Σαν ποιμένες, βρισκόμαστε
συχνά μπροστά σε δύσκολες περιπτώσεις ανθρώπων με μια κακή καρδιά, ή μπροστά σε
ένα συνηθισμένο αμαρτωλό που δεν είναι εντάξει, γεμάτος προβλήματα και αμαρτίες.
Νομίζω ότι ένας από
τους λόγους που κάποιες φορές δεν «βλέπουμε» το κακό είναι επειδή δυσκολευόμαστε
να πιστέψουμε ότι υπάρχουν πραγματικά τόσο κακοί άνθρωποι. Δεν μπορούμε να
φανταστούμε κάποιον να μας εξαπατά τόσο ασυνείδητα, να πληγώνει χωρίς τύψεις, να
επινοείται εξωφρενικά πράγματα για να καταστρέψει την υπόληψη κάποιου, ή να προσποιείται
ότι είναι πνευματικός/η, ενώ δεν έχει κανέναν φόβο Θεού.
