(αποσπάσματα απο το καθολικό περιοδικο ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ τεύχος ιουν-ιουλ 2006)
"...Η Εκκλησία άρχισε σιγά-σιγά να συνειδητοποιεί ότι, άθελά της, είχε συμβάλει και η ίδια ουκ ολίγο στο σχηματισμό του Χριστού της φαντασίας. Αν συνέχιζε δηλ. ν' αντιμετωπίζει το Χριστό ψευδοιστορικά, θα προκαλούσε και τους αντιπάλους της να συνεχίσουν να κάνουν κι εκείνοι το ίδιο, από τη δική τους , φυσικά σκοπιά. Έτσι, στις 30 Σεπ. 1943, ο Πίος ΙΒ΄, με την Εγκύκλιο «Divino afflante Spiritu (=Του θεϊκού εμπνέοντος Πνεύματος)», επεκύρωσε πλήρως την ανεξαρτησία της φιλολογικο-ιστορικής έρευνας της Βίβλου από τη διδακτική εξουσία της Εκκλησίας, επιφυλάσσοντας σ' αυτήν την τελευταία το καθήκον να επεμβαίνει στα θεολογικής φύσεως συμπεράσματα των βιβλιστών. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον τελειώνει με την παραγγελία του Αναστημένου Χριστού στους μαθητές του «Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη,βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγ. Πνεύματος» (28,19). Μια σύντομη, λοιπόν, ιστορική κριτική θα είχε να παρατηρήσει εδώ ότι και από τις επιστολές του Παύλου και από τις Πράξεις των Αποστόλων γνωρίζουμε ότι οι μαθητές του Ιησού και τα άλλα μέλη της καινοδιαθηκικής Εκκλησίας, το βάπτισμα, το τελούσαν μόνο στο όνομα του Ιησού και όχι της Αγ. Τριάδος.
"...Η Εκκλησία άρχισε σιγά-σιγά να συνειδητοποιεί ότι, άθελά της, είχε συμβάλει και η ίδια ουκ ολίγο στο σχηματισμό του Χριστού της φαντασίας. Αν συνέχιζε δηλ. ν' αντιμετωπίζει το Χριστό ψευδοιστορικά, θα προκαλούσε και τους αντιπάλους της να συνεχίσουν να κάνουν κι εκείνοι το ίδιο, από τη δική τους , φυσικά σκοπιά. Έτσι, στις 30 Σεπ. 1943, ο Πίος ΙΒ΄, με την Εγκύκλιο «Divino afflante Spiritu (=Του θεϊκού εμπνέοντος Πνεύματος)», επεκύρωσε πλήρως την ανεξαρτησία της φιλολογικο-ιστορικής έρευνας της Βίβλου από τη διδακτική εξουσία της Εκκλησίας, επιφυλάσσοντας σ' αυτήν την τελευταία το καθήκον να επεμβαίνει στα θεολογικής φύσεως συμπεράσματα των βιβλιστών. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον τελειώνει με την παραγγελία του Αναστημένου Χριστού στους μαθητές του «Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη,βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγ. Πνεύματος» (28,19). Μια σύντομη, λοιπόν, ιστορική κριτική θα είχε να παρατηρήσει εδώ ότι και από τις επιστολές του Παύλου και από τις Πράξεις των Αποστόλων γνωρίζουμε ότι οι μαθητές του Ιησού και τα άλλα μέλη της καινοδιαθηκικής Εκκλησίας, το βάπτισμα, το τελούσαν μόνο στο όνομα του Ιησού και όχι της Αγ. Τριάδος.
