Η επικαιρότητα μας θύμισε αρθρο του δημοσιογράφου Μάνου Μεϊμαράκη, εφημερίδα Press Time,πριν 2 χρόνια στις 9-9-07
"...Ένας πολλαπλός οργασμός αποχαρακτηρισμού δασών βρίσκεται σε εξέλιξη τον τελευταίο καιρό. Ακόμα και εν μέσω μίας ανείπωτης τραγωδίας συνεχίζεται αμείωτη η εκχώρηση δασικών εκτάσεων εκατοντάδων στρεμμάτων σε κατασκευαστικές. Γιατί όπου δεν πίπτει εμπρησμός πίπτει ... μπουλντόζα. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα μισεί το πράσινο. Και αυτό αποδεικνύεται από την εκχώρηση άλλης τεράστιας αναδασωθείσας έκτασης στο Γραμματικό σε μεγαλοεργολάβους.
'Aμα έχεις το δασάρχη, τι να κάνεις το νομάρχη ...
Οι δασικές εκτάσεις των 5151 στρεμμάτων στην Κερατέα και των 464 στρεμμάτων στο Γραμματικό είχαν καεί στο παρελθόν. Τα Δασαρχεία Λαυρίου για την έκταση στην Κερατέα και Καπανδριτίου για την έκταση στο Μαύρο Βουνό, αντίστοιχα, είχαν ζητήσει την κήρυξή τους ως αναδασωτέες. Πράγματι, οι εκτάσεις αυτές αναδασώθηκαν, χωρίς όμως να παρέμβει ο ανθρώπινος παράγοντας. Αναδασώθηκαν από φυσικά αίτια.
Είκοσι χρόνια έπειτα και τα Δασαρχεια Λαυρίου και Καπανδριτίου, αφού αναγνώρισαν ότι έχουν αναδασωθεί οι δύο αυτές εκτάσεις, ζήτησαν την άρση της αναδάσωσης! Όσο τα δύο αυτά δάση των 515 και 464 στρεμμάτων στην Κερατέα και στο Γραμματικό αντίστοιχα, βρίσκονταν υπό την προστασία της αναδάσωσης, δεν μπορούσε εκεί να πραγματοποιηθεί καμία οικοδομική δραστηριότητα. Αυτό ήταν και το πρόβλημα. Οι εκτάσεις όμως αυτές, αν και έχουν αναδασωθεί και σήμερα οι τοπικές αρχές τις χαρακτηρίζουν «ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους» μετά τη φυσική αναδάσωση τους έχουν χωροθετηθεί για την κατασκευή χωματερών από το 2003. Βέβαια, οι αποφάσεις για εξαίρεση από την αναδάσωση, που ουσιαστικά είναι αποφάσεις αποχαρακτηρισμού δασών, είναι πολύ μεταγενέστερες - αφού δηλαδή οι εκτάσεις έγιναν δάση ... κατά λάθος. Αύγουστος 2007 για την Κερατέα και Σεπτέμβριος 2005 για το Γραμματικό.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι για να αρχίσουν τα έργα κατασκευής των χωματερών σε Κερατέα και Γραμματικό, θα χρειαστεί να μπουν μέσα οι μπουλντόζες και να εκριζώσουν ό,τι βρουν μπροστά τους στα 1.000 περίπου στρέμματα δάσους. Και το οποίο ισοδυναμεί με εμπρησμό.
Καταλυτικός για την τελική έκβαση της υπόθεσης υπήρξε και ο ρόλος ανώτατου δικαστικού. Στην πρώτη συζήτηση του αιτήματος των κατοίκων του Γραμματικού στο ΣτΕ να ακυρωθεί το έργο της χωματερής στην περιοχή τους, η εισήγηση ήταν θετική προς το αίτημα. Μετά την τοποθέτηση όμως σε διευθυντική θέση στη Σχολή Δικαστικών, άρχισε να τα ... μασάει. Τη θέση του στο ΣτΕ ανέλαβε άλλος δικαστικός, ο οποίος ανέτρεψε τους ισχυρισμούς των κατοίκων. Προέβαλε λόγους ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος από τη λειτουργία της χωματερής στην κοινότητα Γραμματικού κι έτσι χάθηκε η υπόθεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Σε απλά ελληνικά, το επιχείρημα του δικαστικού (που έγινε δεκτό) ήταν ότι η χωματερή ήταν πιο αναγκαία από το δάσος..."
"...Ένας πολλαπλός οργασμός αποχαρακτηρισμού δασών βρίσκεται σε εξέλιξη τον τελευταίο καιρό. Ακόμα και εν μέσω μίας ανείπωτης τραγωδίας συνεχίζεται αμείωτη η εκχώρηση δασικών εκτάσεων εκατοντάδων στρεμμάτων σε κατασκευαστικές. Γιατί όπου δεν πίπτει εμπρησμός πίπτει ... μπουλντόζα. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα μισεί το πράσινο. Και αυτό αποδεικνύεται από την εκχώρηση άλλης τεράστιας αναδασωθείσας έκτασης στο Γραμματικό σε μεγαλοεργολάβους.
