ΑΓΙΑΣΜΟΣ 5 - Το μάτι: φως του σώματος

“Ο λύχνος του σώματος είναι ο οφθαλμός.... εάν όμως ο οφθαλμός σου είναι πονηρός, όλον το σώμα σου θέλει είσθαι σκοτεινόν” (Ματθ.ς:22-23).

“Δεν θέλω βάλει πρό οφθαλμών μου πράγμα πονηρόν” (Ψαλμ.ρα:3).

Είσοδος της ψυχής. Ο ψαλμωδός Δαβίδ έκανε μια συνθήκη με τα μάτια του, όταν υποσχέθηκε να μη βάλει τίποτα πονηρό μπροστά τους. Ακόμα ζήτησε απ’ το Θεό να του δώσει τη δύναμη να “αποστρέψει τους οφθαλμούς του από του να βλέπωσι ματαιότητα” (Ψαλμ.ριθ:37). Με τον όρο ματαιότητα αναφέρεται σε καθετί χωρίς αξία, ανόητο, κενό και φτωχό σε αλήθεια. Γιατί ο Δαβίδ έδωσε τόση έμφαση στο να μην βλέπει φαύλα και μάταια πράγματα;

Τα μάτια μου άνοιξε νά δώ

«'Ανοιξον τους οφθαλμούς μου, και θέλω βλέπει τα θαυμάσια τα εκ του νόμου σου» (Ψαλμ.ριθ:18).

Ο απόστολος Παύλος γράφει πως όταν κάποιος άνθρωπος έχει το Πνεύμα του Θεού μέσα του και διαβάζει το νόμο του Θεού, το κάλυμμα που υπάρχει στην καρδιά του αφαιρείται και τότε βλέπει σαν μέσα από καθρέπτη τη δόξα του Κυρίου και μεταμορφώνεται σε αυτό που βλέπει, όλο και πιο ένδοξα, από δόξα σε δόξα: