Απόλυτη επιτυχία

Άνοιξε την τηλεόραση, και θα δεις κάθε είδους γκουρού να σου λέει πως θα είσαι επιτυχημένος και πλήρης! (ομορφιά, ντύσιμο, τροφή ΥΓΕΙΑ….)

Μπες στο Facebook, και θα δεις χαρισματικούς χριστιανούς να σου τάζουν λαγούς με πετραχήλια, αν έχεις πίστη!

Να σου αποκαλύπτουν αυτά που οι άλλοι σου κρύβουν, αλλά αυτοί είναι έτοιμοι να σου αποκαλύψουν αν….. (όπως ο όφις εξαπάτησε την Εύα).

Στο δεύτερο κεφάλαιο των Παροιμιών, διαβάζουμε την έκκληση ενός πατέρα σ’ ένα γιο. Αυτός ο πατέρας θέλει το καλύτερο για τον γιο του.

Ο μπαμπάς είναι ο Σολομώντας, ο σοφότερος άνθρωπος που έζησε ποτέ.

Θέλει ο γιος του να είναι επιτυχημένος, αλλά όχι με τον τρόπο που συνήθως εμείς το σκεφτόμαστε.

Θέλει ο γιος του να έχει ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉ επιτυχία. Αλλά το κεφάλαιο αυτό των Παροιμιών είναι κάτι περισσότερο από ένα αρχαίο σοφό που νουθετεί τον γιο του. Είναι ο Θεός που απευθύνεται σ’ εμάς και μας καθοδηγεί. Ο Θεός θέλει να είμαστε πνευματικά πετυχημένοι.

Τι έχει λοιπόν να μας πει ο Σολομώντας (και ο Θεός) όσο αφορά στην πνευματική επιτυχία;

Παρ.β:1-5 Υιέ μου, εάν δεχθής τους λόγους μου και ταμιεύσης τας εντολάς μου παρά σεαυτώ, ώστε να προσέξη το ωτίον σου εις την σοφίαν, να κλίνης την καρδίαν σου εις την σύνεσιν· και εάν επικαλεσθής την φρόνησιν, και υψώσης την φωνήν σου εις την σύνεσιν· εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον και εξερευνήσης αυτήν ως κεκρυμμένους θησαυρούς, τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Κυρίου και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού.

Πρώτα από όλα, η πνευματική επιτυχία είναι υπό προϋποθέσεις.

Δεν συμβαίνει αυτόματα. Παρατήρησε πόσες φορές ο Σολομώντας λέει «Αν» πριν πάει στο «τότε» - εάν δεχθής τους λόγους μου... εάν επικαλεσθής... εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον... τότε θέλεις εννοήσει.

Πρέπει να ακολουθήσουμε τον Θεό ολόψυχα. Αν και ο Θεός δίνει τα πάντα δωρεάν, σαν δώρα της χάρης Του, μας δίνει και τα «μέσα της χάρης». Η Βίβλος, η προσευχή, η κοινωνία των αδελφών, το κήρυγμα  – είναι τα μέσα από τα οποία λαμβάνουμε την χάρη. Αν ακολουθήσουμε τον Θεό μέσα από αυτά, ο Θεός υπόσχεται να μας δώσει χάρη δωρεάν.

Η εκζήτηση του Θεού είναι σαν να ανοίγεις μια βρύση. Εκατομμύρια λίτρα νερού απλά περιμένουν να μας ξεδιψάσουν, αλλά πρέπει να ανοίξουμε τη βρύση.

Ο Θεός έχει τεράστια αποθέματα χάρης που είναι αποθηκευμένα για εμάς, αλλά πρέπει να Τον ακολουθήσουμε.

Ο Ιάκωβος είπε, «δεν έχετε, επειδή δεν ζητείτε».

Ο Ιησούς είπε ότι αν επιμένουμε να αιτούμε, να ζητάμε να κρούομε, θα λάβουμε, θα βρούμε, και η πόρτα θα ανοίξει.

Ο Σολομώντας λέει στο γιο του ότι τα 2 πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή είναι να γνωρίσεις τον Θεό και να Τον φοβάσαι:

τότε θέλεις εννοήσει τον φόβον του Κυρίου και θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού (εδ.5).

Αυτή είναι η πραγματική επιτυχία.

Γονείς, αυτό είναι που πραγματικά έχει αξία για τα παιδιά σας. Πράγματα όπως η παιδεία, ο αθλητισμός, η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου, ο χορός και τα καλλιτεχνικά μαθήματα – όλα αυτά είναι μια χαρά, αλλά πραγματικά δεν έχουν καμία σημασία για την αιωνιότητα.

Ο φόβος του Κυρίου δεν είναι δουλική κατάσταση, δεν είναι ταπεινωτικός, αλλά μια υγιής γνώση της αγιότητας του Θεού.

Είναι η γνώση ότι ο Θεός μισεί την αμαρτία και ότι δεν εμπαίζεται εάν συνεχίσουμε εσκεμμένα σε αυτήν.

Δεν ζω με τον φόβο ότι ο Θεός ξαφνικά θα με χτυπήσει  και θα με ρίξει κάτω νεκρό!

Αλλά ξέρω ότι αν ενδίδω σε διάφορους πειρασμούς, ο Θεός θα ασχοληθεί με το θέμα. Δεν εμπαίζεται.

Όταν είμαι ολομόναχος κάπου, σ’ ένα αεροδρόμιο, ίσως κανείς γνωστός να μην με δει αν αγοράσω ένα βρώμικο περιοδικό, αλλά ξέρω ότι ο Θεός σίγουρα με βλέπει. Αυτός είναι υγιής φόβος του Κυρίου.

«θέλεις ευρεί την επίγνωσιν του Θεού» αυτό δεν σημαίνει να ξέρεις απλά πράγματα σχετικά με τον Θεό.  Μιλάει για επίγνωση. Σημαίνει να γνωρίζεις προσωπικά τον Θεό.

Στο Ιωάν.ιζ:3 ο Ιησούς είπε: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν».

Μπορούμε να γνωρίζουμε τον Θεό! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά. Ο Ιησούς γεννήθηκε για να αποκαλύψει τον Πατέρα και να μας φέρει σ’ Αυτόν.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από μια οικεία σχέση με τον Θεό διά Ιησού Χριστού. Αυτή είναι η απόλυτη επιτυχία. Η απόλυτη ευτυχία, χαρά και ικανοποίηση. Αυτός πρέπει να είναι ο τελικός στόχος μας στη ζωή.

Ο απόστολος Παύλος σίγουρα βίωνε μια τεράστια επιτυχία πριν τον σώσει ο Ιησούς.

Ένας εμπειρογνώμονας του Εβραϊκού νόμου, ήταν στην κορυφή, ένα ανερχόμενο αστέρι, τον σεβόταν και τον θαύμαζαν πολλοί.

Όμως, να τι είπε σχετικά με όλα τα επιτεύγματά του, αφού τον έσωσε ο Ιησούς:

Φιλ.γ:7,8 Πλην εκείνα, τα οποία ήσαν εις εμέ κέρδη, ταύτα ενόμισα ζημίαν διά τον Χριστόν· μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, διά τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα διά να κερδήσω τον Χριστόν

Τίποτα δεν άξιζε περισσότερο για τον Παύλο, από το να γνωρίζει τον Ιησού. Αυτό εννοούσε όταν έλεγε, «τρέχω όμως κατόπιν», αυτή την επιτυχία κυνηγούσε με απώτερο σκοπό το «βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού».

Κάνε δική σου την επιδίωξη του Παύλου. Διάβαζε τον λόγο του Θεού. Κράξε σ’ Αυτόν για σοφία, δύναμη και βοήθεια. Αυτό δεν είναι μάταιο. Θα βρεις υγιή, άγιο φόβο Θεού και θα γνωρίζεις τον Ιησού όλο και περισσότερο. Αυτή είναι η απόλυτη επιτυχία.

Είναι αξίωμα ότι ο λόγος του Θεού δεν αναφέρει τίποτα τυχαία ή χωρίς συγκεκριμένη σημασία.

