η θεολογία της υποδούλωσης

          (Μπορεί από το ψέμα να προέλθει απελευθέρωση;)

Θλίψη προκαλούν οι μεταμφιέσεις των δογμάτων του (ανύπαρκτου) χριστιανισμού. Πρόσωπα και ομάδες επιθυμούν διακαώς να παρουσιάσουν κοινωνικό αγωνιστικό προφίλ, χωρίς να είναι καθόλου διατεθειμένοι να απαλλαγούν από τις πνευματικές τους αγκυλώσεις αλλά απεναντίας επιθυμούν να μας τις φορτώσουν..

Είναι δεκανίκια που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις θρησκευόμενες κλίκες και επιχειρούν να «απο-ιδεολογικοποιήσουν» τις δεισιδαιμονίες τους, σερβίροντας το παραμύθι ότι στην καλύτερη περίπτωση μπορούν χωρίς πρόβλημα να συνυπάρχουν οι θεολογικές τους ακροβασίες και η επιθυμία για την κατάργηση κάθε εκμετάλευσης, ενώ στην χειρότερη προσπαθούν θρασύτατα να ταυτίσουν τους αγώνες της εκκλησίας των μαρτύρων με πλήθος καθεστωτικές ανιστόρητες αγκυλώσεις και παραχάραξεις. 

(αποσπάσματα από leonjes)

εθνική εκκλησία και σκοταδισμός

Να θυμηθούμε το ιερατείο του ορθόδοξου φονταμενταλισμού, που απειλούσε ανοιχτά θεούς και δαίμονες, κραδαίνοντας δια του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου το λάβαρο της Αγίας Λαύρας πριν δύο χρόνια . Ο αρχιεπίσκοπος μάλιστα την περίοδο εκείνη, μιλώντας στη "λαοσύναξη" της Αθήνας είχε κατηγορήσει τους "αθεους" "για παντελή άγνοια" της ιστορίας του 18ου και 19ου αιώνα στον τόπο αυτό. Είναι η ορθόδοξη εκκλησία η μόνη που δεν δικαιούται να μιλάει για "άγνοια" γιατί ο ρόλος που έπαιξε όλα αυτά τα χρόνια από το 1821 μέχρι τις μέρες μας, κάθε άλλο παρά καθαρός είναι.