ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.α:5-8

 

Αποκάλυψη α:5 και από του Ιησού Χριστού, όστις είναι ο μάρτυς ο πιστός, ο πρωτότοκος εκ των νεκρών και ο άρχων των βασιλέων της γης. Εις τον αγαπήσαντα ημάς και λούσαντα ημάς από των αμαρτιών ημών με το αίμα αυτού,

 

και από του Ιησού Χριστού, όστις είναι ο μάρτυς ο πιστός.

Ο Ιησούς εδώ ονομάζεται “ο μάρτυς ο πιστός”. Το ίδιο βλέπουμε και στο κεφάλαιο γ:14. Η λέξη “μάρτυς” έχει δύο έννοιες:

Του μάρτυρα, κάποιου που δίνει μια προφορική μαρτυρία για κάτι, όπως π.χ. στο δικαστήριο έχουμε μάρτυρα κατηγορίας και μάρτυρα υπεράσπισης.

Το άλλο νόημα είναι αυτού που μαρτυρεί πληρώνοντας με την ζωή του για το πιστεύω του, είναι αυτός που υφίσταται μαρτυρικό θάνατο.

Στο πρόσωπο του Χριστού ισχύουν και οι δυο έννοιες αυτής της λέξης, γιατί ο Χριστός ομολόγησε τον Πατέρα, την αλήθεια και ταυτόχρονα μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο. Κράτησε την μαρτυρία του μέχρι τέλους πιστή και αληθινή, για μας.

 

ο πρωτότοκος εκ των νεκρών

Η παραβολή του Ματθ.κα:33,34 όπου ο οικοδεσπότης φύτεψε αμπελώνα και τελικά έστειλε και τον Γιο Του τον οποίον κακοποίησαν και φόνευσαν, αναφέρεται στον Ιησού. Αυτός είναι ο πρωτότοκος εκ των νεκρών.

Ρωμ.α:3  Η ανάσταση εκ των νεκρών απέδειξε τον Ιησού σαν Υιό Θεού εν δυνάμει.

Διάβασε Ρωμ.ς:9   Α’ Κορ.ιε:23.  Ο Χριστός είναι η απαρχή των νεκρών.

Όπως ξέρουμε απ’ την Π. Δ. ο πρωτότοκος έπαιρνε διπλή μερίδα (σε σχέση με τους άλλους γιους) από την περιουσία, καθώς και την διοίκηση και την αρχηγεία στο σπίτι του πατέρα.

Ο Πατέρας δεν γέννησε άλλον εκτός απ’ τον Χριστό που έχει την θέση του πρωτότοκου και μάλιστα εκ των νεκρών. Αυτός είναι η απαρχή, ο πρώτος καρπός του Θεού απ’ την γη και μετά ακολουθούν όσοι είναι Αυτού, δηλαδή οι υπόλοιποι άγιοι, η εκκλησία.

Κολ.α:13,15,18  Ο Ιησούς δεν προϋπήρχε σαν άνθρωπος πριν την γέννησή Του - πράγμα αντίξοο και αντιβιβλικό - αλλά ως προς την θέση Του στο σχέδιο της ευδοκίας του Θεού είναι ο πρωτότοκος πάσης κτίσεως. Όπως οι άγιοι εξελέγησαν από καταβολής κόσμου, πριν ακόμη υπάρξουν.

Εφεσ.α:4-5 “καθώς εξέλεξεν ημάς δι αυτού προ καταβολής κόσμου....προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν δια Ιησού Χριστού εις εαυτόν κατά την ευδοκίαν του θελήματος Αυτού“.

Έτσι ακριβώς μιλά η Γραφή και για  τον Ιησού Χριστό (κριτικό κείμενο UBS).

Λουκ.θ:35....”Ούτος εστίν ο υιός μου ο εκλελεγμένος , αυτού ακούετε”.

Το ίδιο στην Α’ Πέτρ.α:20 “προεγνωσμένου μεν πρό καταβολής κόσμου, φανερωθέντος δε επ εσχάτου των χρόνων δι’ ημάς”.

Αν ο Χριστός προϋπήρχε, τότε πρέπει να προϋπήρχαν και οι άγιοι. Αυτό όμως γνωρίζουμε ότι είναι άτοπο.

Ο Χριστός σαν άνθρωπος, σαν το Αρνίο το εσφαγμένο, σαν το εξιλαστήριο μέσο δια του οποίου θα αγοραζόταν η εκκλησία, προϋπήρχε στην πρόθεση του Θεού την οποία είχε ΕΝ ΕΑΥΤΩ.

Ο Θεός έκτισε όσα έκτισε για τον Χριστό και την εκκλησία, γι’ αυτό όλα έγιναν δια μέσου του Χριστού. Έχοντας σαν βάση του σχεδίου Του τον Χριστό σαν αρνίο σφαγμένο, γιατί μας λέει ότι τον προεγνώριζε, που σημαίνει ότι ο Χριστός δεν υπήρχε παρά μόνο στην καρδιά και στο σχέδιο του Θεού, έκτισε ορατά και αόρατα, δηλαδή τα πάντα, δια μέσου του Χριστού.

Ο τρίτος τίτλος του Χριστού στην Αποκ.α:5 είναι: ο άρχων των βασιλέων της γης

Στην Αποκ.ιζ:14 έχει τον τίτλο ”Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων” μετά στο κεφ.ιθ:16 τα αντιστρέφει και ονομάζεται εκεί: “Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων”. Όπως λοιπόν και να το δούμε, το γεγονός παραμένει ότι ο Χριστός είναι ο Άρχων, και Δεσπότης των βασιλείων της γης.

Ο Παύλος φέρνει στο φως αυτή την αλήθεια στην Φιλιπ.β:9-11 λέγοντας για ΤΟ ΟΝΟΜΑ, ΤΟ ΥΠΕΡ ΠΑΝ ΟΝΟΜΑ στο οποίο θα κλείνει παν γόνυ και πάσα γλώσσα θα ομολογήσει ότι ο ΙΗΣΟΥΣ είναι ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ. Αυτός είναι ο ίδιος ο Πατέρας, κι έτσι αποκαλύφθηκε στον Φίλιππο στο Ιωαν.ιδ:8-10.

Το Πνεύμα του Θεού το μαρτύρησε στον Ησ.θ:6 ονομάζοντάς Τον ΘΕΟ ΙΣΧΥΡΟ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΠΑΤΕΡΑ (το «Πατήρ του μέλλοντος αιώνος» είναι μεταφραστικό λάθος).

Ο Χριστός είναι ο Θεός Πατέρας εν σαρκί Α’ Τιμ.γ:16.

Ο Θεός κατοίκησε πλήρως μέσα στον άνθρωπο Χριστό Ιησού Α’ Τιμ.β:5

Εφεσ.α:20-22-23  Βλέπουμε στην ιστορία διάφορους βασιλιάδες της Ασσυρίας και της Περσίας σε ανάγλυφα και παραστάσεις μετά από μεγάλες νίκες να βάζουν τα πόδια τους πάνω στο λαιμό των εχθρών τους.

Εδώ το εδάφιο λέει: ”και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν ήτις είναι το σώμα αυτού το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρούντος”

Ιωαν.ις:33 Γι’ αυτό είναι ο Άρχων, ο Δεσπότης, ο Κύριος και Βασιλιάς των πάντων, γιατί νίκησε τον κόσμο.

Μέχρι τώρα είδαμε τρεις τίτλους που ανήκουν στον Χριστό:

·       Ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός. 

·       Ο πρωτότοκος εκ των νεκρών. 

·       Ο Άρχων των βασιλέων της γης.

