Ψαλ.ρλγ:1-3 «Ωιδή των Αναβαθμών, του Δαβίδ.» Ιδού, τι
καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί. Είναι ως το
πολύτιμον μύρον επί την κεφαλήν, το καταβαίνον επί τον πώγωνα, τον πώγωνα του
Ααρών· το καταβαίνον επί το στόμιον του ενδύματος αυτού· ως η δρόσος του
Αερμών, η καταβαίνουσα επί τα όρη της Σιών· διότι εκεί διώρισεν ο Κύριος την
ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος.
Η ενότητα των αδελφών, έχει σαν αποτέλεσμα, κουβαλάει την
υπόσχεση της ευλογίας.
Η «ευλογία» περνούσε από γενιά σε γενιά μέσω των πατριαρχών.
