Η προφητεία του Δανιήλ ια περιλαμβάνει εκπληκτικές λεπτομέρειες για μεγάλες αυτοκρατορίες, πολιτικές εξελίξεις και δυνάμεις στο τέλος των καιρών, που θα επηρεάσουν τους Εβραίους και όλους τους ανθρώπους σήμερα.
Η αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και οι διαιρέσεις της
μετά το θάνατό του, είχαν προβλεφθεί πολύ νωρίτερα στο Δανιήλ ια.
Εισαγωγή
Η εισαγωγή στην προφητεία του Δανιήλ ια δίνεται στο
προηγούμενο κεφάλαιο και είναι αρκετά εκτεταμένη – ολόκληρο το Δαν.ι.
Δαν.ι:1 Εν τω τρίτω έτει του Κύρου, βασιλέως της Περσίας, απεκαλύφθη λόγος εις τον Δανιήλ, του οποίου το όνομα εκλήθη Βαλτασάσαρ· και ο λόγος ήτο αληθινός και η δύναμις των λεγομένων μεγάλη· και κατέλαβε τον λόγον και εννόησε την οπτασίαν.
Το τρίτο έτος του Κύρου ήταν το 535/534, κατά πάσα
πιθανότητα μόλις λίγα χρόνια πριν από τον θάνατο του Δανιήλ. Μέσα από τα όνειρα
του Ναβουχοδονόσορ (Δαν.β:1) και μέσα από το όραμα του Δανιήλ για τέσσερα θηρία
(Δαν.ζ), ο Θεός είχε ήδη αποκαλύψει ότι θα υπήρχαν τέσσερις παγκόσμιες
αυτοκρατορίες που ακολουθούνται από την Βασιλεία του Θεού.
Τώρα ο Θεός επρόκειτο να αποκαλύψει στον Δανιήλ μερικές
καταπληκτικές λεπτομέρειες για τις μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις, αρχίζοντας με
την Μηδο-Περσική Αυτοκρατορία και συνεχίζοντας στον καιρό του τέλους λίγο πριν
από την Δεύτερη Έλευση του Χριστού. Ο άγγελος που ήρθε να βοηθήσει τον Δανιήλ
να κατανοήσει την όραση, του είπε ότι πρέπει να εστιάσει στο γεγονός «τι
θέλει συμβή εις τον λαόν σου εν ταις εσχάταις ημέραις· διότι η όρασις είναι έτι
διά πολλάς ημέρας» (Δαν.ι:14).
Αυτό που θα συνέβαινε στον λαό του Θεού, τόσο στις μέρες του
Δανιήλ όσο και στο μέλλον τον ενδιέφερε πολύ, καθώς μέχρι τότε 42.360 Εβραίοι
είχαν επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ μετά από το διάταγμα του Κύρου που τους
επέτρεπε να επιστρέψουν στην πατρίδα τους (Έσδρα β:64).
Πότε γράφτηκε το βιβλίο του Δανιήλ;
Τα χρόνια που αναφέρει ο Δανιήλ, τοποθετούν αυτήν την
προφητεία γύρω στο 535 π.Χ. Αυτό ήταν το τρίτο έτος του Κύρου (Δαν.ι:1) και
ήταν μετά το γεγονός που ο άγγελος ανέφερε στον Δανιήλ, που συνέβη κατά το
πρώτο έτος του Δαρείου (Δαν.ια:1, γύρω στο 539 π.Χ.). Πιστεύουμε ότι η βιβλική αναφορά
είναι αλήθεια, αλλά μερικοί αμφισβητούν αυτή την χρονολόγηση.
Λόγω των πολλών περίπλοκων συστατικών της προφητείας στο Δαν.ια,
μερικοί μελετητές έχουν προτείνει ότι το βιβλίο του Δανιήλ γράφτηκε αρκετές
εκατοντάδες χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 160 π.Χ., αφού
αυτά τα γεγονότα είχαν ήδη αποκαλυφθεί. Μερικοί δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι
το βιβλίο του Δανιήλ προέβλεψε με ακρίβεια όλες αυτές τις λεπτομέρειες πριν
γίνουν.
Αλλά το να προλέγεις το μέλλον δεν είναι δύσκολο για τον
Θεό. Όπως δήλωσε ο Θεός: «εγώ είμαι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος· εγώ είμαι
ο Θεός και ουδείς όμοιός μου· όστις απ' αρχής αναγγέλλω το τέλος και από
πρότερον τα μη γεγονότα, λέγων, Η βουλή μου θέλει σταθή και θέλω εκτελέσει άπαν
το θέλημά μου» (Ησαΐας μς:9-10).
Εκπληρωμένη προφητεία στον Δανιήλ
Δεδομένου ότι άλλες προφητείες που βρέθηκαν στο βιβλίο του
Δανιήλ, όπως η προφητεία των 70 ετών του Ιερεμία και η προφητεία των 70
εβδομάδων (που δείχνει τον καιρό της εμφάνισης του Μεσσία), εκπληρώθηκαν
ακριβώς όπως προβλεπόταν, μπορούμε να εμπιστευτούμε ότι ο Θεός έδωσε τις
λεπτομέρειες που βλέπουμε σε αυτή την προφητεία, στον Δαν.ια πολύ πριν από την εκπλήρωσή
τους.
Οι αρχικές πτυχές της προφητείας του Δαν.ια έχουν συμβεί
ακριβώς όπως προέβλεψε ο Θεός. Μια σύγκριση της κοσμικής ιστορίας με τις βιβλικές
αναφορές θα αποκαλύψει τις συναρπαστικές λεπτομέρειες. Άλλα μέρη,
συμπεριλαμβανομένης της ταυτότητας του βασιλιά του Βορρά στο τέλος των καιρών
και του βασιλιά του Νότου, δεν έχουν ακόμη εκπληρωθεί. Αυτά τα άγνωστα τμήματα
της προφητείας έχουν σφραγιστεί «έως του εσχάτου καιρού» (Δαν.ιβ:4).
Ένα ενδιαφέρον σημείο σχετικά με αυτή την προφητεία είναι
ότι φαίνεται να έχει παραδοθεί προφορικά. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα όνειρα
και οράματα στο βιβλίο του Δανιήλ, που περιείχαν εικόνες που έπρεπε να
ερμηνευθούν, αυτή η όραση έδωσε απλά στον Δανιήλ τα «λόγια» σχετικά με το τι θα
συνέβαινε στον εβραϊκό λαό από αυτή τη στιγμή και μετά (Δαν.ι:7,9).
Η Μηδο-Περσική Αυτοκρατορία κατακτάται από την Ελλάδα
Η προφητεία του Δαν.ια αρχίζει με την πρόβλεψη ότι «τρεις
βασιλείς θέλουσιν εγερθή εν τη Περσία» ακολουθούμενοι από έναν τέταρτο που
θα «διεγείρει το παν εναντίον του βασιλείου της Ελλάδος» (εδ.2).
Οι ιστορικές πηγές που έχουμε, λένε ότι ο Πέρσης βασιλιάς
που εισέβαλε στην Ελλάδα ήταν, φυσικά, ο Ξέρξης, ο οποίος βασίλευσε το 485-464
π.Χ.
Δαν.ια:3 Και θέλει σηκωθή βασιλεύς δυνατός και
θέλει εξουσιάζει εν δυνάμει μεγάλη και κάμει κατά την θέλησιν αυτού.
Δαν.ια:4 Και καθώς σταθή, θέλει συντριφθή η
βασιλεία αυτού και θέλει διαιρεθή εις τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού· πλην
ουχί εις τους απογόνους αυτού, ουδέ κατά την εξουσίαν αυτού, με την οποίαν
εξουσίασε· διότι η βασιλεία αυτού θέλει εκριζωθή και διαμερισθή εις άλλους, εκτός
τούτων.
Το Δαν.ια:3-4 λέει ότι θα υπάρξει ένας «βασιλεύς δυνατός»,
του οποίου η βασιλεία θα «συντριφθή και θέλει διαιρεθή εις τους τέσσαρας
ανέμους του ουρανού».