Ο μέγας ΕΓΩ ΕΙΜΙ εν Χριστώ Ιησού ονομάζεται ακόμα ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ (Αποκ.α:8), Α&Ω (α:8), ο Νυμφίος (Ιωαν.γ:29), ο Αρχιποιμήν (Εβρ.ιγ:20), Αρχιερεύς (Εβρ.γ:1), Κριτής (Αποκ.ιθ:11), Βασιλεύς των βασιλέων (Αποκ.ιζ:14,16,19), Κύριος κυρίων (Αποκ.ιζ:14,16,19), ο Προφήτης (Ιωαν.α:21), ο Σωτήρ (Λουκ.β:11), ο Διδάσκαλος (Ιωαν.γ:2)

 

εις τον αγαπήσαντα ημάς και λούσαντα ημάς από των αμαρτιών ημών με το αίμα Αυτού .

Οι λέξεις: ”τον αγαπήσαντα” στο κείμενο είναι: ”τω αγαπώντι ημάς” που φανερώνουν κατάσταση συνέχειας, ότι δηλαδή ο Χριστός μας αγαπούσε, συνεχίζει και θα συνεχίζει να μας αγαπά. Μια συνεχής παρουσία αγάπης του Χριστού προς την εκκλησία Του, που παρόλες τις θλίψεις, τους διωγμούς, και τις καταιγίδες της ζωής δεν αλλοιώνεται, δεν λιγοστεύει.

Επίσης φανερώνει ότι όποιος θελήσει να έρθει προς Αυτόν, οπωσδήποτε θα τον προστατέψει και θα τον περιθάλψει με την αγάπη Του, γιατί μας αγαπά και μας έπλυνε με το αίμα Του.

Ο Θεός δεν έρχεται μόνο να γεμίσει την γη πληγές και καταστροφή, παράλληλα απλώνει τα χέρια Του για να δεχτεί όσους έρθουν σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η αληθινή εικόνα των γεγονότων των τελευταίων ημερών.

Αποκ.γ:19  Επειδή λοιπόν μας αγαπά, μας ελέγχει και μας παιδεύει, μας νουθετεί και μας διδάσκει ώστε να μας κρατήσει στον ίσιο και στενό δρόμο που οδηγεί στον ουρανό.

 

Αποκάλυψη α:6 και όστις έκαμεν ημάς βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα αυτού, εις αυτόν είη η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν.

 

Το κείμενο λέει: ”και εποίησεν ημάς βασιλείαν, ιερείς τω Θεώ και πατρί αυτού”.

Είμαστε λοιπόν βασιλεία, βασιλεία ιερέων στον Θεό και Πατέρα. Δεν λέει βασιλείς και ιερείς αλλά βασιλεία ιερέων.

Εξ.ιθ:6  είναι παράλληλο με το Αποκ.α:6

Αυτό το είπε ο Θεός στους Ισραηλίτες πριν ακόμα υπάρξει το Λευιτικό ιερατείο και απευθυνόταν σ’ ολόκληρο το έθνος. Βασίλειο ιεράτευμα σημαίνει μια βασιλεία που αποτελείται από μεσίτες, που θα μεσιτέψουν μεταξύ του Θεού και των άλλων λαών, και όχι άτομα σε άτομα.

Ο Ισραήλ απέτυχε του σκοπού αυτού κι έτσι ο Θεός χρησιμοποίησε την εκκλησία των εθνών και την έκανε βασιλεία ιερέων όπως λέει ο Πέτρος Α’ Πέτρ.β:5,9.  Ακόμα στην Αποκ.ε:10 μας έκανε βασιλείς γιατί Αυτός είναι ο Βασιλιάς και εμείς το σώμα Του.

 

Αποκάλυψη α:7 Ιδού, έρχεται μετά των νεφελών, και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης. Ναι, αμήν.

 

Μια παράλληλη γραφή βρίσκεται στις Πράξ.α:9-11

Επειδή σύννεφο παρέλαβε τον Ιησού στην ανάληψή Του, σύννεφο θα Τον φανερώσει όταν κατέβει πάλι.

