Πώς να τελειώσεις καλά.

Αν και το «Πώς να τελειώσεις καλά» είναι ο τίτλος του μηνύματός μου, πιστεύω ότι ταιριάζει, αρχικά, να πούμε ότι οι «Τελευταίες λέξεις» που λέει κάποιος λίγο πριν πεθάνει, είναι πολύ συναισθηματικές.

Σήμερα, ας εξετάσουμε τα τελευταία λόγια του αποστόλου Παύλου που βρίσκονται στο Β’ Τιμ.δ:7,8:

«Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος, τον οποίον ο Κύριος θέλει μοι αποδώσει εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής, και ου μόνον εις εμέ, αλλά και εις πάντας όσοι επιποθούσι την επιφάνειαν αυτού».

Πνευματική σκυταλοδρομία

Στην αρχαιότητα, ανάμεσα στ' άλλα αγωνίσματα, υπήρχε και η «λαμπαδηδρομία». Απόσταση τότε 2.500 μ. που έπρεπε η λαμπάδα να μεταφερθεί, για να φτάσει στο τέρμα και ν' ανάψει κάποιο στημένο εκεί βωμό. Αντίστοιχο αγώνισμα σήμερα η «σκυταλοδρομία», που μια σκυτάλη εδώ θα πρέπει να διανύσει 1.600 μ. ή 800 ή 400, για να κόψει το νήμα του τερ­ματισμού.

Δυόμισι χιλιάδες ή χίλια-εξακόσια μ. είναι βέβαια δρόμος αντοχής ή έστω ημιαντοχής κι όχι ταχύτητας. Κι ό­μως η φιλοσοφία τούτου του αγωνίσματος είναι ακριβώς, ένα δρόμο αντοχής να τον μεταβάλει σε ταχύτητας. Πώς! Με το μοίρασμα του δρόμου σε περισσότερους από έναν δρομείς. Έτσι έχουμε τα 4Χ100, 4Χ200 και 4Χ400. Η σκυτάλη πρέπει ν' αλλάζει χέρι από τον προηγούμενο στον επόμενο δρομέα, μέσα σε μια απόσταση 20 μέτρων και στους δυο πρώτους δρόμους (4χ100 και 4χ200) ο δρομέας που θα πάρει τη σκυτάλη μπορεί να τρέξει μέχρι 11 μ. πριν από τη ζώνη αλ­λαγής της σκυτάλης δίπλα στον σκυταλοφόρο, για να μπορέσει έτσι ν' αναπτύξει το μέγιστο της ταχύτητάς του ό­ταν στη ζώνη των 20 μέτρων θ' αλλάζει τη σκυτάλη.