Το εδ.3 μας εισάγει στην επόμενη φάση των παγκόσμιων
αυτοκρατοριών: την άνοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αν και αυτό το εδάφιο δεν
καθιστά απολύτως σαφές ότι αυτός ο «δυνατός βασιλιάς» θα εγκαινιάσει μια νέα
αυτοκρατορία στη θέση της Περσικής, το εδ.4 δεν αφήνει καμία αμφιβολία
ότι ήταν ο κυβερνήτης που προφητεύεται εδώ. ...
Σε επτά ή οκτώ χρόνια πέτυχε την πιο εκθαμβωτική στρατιωτική
κατάκτηση στην ανθρώπινη ιστορία. Αλλά έζησε μόνο τέσσερα χρόνια ακόμα, πέθανε
από πυρετό το 323 στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα της Βαβυλώνας. Το εδ.4
προμηνύει την διαίρεση της επικράτειας του Αλεξάνδρου μεταξύ τεσσάρων
μικρότερων και ασθενέστερων αυτοκρατοριών."
Η αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου διαιρείται.
Μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου, η αυτοκρατορία του χωρίστηκε
στους τέσσερις στρατηγούς του. Αυτά τα τέσσερα βασίλεια και οι κυβερνήτες τους
ήταν Μακεδονία-Ελλάδα υπό τον Αντίπατρο και τον γιο του, Θράκη-Μικρά Ασία υπό
τον Λυσίμαχο, η υπόλοιπη Ασία εκτός από την κάτω Συρία και την Παλαιστίνη υπό
τον Σέλευκο Νικάτωρ, και η Αίγυπτος και η Παλαιστίνη υπό τον Πτολεμαίο.
Το υπόλοιπο του Δαν.ια:5-39, στη συνέχεια,
τεκμηριώνει τις ενέργειες των δύο τελευταίων βασιλείων - Αίγυπτος στα νότια της
Ιερουσαλήμ (η τοποθεσία του λαού του Δανιήλ, οι Εβραίοι, Δαν.ι:14) και Συρία
στα βόρεια της Ιερουσαλήμ. Σε αυτό το τμήμα της Γραφής οι κυβερνήτες και οι
διάδοχοί τους αναφέρονται σαν ο «βασιλιάς του Βορρά» και ο «βασιλιάς του
Νότου».
Ποιος είναι ο βασιλιάς του Βορρά;
Έτσι, στο Δανιήλ ια, ο βασιλιάς του Βορρά αναφέρεται στους
διαδόχους του Σέλευκου που κυβερνούν βόρεια των Αγίων Τόπων.
Όπως θα δούμε, το βασίλειο των Σελευκιδών νικήθηκε αργότερα
από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και φαίνεται ότι η εκπλήρωση του τέλους του χρόνου
του βασιλιά του Βορρά θα είναι μια αναβίωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ποιος είναι ο βασιλιάς του Νότου;
Στο Δανιήλ ια, ο βασιλιάς του Νότου αναφέρεται στους
διαδόχους του Πτολεμαίου που κυβερνούσαν από την Αίγυπτο, νότια των Αγίων
Τόπων.
Ο βασιλιάς του Νότου των έσχατων καιρών μπορεί να εκπροσωπεί
τον ηγέτη μιας συνομοσπονδίας αραβικών εθνών ή ενός ισχυρού αραβικού έθνους.
Όπως ήταν ιστορικά, η Αίγυπτος πιθανότατα να έχει να κάνει (Δαν.ια:42).
Σκεφτείτε τις καταπληκτικά λεπτομερείς προφητείες που
εκπληρώθηκαν στους επόμενους αιώνες από τότε που έγραψε ο Δανιήλ. Το ακόλουθο
σχόλιο για τον Δανιήλ ια, συνοψίζει πολλές από αυτές τις λεπτομέρειες.
