“Ο λύχνος του σώματος είναι ο οφθαλμός.... εάν όμως ο οφθαλμός σου είναι πονηρός, όλον το σώμα σου θέλει είσθαι σκοτεινόν” (Ματθ.ς:22-23).
“Δεν θέλω βάλει πρό οφθαλμών μου πράγμα πονηρόν” (Ψαλμ.ρα:3).
Είσοδος της ψυχής. Ο ψαλμωδός Δαβίδ έκανε μια συνθήκη με τα μάτια του, όταν υποσχέθηκε να μη βάλει τίποτα πονηρό μπροστά τους. Ακόμα ζήτησε απ’ το Θεό να του δώσει τη δύναμη να “αποστρέψει τους οφθαλμούς του από του να βλέπωσι ματαιότητα” (Ψαλμ.ριθ:37). Με τον όρο ματαιότητα αναφέρεται σε καθετί χωρίς αξία, ανόητο, κενό και φτωχό σε αλήθεια. Γιατί ο Δαβίδ έδωσε τόση έμφαση στο να μην βλέπει φαύλα και μάταια πράγματα;
