Ξέρω ότι δεν υπάρχει ούτε ένα
σπιτικό ανάμεσά μας που να μην περνάει προβλήματα, με αποτέλεσμα η απογοήτευση
να έχει χτυπήσει τις πόρτες μας!
Η απογοήτευση πονάει.
Παρ.ιγ:12 Η ελπίς αναβαλλομένη ατονίζει την καρδίαν· το δε ποθούμενον, όταν έρχηται, είναι δένδρον ζωής.
Ματθ.κδ:29 Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή.
Στο έκτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, βλέπουμε από την πλευρά
του θρόνου του Θεού, ν’ ανοίγονται οι πρώτες 6 σφραγίδες του βιβλίου της
κληρονομιάς του ανθρώπινου γένους.
Καθώς ανοίγονται φανερώνουν γεγονότα που πρέπει να γίνουν για να εδραιωθεί η Βασιλεία του Θεού.
«Ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας»
Κάτι έχει πάει στραβά με τη συγχώρηση. Δε μπορώ να σας πω πόσο συχνά τον τελευταίο καιρό έχω προσπαθήσει να ξεκαθαρίσω τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο αυτό.
Το πρόβλημα προκύπτει όταν κάποιοι λένε: «Έκανα λάθος. Λυπάμαι. Τώρα ας συνεχίσουμε τη ζωή. Είναι υποχρέωσή σου να με συγχωρήσεις. Είναι καιρός και για τους δυο μας να το προσπεράσουμε».
Επτά
ΜΥΘΟΙ για τη μετάνοια...
Από την κακοποίηση των ανθρώπων δεν ξέφυγε
ούτε η λέξη μετάνοια και η σημασία της. Στους καιρούς τους δικούς μας
ιδιαίτερα, εκείνος που μετανοεί συνήθως είναι το θύμα και όχι ο θύτης.
Κανείς δεν πρέπει να διστάζει να κρίνει εκείνον που διαπράττει αμαρτία. Ο Παύλος βεβαιώνει, "έκρινα ήδη ως παρών τον ούτω πράξαντα τούτο".
Πολλοί νομίζουν πως θα είναι "καλύτεροι χριστιανοί" όταν δεν κρίνουν τους άλλους.
Αλλά ο Παύλος δεν ένιωθε καμία ενοχή όταν έγραφε τα παραπάνω λόγια. Η πράξη που παραβιάζει το ξεκάθαρο θέλημα του Θεού, είναι αμαρτία, όμως ΑΜΑΡΤΙΑ διαπράττει επίσης και όποιος διστάζει να την ονομάζει με το αληθινό της όνομα. Αμαρτία πρέπει να λέγεται και σαν αμαρτία πρέπει να αντιμετωπίζεται.
«Ο
χριστιανός δεν μπορεί να μην καταδικάζει τις πράξεις εκείνες – όχι τα πρόσωπα –
που παραβιάζουν το νόμο του Χριστού.
Σεβόμαστε
τη διαφορετική γνώμη που μπορεί να έχουν άλλοι Χριστιανοί, δεν μπορούμε όμως να
τους ακολουθήσουμε.
«Κάποιος υπολόγισε ότι τα δύο τρίτα απ’ όσα λέμε αφορούν συνήθως κάποιου είδους κρίση.
Σάρδεις
Οίδα σου τα έργα ότι
όνομα έχεις ότι ζής, και νεκρός εί.
Η περίοδος αυτή άρχισε με μεγάλη
αναζωπύρωση και κατέληξε στη νέκρα και τον τυπικισμό γιατί βασικά στοιχεία του
Καθολικισμού παρέμειναν μέσα της.
ου γάρ εύρηκά σου τα έργα
πεπληρωμένα ενώπιον του Θεού μου
Αυτό, γιατί μεγάλο μέρος της παράδοσης ήταν ακόμη μέσα στην εκκλησία, ο Καθολικισμός είχε ακόμα χωμένα τα πλοκάμια του, ώστε τα έργα της περιόδου της Μεταρρύθμισης να μην είναι τέλεια μπροστά στον Θεό.