Όλα όσα περιέχει ο άγιος λόγος του Θεού είναι για το καλό μας και το συμφέρον μας. Είναι για να τα ζήσουμε, να τα περπατήσουμε, να γίνουν δικά μας, καθημερινή πράξη στη ζωή μας.

Το Άγιο Πνεύμα σε πολλές περιπτώσεις μας διδάσκει πώς να ζήσουμε και τι να ζήσουμε στην εν Χριστώ ζωή μας.

Ανάμεσα σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αναφέρεται και στο θέμα της σκέψης. Την σκέψη μας την χάρισε ο Κύριος σαν λειτουργία του εσωτερικού μας ανθρώπου. Όπως φαίνεται όμως, παίζει σπουδαίο ρόλο και στην αναγεννημένη ζωή μας.

Το τι αισθανόμαστε και κατ’ επέκταση το πώς αντιδρούμε, φαίνεται πως επηρεάζεται άμεσα από την σκέψη μας.

Έτσι τα έχει θεσμοθετήσει ο ίδιος ο Κύριος.

Πρώτα σκεφτόμαστε, δουλεύουμε και επεξεργαζόμαστε στην σκέψη μας κάποιες πληροφορίες και μετά στέλνουμε τα ανάλογα μηνύματα - ερεθίσματα.

Τότε ανεβαίνουν μέσα μας αισθήματα χαράς ή λύπης, φόβοι, ανησυχίες, αγωνίες, κακία, εκδικητικότητα. Αγριεύουμε, στεναχωριόμαστε ή λυπούμαστε, ανεχόμαστε, θέλουμε να συγχωρέσουμε ή να υπηρετήσουμε.

Έτσι μας έχει πλάσει ο Κύριος.

Τα συναισθήματά μας, πάντοτε ακολουθούν τις σκέψεις μας.

Είναι δηλαδή οι απαντήσεις στα ερεθίσματα που στέλνουν οι σκέψεις μας.

Κάνουμε διάφορους συλλογισμούς, επεξεργαζόμαστε διάφορα γεγονότα ή ερεθίσματα και στέλνουμε όλο αυτό το υλικό στον εγκέφαλό μας, που απαντάει με μια πολύ μεγάλη ποικιλία συναισθημάτων.

Τα συναισθήματά μας δεν μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό.

Οτιδήποτε φτάνει στο νου του ανθρώπου και το επεξεργάζεται με τη σκέψη του, καταλήγει στο ανάλογο συναίσθημα.

Σκέφτομαι για τη δουλειά μου και γεμίζω με φόβους για την πιθανότητα να μείνω άνεργος.

Βλέπω κάτι στο σώμα μου, συλλογίζομαι όσα ξέρω για τον καρκίνο και αμέσως γεμίζω πανικό με το ενδεχόμενο αυτό.

Όταν βλέπω την πρόοδο των παιδιών μου στο σχολείο πλημμυρίζω χαρά, όταν σκέφτομαι ότι θα τα σπουδάσω και θα καταξιωθώ κι εγώ μαζί τους στην κοινωνία.

Γιατί όμως τα λέμε όλα αυτά; Τι σημαίνουν όλα αυτά στην πράξη για το πιστό παιδί του Θεού;

Ο λόγος του Θεού μιλάει ειδικά για το νου μας, τις σκέψεις μας, τους συλλογισμούς μας.

Το κάνει αυτό ο Κύριος γιατί γνωρίζει ότι είναι μια δύναμη που επηρεάζει την ζωή μας, την μαρτυρία μας, την σχέση μας με τον Θεό και τους ανθρώπους.

Πρώτο απ’ όλα είναι το θέμα του ελέγχου.

Τα συναισθήματά μας δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε, τις σκέψεις μας όμως μπορούμε.

Όλοι το ξέρουμε ότι όταν οι συλλογισμοί μας είναι σε λάθος κατεύθυνση, εντελώς λάθος είναι και τα συναισθήματά που μας κυριεύουν καθώς και οι επόμενες αντιδράσεις και εκδηλώσεις μας.

