγαπών
με· ο δε αγαπών με θέλει αγαπηθή υπό του Πατρός μου, και εγώ θέλω αγαπήσει
αυτόν και θέλω φανερώσει εμαυτόν εις αυτόν…. Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου
θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν
ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει» (ιδ:19-23).
Εν εκείνη τη ημέρα, λέει ο Κύριος, θα γνώριζαν οι μαθητές
Του ότι ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΤΩ ΠΑΤΡΙ, όχι
«παρά τω Πατρί» σαν ξεχωριστό πρόσωπο.
Ο Ιησούς είναι τώρα μέσα στον Πατέρα (εγώ
είμαι εν τω Πατρί μου) και ο Πατέρας μέσα Του (Ιωάν.ιδ:11). Αν θέλουμε να
δούμε τον Υιό θα Τον δούμε μόνο μέσα στον Πατέρα.
και σεις εν εμοί και εγώ εν υμίν. Καθαρά τους λέει ότι αυτός που θα
είναι μέσα τους είναι ο Ιησούς, σαν διευκρίνιση σ’ αυτό που τους είπε
προηγουμένως, ότι ο άλλος παράκλητος εν
υμίν θέλει είσθαι.
Α’ Ιωάν.β:1 «Τεκνία
μου, ταύτα σας γράφω διά να μη αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν
παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον δίκαιον».
Ο άλλος παράκλητος είναι ο Ιησούς Χριστός ο δίκαιος. Είναι ο Θεός μεθ’
ημών, ο Εμμανουήλ (Ματθ.α:23).
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