Στο Ζαχ.ιβ:10 βλέπουμε ότι η 2^η έλευση του Χριστού είναι στην πραγματικότητα η έλευση του ΓΙΑΧΒΕ, γιατί Αυτός είναι το υποκείμενο της πρότασης, και λέει ότι “θέλουσι επιβλέψει προς ΕΜΕ τον οποίο εξεκέντησαν”.

Το ΕΜΕ λοιπόν αναφέρεται στον ΓΙΑΧΒΕ, στον Κύριο, γιατί αυτό βλέπουμε από τα εδάφια 8,9,10 “Θέλω εκχέει ....πνεύμα χάριτος και ικεσιών”. Ποιος άλλος εκχέει το Πνεύμα εκτός απ’ τον Πατέρα και όμως ο Ίδιος συνεχίζει να λέει “Θέλουσι επιβλέψει επ’ ΕΜΕ τον οποίο εξεκέντησαν”. Έτσι λοιπόν, καθαρά, το ΕΜΕ ανήκει στον ΓΙΑΧΒΕ, δηλαδή τον Πατέρα.

Όμως η δηκτική αντωνυμία ΑΥΤΟΝ “και θέλουσι θρηνήσει δι’ ΑΥΤΟΝ” φανερώνει ότι το Πνεύμα είχε υπόψη του τον άνθρωπο Χριστό Ιησού ταυτόχρονα σ’ αυτή την προφητεία των τελευταίων ημερών. Γι’ αυτό κι αλλάζει πρόσωπα εδώ και από ΕΜΕ, μετά λέει ΑΥΤΟΝ.

Άλλα παράλληλα εδάφια με το Αποκ.α:7 είναι:

α) Αποκ.α:4  “από του ο ΩΝ, ΗΝ και ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ”. Αυτός που θα έρθει στο μέλλον να κρίνει τους λαούς εν ευθύτητι. 

β) Αποκ.α:8  “Ο Ερχόμενος ο Παντοκράτωρ” . 

γ) Τα νέφη, μέσα στην Γραφή, χρησιμοποιούνται σαν σύμβολο για τους αγίους όπως στον Ιούδα 14 όπου ο Κύριος έρχεται με μυριάδες των αγίων Αυτού. Ακόμα Εβρ.ιβ:1 και Α’ Θεσ.δ:17

 

και θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός, και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ’ αυτόν πάσαι αι φυλαί της γής.

Ζαχ.ιβ:10... και θέλουσιν επιβλέψει πρός εμέ τον οποίον εξεκέντησαν....

Γιατί να θρηνήσουν επ’ Αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης όταν έρθει ξανά;

Διότι ο ΓΙΑΧΒΕ ΣΩΤΗΡ (ΙΗΣΟΥΣ) επιστρέφει για να κάνει ανταπόδοση και εκδίκηση για το αίμα που έχυσε ο Χριστός, οι απόστολοι, οι προφήτες και όλοι οι άγιοι δια μέσου των αιώνων.

Αυτή είναι η απάντηση στην πολύ παλιά ερώτηση: «Γιατί ο Θεός δεν τιμωρεί την αδικία και το κακό»;

Ο Θεός θα το κάνει τον καιρό που πρέπει και μάλιστα λέει ότι θα ποδοπατήσει τα έθνη, όπως πατιούνται τα σταφύλια για να βγάλουν το κρασί.  Γι’ αυτό τα έθνη θα φοβηθούν τον ερχομό του Θεού.

Την πρώτη φορά, ο Χριστός είπε ότι δεν ήρθε για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σώσει τον κόσμο. Όταν όμως έρθει την 2^η φορά, θα έρθει σ’ ένα κόσμο που Τον έχει αρνηθεί και που θα πρέπει να κρίνει και να συντρίψει όπως τα σκεύη του κεραμέως.

Ο κόσμος αυτός θα έχει αρνηθεί:

1.    Το μήνυμα και την μαρτυρία της εκκλησίας στην περίοδο της Φιλαδέλφειας, που δεν είναι άλλη από τη νύμφη του Χριστού που θα αρπαχτεί στους ουρανούς.

