Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής ως
εθιστικό εκτροφείο της υδροκέφαλης ασφάλειας
Η δημιουργία λογισμικού και η περιοδική αντικατάστασή του βασίζεται στο δίπολο ελευθερία-ασφάλεια. Κάθε νέο λογισμικό στοχεύει στην ισορροπία ανάμεσα σε αυτούς τους δύο στόχους: ο χρήστης υπολογιστή πρέπει να είναι σε θέση να απολαμβάνει το μεγαλύτερο δυνατό πεδίο ελευθερίας κινούμενος δημιουργικά και γρήγορα μέσα στο ηλεκτρονικό περιβάλλον εργασίας του, αλλά ταυτοχρόνως πρέπει να νιώθει την μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια, όντας προφυλαγμένος από κινδύνους μετάδοσης ιών στον υπολογιστή του. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι για κάθε επόμενη έκδοση των Windows γίνεται επίκληση κάποιου σοβαρού κενού ασφάλειας στο λειτουργικό σύστημα.
Το αυτό ίσχυε και στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων εκτός
οθόνης ηλεκτρονικού υπολογιστή, όπου ομοίως επιδιωκόταν η μεγιστοποίηση της ελευθερίας του πολίτη και, ταυτοχρόνως, η
βελτιστοποίηση των όρων ενός ασφαλούς
βίου. Η εισβολή του κορωνοϊού, που κάθε άλλο παρά τυχαία βαφτίσθηκε «αόρατος
εχθρός» (όπως δηλ. και η Αλ Κάιντα), έθεσε και πάλι επί τάπητος το δίλημμα δοσομέτρησης των μεγεθών της ελευθερίας και
της ασφάλειας – η δεύτερη βεβαίως προβάλλεται συνήθως μέσα από ένα τρίτο
μέγεθος, δηλ. της δημόσιας υγείας (πάντως,
επί 11ης Σεπτεμβρίου και εντεύθεν, το πρόβλημα της ασφάλειας συγκαθοριζόταν από
την διακινδύνευση της ζωής).
Τελικώς, όμως, το δίλημμα «ελευθερία vs ασφάλεια/υγεία»
λύθηκε κατά τρόπο μονόπλευρο υπέρ της ασφάλειας και ειδικότερα της δημόσιας
υγείας, την οποία ο κ Γκέιτς, ο Π.Ο.Υ. και οι επιμέρους εθνικές κυβερνήσεις
ομού μετά των λοιμωξιολόγων έχουν αναγάγει σε αγαθό απόλυτης και τυφλής
προτεραιότητας, στον βωμό του οποίου πρέπει να θυσιαστεί αμείλικτα και επί
μακρόν (αν όχι διά παντός) η ελευθερία του πολίτη.
Για την ακρίβεια, στο πλαίσιο της πανδημίας δεν τέθηκε καν το
δίλημμα «ελευθερία vs ασφάλεια/υγεία»,
αφού ο «αόρατος εχθρός» κατέστησε αόρατες
τις ατομικές ελευθερίες και την αξία του ανθρώπου, τοποθετώντας στην θέση
τους την οικονομία!
Ελευθερία μετακίνησης, ελευθερία συνάθροισης, ελευθερία
διαχείρισης του ανθρώπινου προσώπου, ελευθερία άσκησης της θρησκευτικής
λατρείας και του επαγγέλματος, ελευθερία υλοποίησης της επαφής με οικείους,
συντρόφους και φίλους μοιάζουν πλέον με έννοιες ανύπαρκτες στο βάθος του πανδημικού ορίζοντα.
Το κοινωνικοηθικό «οξυγόνο» του ανθρώπου που αποτελείται από
το άθροισμα όλων αυτών των ελευθεριών καταργήθηκε βίαια από τους πάνσοφους
διαχειριστές της υγειονομικής κρίσης (αποτελούν πλέον την «πέμπτη εξουσία»
απαρτιζόμενη αποκλειστικά από τους περιώνυμους «ειδικούς»), προκειμένου να μη
χαθεί το οξυγόνο που αναπνέει ο άνθρωπος στην βιολογική του διάσταση,
απειλούμενο από τον «αόρατο εχθρό», δηλ. τον κορωνοϊό.