Μετά την αποκάλυψη της "Press Time" την προηγούμενη εβδομάδα, της απόφασης της 10ης Αυγούστου να εξαιρεθεί από την αναδάσωση έκταση 515 στρεμμάτων στην Κερατέα, προκειμένου στην ίδια περιοχή να δημιουργηθεί χωματερή, σήμερα αποκαλύπτουμε άλλο ένα ντοκουμέντο περί της αληθινής μεταχείρισης των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος γενικότερα.
Πρόκεται για μια απόφαση-καρμπόν που αφορά την κοινότητα Γραμματικού αυτή τη φορά. Σύμφωνα με αυτή, εξαιρείται από την αναδάσωση άλλη μία έκταση 464 στρεμμάτων (!) στην περιοχή Μαύρο Βουνό Γραμματικού και εκχωρείται σε γνωστό μεγαλοεργολάβο. Ο σκοπός και αυτής της απόφασης είναι η δημιουργία εγκατάστασης διαχείρισης απορριμμάτων και τοξικών νοσοκομειακών αποβλήτων. Λες και τα δάση ... περισσεύουν.'Aμα έχεις το δασάρχη, τι να κάνεις το νομάρχη ...
Οι δασικές εκτάσεις των 5151 στρεμμάτων στην Κερατέα και των 464 στρεμμάτων στο Γραμματικό είχαν καεί στο παρελθόν. Τα Δασαρχεία Λαυρίου για την έκταση στην Κερατέα και Καπανδριτίου για την έκταση στο Μαύρο Βουνό, αντίστοιχα, είχαν ζητήσει την κήρυξή τους ως αναδασωτέες. Πράγματι, οι εκτάσεις αυτές αναδασώθηκαν, χωρίς όμως να παρέμβει ο ανθρώπινος παράγοντας. Αναδασώθηκαν από φυσικά αίτια.
Είκοσι χρόνια έπειτα και τα Δασαρχεια Λαυρίου και Καπανδριτίου, αφού αναγνώρισαν ότι έχουν αναδασωθεί οι δύο αυτές εκτάσεις, ζήτησαν την άρση της αναδάσωσης! Όσο τα δύο αυτά δάση των 515 και 464 στρεμμάτων στην Κερατέα και στο Γραμματικό αντίστοιχα, βρίσκονταν υπό την προστασία της αναδάσωσης, δεν μπορούσε εκεί να πραγματοποιηθεί καμία οικοδομική δραστηριότητα. Αυτό ήταν και το πρόβλημα. Οι εκτάσεις όμως αυτές, αν και έχουν αναδασωθεί και σήμερα οι τοπικές αρχές τις χαρακτηρίζουν «ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους» μετά τη φυσική αναδάσωση τους έχουν χωροθετηθεί για την κατασκευή χωματερών από το 2003. Βέβαια, οι αποφάσεις για εξαίρεση από την αναδάσωση, που ουσιαστικά είναι αποφάσεις αποχαρακτηρισμού δασών, είναι πολύ μεταγενέστερες - αφού δηλαδή οι εκτάσεις έγιναν δάση ... κατά λάθος. Αύγουστος 2007 για την Κερατέα και Σεπτέμβριος 2005 για το Γραμματικό.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι για να αρχίσουν τα έργα κατασκευής των χωματερών σε Κερατέα και Γραμματικό, θα χρειαστεί να μπουν μέσα οι μπουλντόζες και να εκριζώσουν ό,τι βρουν μπροστά τους στα 1.000 περίπου στρέμματα δάσους. Και το οποίο ισοδυναμεί με εμπρησμό.
Καταλυτικός για την τελική έκβαση της υπόθεσης υπήρξε και ο ρόλος ανώτατου δικαστικού. Στην πρώτη συζήτηση του αιτήματος των κατοίκων του Γραμματικού στο ΣτΕ να ακυρωθεί το έργο της χωματερής στην περιοχή τους, η εισήγηση ήταν θετική προς το αίτημα. Μετά την τοποθέτηση όμως σε διευθυντική θέση στη Σχολή Δικαστικών, άρχισε να τα ... μασάει. Τη θέση του στο ΣτΕ ανέλαβε άλλος δικαστικός, ο οποίος ανέτρεψε τους ισχυρισμούς των κατοίκων. Προέβαλε λόγους ευρύτερου δημοσίου συμφέροντος από τη λειτουργία της χωματερής στην κοινότητα Γραμματικού κι έτσι χάθηκε η υπόθεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Σε απλά ελληνικά, το επιχείρημα του δικαστικού (που έγινε δεκτό) ήταν ότι η χωματερή ήταν πιο αναγκαία από το δάσος..."