Όταν με τη σκέψη μας χαρακτηρίσουμε κάποιον σαν εχθρό, τον αντιμετωπίζουμε με φόβο, με επιφύλαξη, παγωμένα.

Αντίθετα, όταν μετά από μια σειρά επεξεργασίας και συλλογισμών ησυχάσουμε για κάποιο πρόσωπο, ότι είναι δηλαδή φίλος μας, ανοίγουμε την καρδιά μας με χαρά, χωρίς επιφύλαξη.

Γι’ αυτό, το Άγιο Πνεύμα μιλάει για την λειτουργία της σκέψης μας και όχι για τα συναισθήματά μας.

Είναι αποκαλυπτικό το εδάφιο Φιλιπ.δ:8 πάνω σ’ αυτό το θέμα:

«Το λοιπόν αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε».

Για να καταλάβουμε τα πολύτιμα πρακτικά μηνύματα αυτού του εδαφίου, πρέπει ν’ αρχίσουμε απ’ το τέλος, «ταύτα συλλογίζεσθε».

Κεφαλαιώδες θέμα το τι συλλογιζόμαστε. Απ’ αυτό εξαρτάται αν θα βασιλέψει στις καρδιές μας η ειρήνη, στις σχέσεις μας με τον Κύριο και τους ανθρώπους, ή οι μάχες, η ένταση και οι πικρίες.

Ας φανταστούμε για λίγο τον άνθρωπο εκείνο - ίσως και τον ίδιο μας τον εαυτό - που μέσα στην σκέψη του υπάρχουν μόνο εύφημα, αληθινά, σεμνά, προσφιλή, δίκαια, καθαρά, γεμάτα φως και αγνότητα στοιχεία, τα οποία συλλογίζεται όλη μέρα.

Δεν είναι τυχαίο, που το πρόσωπο αυτού του πιστού θα λάμπει διαρκώς με χαρά και ειρήνη Χριστού.

Μέσα στην ψυχή του θα μένει αδιατάρακτη η γαλήνη του Χριστού και στις σχέσεις του θα είναι πηγή δροσιάς, ομορφιάς και αγάπης.

Γιατί αυτός κι όχι εγώ; θα πει κάποιος. Ας κοιτάξουμε κι ας ελέγξουμε το περιεχόμενων των συλλογισμών μας.

Όταν οι σκέψεις έχουν να κάνουν μόνο με σαρκικά πράγματα, είναι επηρεασμένες από δαιμονικές δυνάμεις, έχουν κοσμικότητα, πώς να μην έχει σκοτάδι η ψυχή και πικρή γεύση η κάθε μας μέρα;

Ο καθένας είναι ελεύθερος να δουλεύει ό,τι θέλει με την σκέψη του.

Το τι όμως έρχεται στην ψυχή του και την ζωή του σαν αποτέλεσμα των συλλογισμών του, αυτό δεν μπορεί να το ελέγξει.

Μετά, θα κυκλοφορούν μέσα σου όλα αυτά τα σκοτεινά, πικρά, αμαρτωλά στοιχεία και δεν θα μπορείς ν’ απαλλαγείς απ’ αυτά.

Θα σε επηρεάζουν στις σχέσεις σου, θα μολύνουν τη διάθεσή σου, θα σε τυραννούν....

Καλύτερα όσα είναι σεμνά, δίκαια, εύφημα, προσφιλή, όσα έχουν να κάνουν με τον Ιησού.

Στην επιστολή προς Ρωμ.ιβ:1-3 λέει:

· «να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν»

· «να μη συμμορφώνεσθε με τον αιώνα τούτον»

· «να μεταμορφώνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας»

Αυτό το τελευταίο είναι αποφασιστικό. Μια πλήρης θαυμαστή ολοκληρωτική μεταμόρφωση, που ξεκινά με την ανακαίνιση του νου μας.

Τα παλιά να βγουν έξω από τη σκέψη μας, να τ’ απορρίψουμε, να τ’ απαρνηθούμε και στη θέση τους να μπουν νέα, αγνά, καθαρά, προσφιλή, εύφημα. Τότε, ο εαυτός μας μεταμορφώνεται, ανακαινίζεται, λυτρώνεται.