2.    Το μήνυμα και τη μαρτυρία της εκκλησίας μετά την αρπαγή, μέσα στην Θλίψη που είναι η περίοδος της Λαοδίκειας.

3.    Την ομολογία των 144.000 Ισραηλιτών κατά την διάρκεια των πληγών.

Έτσι αυτό που θα μείνει θα είναι πλήθη χωρίς ίχνος μετάνοιας που θα έχουν αρνηθεί μια τέτοια τριπλή μαρτυρία. Γι’ αυτό και θα θρηνήσουν.

 

Ναι,  Αμήν.

Ναι και αμήν γιατί αυτό είναι δίκαιο και σωστό και αληθές και έτσι θα γίνει.

Ο Αβραάμ ήξερε την φύση του Θεού και γι αυτό είπε: “...ο κρίνων πάσαν την γήν δεν θέλει κάμει κρίσιν;” Γεν.ιη:25. Ο Αβραάμ τελικά εμπιστεύτηκε στην κρίση του Θεού, γιατί ήξερε την δικαιοσύνη Του.

 

Αποκάλυψη α:8 Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρ.

 

Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος.

Αυτή είναι η ταυτότητα του ΓΙΑΧΒΕ που πρόκειται να έρθει. Αυτός είναι ο Ερχόμενος ΙΗΣΟΥΣ ο οποίος αποκαλύπτεται στο βιβλίο αυτό.

Α & Ω, ο πρώτος και έσχατος. Τα γράμματα τοποθετούνται μαζί και σχηματίζουν λέξεις που εκφράζουν έννοιες και αλήθειες. Μας λέει ότι Αυτός είναι η Αλήθεια που εκφράζεται από το Α έως το Ω. Αυτός είναι το παν. Το περιεχόμενο της ζωής, το νόημά της. Αυτός είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Είναι ο Θεός που εκφράζεται μέσα απ’ τον γραπτό λόγο, από το Α έως το Ω.

Ο Θεός είναι αόρατος, δεν μπορεί να ψηλαφιστεί, είναι Πνεύμα, όμως έκφρασε τον εαυτό Του εν Χριστώ Ιησού και γι’ αυτό Τον γνωρίζουμε δια μέσου του Χριστού, του γραπτού λόγου του Θεού, από το Α έως το Ω.

Είναι ο πρώτος γιατί κάθε τι έχει σαν αφετηρία τον Χριστό και είναι ο τελευταίος γιατί τα πάντα θα λάβουν τέλος σ’ Αυτόν.

 

ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος.

Αυτή η φράση είναι παράλληλη με το α:4. Ο τίτλος αυτός αναφέρεται στον Πατέρα, ανήκει όμως και στο Γιο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, που θα έρθει μετά των νεφελών. Φανερώνεται λοιπόν και πάλι η ιδιότητά Του ως ο ΕΓΩ ΕΙΜΙ, ο Πατέρας ο οποίος υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει αιώνια αναλλοίωτος.

Εβρ.ιγ:8 ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθές σήμερον και εις τους αιώνας.

Έτσι, ο Ιησούς θα έρθει πάλι στο όνομα και με την δόξα του Πατέρα, σαν ο εκτελεστής του θελήματος Του και λειτουργός της θείας δύναμης του Θεού.

 

Ο Παντοκράτωρ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο όρος αυτός αναφέρεται στην θεότητα. Αν υπήρχε αμφιβολία πριν, τώρα είναι πεντακάθαρο. 

Όπως κάποτε είπε ο Θωμάς: ”ιδού τώρα παρρησία λαλείς και ουδεμίαν παροιμίαν λέγεις”, έτσι και τώρα ο Ιησούς φανερώνει τον Εαυτό Του καθαρά, παρρησία μας λέει ότι είναι ο Πατέρας.

Ιωαν.ιδ:7-11  Δείχνει την τέλεια υποταγή των πάντων από τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Α’ Κορ.ιε:24