Ερμηνεία του Δανιήλ ια: ο βασιλιάς του Βορρά εναντίον του
βασιλιά του Νότου
Το Ισραήλ βρίσκεται γεωγραφικά μεταξύ δύο φιλόδοξων
βασιλείων στο βορρά και το νότο, έτσι, ο εβραϊκός λαός, μετά την εξορία στην
Βαβυλώνα, βρέθηκε συχνά στις αντιπαλότητες για την εξουσία μεταξύ της Αιγύπτου
και της Συρίας. Ο χώρος δεν μας επιτρέπει λεπτομερή εξήγηση κάθε εδαφίου στο Δαν.ια:5-39
καθώς και την ιστορική εκπλήρωση του, μπορούμε όμως να δούμε μερικά κύρια σημεία:
Δαν.ια:5 Και ο βασιλεύς του νότου θέλει ισχύσει,
και εις εκ των αρχόντων αυτού· και θέλει ισχύσει υπέρ αυτόν και θέλει
εξουσιάσει· η εξουσία αυτού θέλει είσθαι εξουσία μεγάλη.
Ο βασιλιάς του Νότου ήταν ο Πτολεμαίος Α΄ (Σωτήρ), ο Λάγου,
του οποίου οι φιλοδοξίες επεκτάθηκαν πολύ πέρα από τα σύνορα της Αιγύπτου (στην
οποία ο Αλέξανδρος τον είχε θέσει επικεφαλής), στην Παλαιστίνη και την υπόλοιπη
Ασία.
Αν λάβουμε υπόψη τις πολλές προφητικές λεπτομέρειες του Δαν.ια
που εκπληρώθηκαν όπως προβλεπόταν, μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη ότι οι
υπόλοιπες προφητείες αυτού του κεφαλαίου και άλλες στη Βίβλο που δεν έχουν
ακόμη εκπληρωθεί, θα συμβούν επίσης όπως έχει ορίσει ο Θεός. Ο άρχοντας κάτω από
τον Πτολεμαίο Α', που θα γινόταν ισχυρότερός του, ήταν ο «Σέλευκος Νικάτωρ της δυναστείας
των Σελευκιδών».
Δαν.ια:6 Και μετά έτη θέλουσι συζευχθή· και η
θυγάτηρ του βασιλέως του νότου θέλει ελθεί προς τον βασιλέα του βορρά, διά να
κάμη συμφιλίωσιν· πλην αυτή δεν θέλει αναχαιτίσει την δύναμιν του βραχίονος
ουδέ το σπέρμα αυτού θέλει σταθή· αλλά θέλει παραδοθή αυτή και οι φέροντες
αυτήν και το γεννηθέν εξ αυτής και ο ενισχύων αυτήν εν καιροίς.
Η «συμφιλίωση» ήταν μια προτεινόμενη συνθήκη ειρήνης που
ζητούσε από τον Αντίοχο Β' να παντρευτεί την Βερενίκη, την κόρη του Πτολεμαίου
Β'. Αλλά ο Αντίοχος είχε ήδη μια γυναίκα, ισχυρή και με μεγάλη επιρροή, που
ονομαζόταν Λαοδίκεια. Δεν ήταν διατεθειμένη να πάρει διαζύγιο. ... ωστόσο οργάνωσε
μια επιτυχημένη συνωμοσία. ... Κατάφερε να δολοφονήσει τόσο την Βερενίκη όσο
και τον μικρό της γιο, τον οποίο είχε γεννήσει στον Αντίοχο. Λίγο αργότερα, ο
ίδιος ο βασιλιάς δηλητηριάστηκε και πέθανε (247 π.Χ.), και το κόμμα που
υποστήριζε την Λαοδίκεια, δημιούργησε ένα πραξικόπημα που την έβαλε στην
εξουσία σαν βασίλισσα αντιβασιλέα όσο ο γιός της Σέλευκος Β' (Καλλίνικος), ήταν
ανήλικος. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, η προφητεία εκπληρώθηκε σχετικά με την Βερενίκη,
ότι θα «παραδοθεί», μαζί με τους ευγενείς που την υποστήριξαν στην Αντιόχεια».
