Ο καιρός είναι εγγύς!

Οι καταιγίδες και οι φυσικοί κατακλυσμοί πολλαπλασιάζονται. Οι φήμες για πόλεμους αυξάνονται — στην Ευρώπη, στην Μέση Ανατολή και την Άπω Ανατολή.

Ο Χριστιανισμός μειώνεται στην Δύση και αυξάνει σε άλλα μέρη του κόσμου. Το Ισραήλ απειλείται όλο και περισσότερο και απομονώνεται.

Για όποιον έχει μάτια να δει και αυτιά να ακούσει, τα σημάδια των καιρών φωνάζουν ότι το τέλος είναι κοντά. Η παραφωνία μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.

Θα ήταν εύκολο να απορροφηθούμε από τα σημάδια αυτά καθ’ αυτά.

Ορισμένοι παρακολουθούν τις πολιτικές τάσεις και θέλουν να απαντήσουν πολιτικά.

Άλλοι αντιλαμβάνονται τις εγγενείς απειλές στις αναδυόμενες τεχνολογίες και θέλουν να αποσυνδεθούν από τον κόσμο.

Την ίδια στιγμή, ο Κύριος παρακινεί διαφορετικά άτομα να υπηρετήσουν με διαφορετικές ικανότητες (εφαρμόζοντας τα χαρίσματά τους, να είναι αλάτι και φως σε διαφορετικούς τομείς), αρκεί μια ισορροπημένη προσέγγιση να είναι η πιο σοφή.

Ακόμα και όταν διακρίνουμε κάτι σημαντικό  στα σημάδια, το ερώτημα παραμένει: Κυριαρχώ στα νέα ή με κατακυριεύουν οι ειδήσεις;

 

Ο επείγων χαρακτήρας του μηνύματός μας

 

Η πρωταρχική αποστολή της διακονίας μας είναι να διακηρύξουμε την σύντομη επιστροφή του Ιησού Χριστού.

Αν μη τι άλλο, η σημασία του βασικού μηνύματός μας έχει γίνει απλά πιο επείγουσα.

Πιστεύουμε ότι ο Ιησούς «ίσταται εις την θύραν» του ουρανού, περιμένοντας την στιγμή που θα συναντήσει την νύμφη Του στο μεσουράνημα. Όταν συμβεί αυτό, μια σάλπιγγα θα ηχήσει και θα αρπάξει την εκκλησία Του στον ουρανό.

Στο ανοιγόκλειμα του ματιού, θα αρπαχτούμε για να Τον συναντήσουμε στον αέρα. Τα θνητά μας σώματα θα μεταμορφωθούν αμέσως σε ένδοξα, άφθαρτα σώματα, όπως είχε ο Ιησούς μετά την ανάστασή Του. Και θα επιστρέψουμε στον ουρανό με τον Νυμφίο μας, για να απολαύσουμε την γαμήλια γιορτή του Αρνίου.

Είναι άλλο πράγμα να αποδέχεσαι διανοητικά την αλήθεια αυτών των υποσχέσεων και άλλο πράγμα η προσδοκία της εκπλήρωσης να ξεχειλίζει από την καρδιά το μυαλό και το πνεύμα μας.

Τα σημάδια αυτά καθ’ αυτά είναι σημαντικά, αλλά μόνο καθώς μας λένε για το τι μας περιμένει.

Δεν θέλουμε να προσκολλόμαστε στα σημάδια αντί να εστιάζουμε στο γεγονός - ή στο Πρόσωπο - που φανερώνουν.

Διαφορετικά, μπορούμε να εμπλακούμε τόσο πολύ στο τέλμα της καθημερινότητας που να μην αναγνωρίζουμε καν τα πολλαπλασιαστικά σημάδια.

Νομίζω ότι έχει αξία να δούμε πίσω στο χρόνο, για να καταλάβουμε πώς οι προηγούμενες γενιές χριστιανών αντιλήφθηκαν τα σημάδια που έδειχναν την επιστροφή του Ιησού.

Γνωρίζουμε ότι σχεδόν 2.000 χρόνια πριν, οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης μοιράζονταν την προσδοκία ότι ο Ιησούς θα μπορούσε να επιστρέψει πολύ σύντομα.

Η προσμονή τους δεν τους απέσπασε την προσοχή από την αποστολή να κηρύξουν το Ευαγγέλιο, ή να το διαδώσουν σε φυλές και έθνη μακριά από το Ισραήλ.

Στην πραγματικότητα, η επικείμενη ελπίδα τους, παρακινούσε την αφοσιωμένη υπηρεσία τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Παύλος ταξίδεψε σε όλη την Μικρά Ασία και ήθελε να πάει στην Ρώμη. Γι' αυτό ο Θωμάς πήγε ανατολικά στην Ινδία για να διακηρύξει τα καλά νέα εκεί.

Οι μαθητές του Χριστού που είχαν και διάβαζαν τις Γραφές κατά τη διάρκεια των Σκοτεινών αιώνων (όταν απαγορευόταν η κατοχή Αγίας Γραφής και η μετάφραση θεωρείτο τεράστιο αδίκημα) συνειδητοποίησαν ότι η υπόσχεση της επιστροφής του Ιησού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το μήνυμα του Ευαγγελίου.

Όποιος πιστεύει στην συνέπεια της Αγίας Γραφής – «διαβάζει και προσέχει» τα λόγια της Αποκάλυψης – κατανοεί ότι έρχεται σύντομα.

Λίγο περισσότερο από 100 χρόνια πριν, οι πιστοί Χριστιανοί ήταν ενθουσιασμένοι με αυτό που καταλάβαιναν ότι θα συνέβαινε σχετικά σύντομα στην ανθρώπινη ιστορία.

Πριν από τον Α' και Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Χριστιανοί συγγραφείς διαισθάνονταν ότι τα προφητικά σημάδια πολλαπλασιάζονταν.

Στο γύρισμα του περασμένου αιώνα, πολλοί Χριστιανοί συγγραφείς ομολόγησαν μια αυξανόμενη προσμονή για την εκπλήρωση των πανάρχαιων υποσχέσεων του Θεού. Αρκετοί εξέφρασαν την πεποίθηση ότι ο Θεός θα παρακινούσε με κάποιο τρόπο τον εβραϊκό λαό να επιστρέψει στην αρχαία πατρίδα του.

Αν και οι Εβραίοι διασκορπίστηκαν σε όλο τον κόσμο και ενσωματώθηκαν σε μέρη όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Πολωνία και η Ρωσία, προέβλεψαν τον καιρό που η Εβραϊκή Διασπορά θα αξίωνε να επιστρέψουν στην πατρίδα τους — γιατί αυτό είχε πει ο Ιεζεκιήλ.

Η πίστη τους δεν αμβλύνθηκε από την αδυναμία ανάστασης ενός εβραϊκού κράτους στη μέση ενός εχθρικού μουσουλμανικού κόσμου — ή την κατοχή των Αγίων Τόπων από ένα χαλιφάτο με έδρα την Τουρκία. Απλά αποδέχτηκαν τον λόγο του Κυρίου και αναζήτησαν την απόλυτη εκπλήρωση όλων των υποσχέσεών Του.