Χρηματοδοτώντας τις προσπάθειες για την εξεύρεση εμβολίου, ο
κ. Γκέιτς ουδέν άλλο έπραξε από το να επενδύει και πάλι στην ασφάλεια (τούτη την φορά προκειμένου να
περιορισθεί ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού όχι στους υπολογιστές αλλά στους
πνεύμονες των ανθρώπων!), έχοντας ως απώτερο στόχο να αυξήσει την περιουσία του. Έτσι πράττει και η
Microsoft, κάθε φορά που αποσύρει το προηγούμενο λογισμικό για να κυκλοφορήσει
το επόμενο, το οποίο, εκτός από ασφαλέστερο, είναι πάντοτε και ακριβότερο του
προηγούμενου. Ταυτοχρόνως, όμως, αφήνει πολύ λιγότερα περιθώρια ελευθερίας στον
χρήστη. Προσέξτε κάτι πολύ σημαντικό:
Από το σώμα των νέων pc, τα οποία «φοράνε» τα Windows 10, δεν
υπάρχει δυνατότητα να ξεριζωθεί η «ψυχή» τους (δηλ. το λειτουργικό τους) και
στην θέση τους να εγκατασταθούν Windows προηγούμενης γενιάς (π.χ. Windows 8)
που θα μπορούν να λειτουργούν εξίσου αποτελεσματικά όπως τα Windows 10. Μια
τέτοια «λειτουργική υποβάθμιση» είναι διακαής πόθος πολλών χρηστών, ώστε να
γλυτώσουν από την υποχρεωτική ενημέρωση των Windows 10, η οποία είναι
προγραμματισμένη να ολοκληρώνεται με επανεκκίνηση του υπολογιστή.
Αξίζει να διαβάσει κανείς την απάντηση που δίνουν οι «ειδικοί»
γι’ αυτό το ενοχλητικό φαινόμενο: «Οι ενημερώσεις των Windows βοηθούν στο να
διατηρούμε ασφαλή τον υπολογιστή μας. Οι περισσότερες αφορούν την επίλυση
ζητημάτων ασφαλείας, ορισμένα εκ των οποίων εξαιρετικά σοβαρά, και είναι
απαραίτητες για τη σωστή λειτουργία του λειτουργικού. Και όχι, ο μύθος πως οι
ενημερώσεις επιβραδύνουν το λειτουργικό σύστημα, πόσο μάλλον εσκεμμένα, δεν
είναι παρά μια θεωρία συνωμοσίας, που διαιωνίζεται από ανίδεους»!
Έτσι, λοιπόν, παράγεται η βάσιμη υπόνοια ότι η λειτουργία των
υπολογιστών αποτελούσε μέχρι σήμερα πεδίο σταδιακής εξοικείωσης του ανθρώπινου
υποσυνειδήτου για την επεκτεινόμενη συρρίκνωση της ελευθερίας χειρισμού του
υπολογιστή στον βωμό της ασφάλειας. Παρότι ο χρήστης αγοράζει τον «προσωπικό
υπολογιστή» του, την κυριαρχία επί του ηλεκτρονικού DNA του την διατηρεί ο
κατασκευαστής του. Αυτός είναι το αφεντικό και αυτός έχει τον πρώτο και
τελευταίο λόγο για την ασφάλεια του χρήστη, όταν πλοηγείται στον κυβερνοχώρο.
Έτσι, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής μοιάζει με εθιστικό εκτροφείο της υδροκέφαλης
ασφάλειας!
Αλλ’ ακόμη και σε επίπεδο ορολογίας είναι προφανής η
εξοικείωση που επιχειρήθηκε, ώστε να είμαστε σήμερα απολύτως προετοιμασμένοι
για τον εφιάλτη της «μεγάλης επανεκκίνησης» (πατήστε παρατεταμένα το κουμπάκι
που βρίσκεται αριστερά ή δεξιά της οθόνης του κινητού σας και θα αντικρίσετε
την εντολή της “επανεκκίνησης” – ομοίως, αν πατήσετε στο εικονίδιο με τις
επιλογές λειτουργίας του υπολογιστή σας!), που μπορεί να συνδυασθεί με μια «ανθρώπινη
αναβάθμιση», η οποία, όπως και τα Windows 10, θα μας αποστερήσουν την ελεύθερη
βούληση επί του καθορισμού της γενετικής μας ταυτότητας.
Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι η αμερικανική ταινία του 2016
“Assasin’s Creed” πραγματεύεται το ζήτημα της διαφύλαξης του προπατορικού μήλου
μέσα στο οποίο εμφανίζεται ότι υπήρχε κρυπτογραφημένος ο γενετικός κώδικας της
ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου. Το μήλο εποφθαλμιούν κάποιοι Ναΐτες, οι οποίοι
μάλιστα καταφέρνουν προς στιγμήν να το αποκτήσουν, θριαμβολογώντας ότι εφεξής
θα έχουν τον πλήρη έλεγχο της ανθρωπότητας, εξαλείφοντας έτσι τους ανυπάκουους
και επιβάλλοντας διαρκή ειρήνη. Τελικώς όμως τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα
είχαν σχεδιάσει, διότι επεμβαίνουν εκείνοι που δεσμεύονται με όρκο πίστης για
την παντοτινή προάσπιση του προπατορικού μήλου – όπως λέγεται χαρακτηριστικά,
είναι εκείνοι που «δουλεύουν στο σ κ ο τ ά δ ι για να υπηρετήσουν το φ ω ς».
Στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης “ανθρώπινης αναβάθμισης” αφεντικά
μας επιδιώκουν να είναι οι κατασκευαστές των ανθρώπινων αντι-ικών προγραμμάτων
που εφαρμόζονται στους ανθρώπους, δηλ. οι παραγωγοί των εμβολίων καθώς και όσοι
κρύβονται πίσω από αυτά ως «αόρατοι μαριονετίστες». Επιπλέον, όπως και το
λειτουργικό σύστημα των υπολογιστών, έτσι και οι άνθρωποι θα πρέπει διαρκώς να
αναβαθμίζονται με ένα νέο, καλύτερο και αποτελεσματικότερο εμβόλιο που θα μας
καθιστά απρόσβλητους σε κάθε καινούργιο τύπο ιού, που ήδη προανήγγειλε ο κ.
Γκέιτς.
Στην διαβολική εποχή του κορωνοϊού, που είναι ακριβώς
διαβολική γιατί ο διάβολος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να διαβάλλει τους
πάντες και τα πάντα, δεν εντυπωσιάζει μόνο η ορολογική εναρμόνιση αλλά και η
διαστροφή των εννοιών διά της αντιστροφής του νοήματός τους: Επί παραδείγματι,
το ψέμα βαφτίζεται αλήθεια και η αλήθεια βαφτίζεται θεωρία συνωμοσίας. Το δήθεν
όψιμο ενδιαφέρον του κράτους «για το καλό μας» θυμίζει προβατόμορφο λύκο που
ενεργεί για το “κακό μας”. Κατά τούτο, ζούμε σε έναν “θαυμαστό ανάποδο κόσμο”.
Με την ίδια λογική διαφημίζεται εδώ και καιρό ο κ. Γκέιτς ως «φιλάνθρωπος»,
ενώ κάποιοι τον είπαν και «προφήτη»! Όπως, όμως, θα ήταν αστείο να ισχυρισθεί
κάποιος ότι ο αρχιτέκτονας μιας πολυκατοικίας που ξέρει απέξω κι ανακατωτά όλες
τις ιδιαιτερότητες του κτηρίου έχει προορατικό χάρισμα, αν προφητεύσει ότι η
πολυκατοικία θα ισοπεδωθεί σε σεισμό 9 Ρίχτερ, εξίσου αστείο είναι να
εμφανίζεται ο αρχιτέκτονας της σημερινής μη-κοινωνίας ως αλάνθαστος προφήτης.
Διότι όποιος πλασάρεται ως προφήτης, ενώ είναι αρχιτέκτονας-σχεδιαστής, εκτός
από αρχι-τέκτων είναι και απατεώνας!
Απόσπασμα από άρθρο του Κωνσταντίνου Βαθιώτη