Δαν.ια:7 Εκ του βλαστού όμως των ριζών αυτής θέλει
σηκωθή τις αντ' αυτού, και ελθών μετά δυνάμεως θέλει εισέλθει εις τα οχυρώματα
του βασιλέως του βορρά και θέλει ενεργήσει εναντίον αυτών και υπερισχύσει·
Ο Πτολεμαίος Γ’ (Ευεργέτης), διοργάνωσε μια μεγάλη
εκστρατευτική δύναμη κατά της Συρίας, προκειμένου να εκδικηθεί τον θάνατο της
αδελφής του. Αυτός ο πόλεμος μαινόταν από το 246 μέχρι το 241. ... Τελικά
επέστρεψε στην Αίγυπτο φορτωμένος με λάφυρα. ... Πέτυχε και σε άλλα μέτωπα,
καθώς επανένωσε την Κυρηναϊκή (στο δυτικό άκρο της Λιβύης) με τους Πτολεμαϊκούς
τομείς, αφού είχε απολαύσει δώδεκα χρόνια ανεξαρτησίας. Ανέκτησε επίσης όλες
τις κατακτήσεις του πατέρα του στις ακτές της Μικράς Ασίας και απέκτησε
προσωρινά τον έλεγχο ορισμένων τμημάτων της Θράκης».
Δαν.ια:8 και προσέτι θέλει φέρει αιχμαλώτους εις
την Αίγυπτον τους θεούς αυτών, μετά των χωνευτών αυτών, μετά των πολυτίμων
σκευών αυτών, των αργυρών και των χρυσών· και αυτός θέλει σταθή έτη τινά υπέρ
τον βασιλέα του βορρά.
Ο Πτολεμαίος Γ’ ανέκτησε τα είδωλα της Αιγύπτου που πάρθηκαν
από τον Καμβύση, το 524 π.Χ.
Δαν.ια:9 Εκείνος δε θέλει εισέλθει εις το
βασίλειον του βασιλέως του νότου, πλην θέλει επιστρέψει εις την γην αυτού.
Αν και δεν εισήλθε στην ίδια την Αίγυπτο, ο Σέλευκος Β'
ανέκτησε τον έλεγχο της βόρειας Συρίας και της Φοινίκης.
Δαν.ια:10-12 Οι δε υιοί αυτού θέλουσιν εγερθή εις
πόλεμον και συνάξει πλήθος δυνάμεων πολλών· και εις εξ αυτών θέλει ελθεί εν
ορμή και πλημμυρήσει και διαβή· και θέλει επανέλθει και εγερθή εις μάχην έως
του οχυρώματος αυτού. Και ο βασιλεύς του νότου θέλει εξαγριωθή και θέλει
εξέλθει και πολεμήσει μετ' αυτού, μετά του βασιλέως του βορρά· όστις θέλει
παρατάξει πλήθος πολύ· το πλήθος όμως θέλει παραδοθή εις την χείρα αυτού. Και
αφού πατάξη το πλήθος, η καρδία αυτού θέλει υψωθή· και θέλει καταβάλει μυριάδας,
πλην δεν θέλει κραταιωθή.
Αυτό το απόσπασμα «προμηνύει μια σημαντική νέα εξέλιξη στον
αγώνα μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων, με την έλευση του Αντίοχου του μεγάλου
[Αντίοχος Γ'] και την κατάκτηση των Αγίων Τόπων. .... Ο Αντίοχος Γ ́ ξεκίνησε
στη συνέχεια μια αποστολή εναντίον της Φοινίκης και της Παλαιστίνης (219-218)
που κατέληξε σε μια σοβαρή οπισθοδρόμηση στη Μάχη της Ράφια, όπου κτυπήθηκε κατά
κράτος από τον μικρότερο στρατό του Πτολεμαίου Δ ́. ... Αλλά τελικά το 203, ο Αντίοχος
είδε την ευκαιρία του να χτυπήσει ξανά την Αίγυπτο, αφού ο Πτολεμαίος Δ΄ είχε
μόλις πεθάνει και τον είχε διαδεχθεί ο Πτολεμαίος Ε ́ (Επιφανής), ο οποίος ήταν
ένα μικρό αγόρι τεσσάρων ετών.
Συνεχίζεται
