Α’ Κορ.α:9 Πιστός ο
Θεός, διά του οποίου προσεκλήθητε εις το να ήσθε συγκοινωνοί του Υιού αυτού
Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.
Α’ Κορ.ι:13 …πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας,….
Εισαγωγή
Το λεξικό του Ι. Σταματάκου ορίζει τη λέξη πιστότητα έτσι:
Με την έννοια, ότι πιστός είναι ο άξιος εμπιστοσύνης, αυτός που τηρεί τις υποσχέσεις ή κάνει αυτό που πρέπει να γίνει.
Αν και μας αρέσει να γνωρίζουμε τέτοιους αξιόπιστους ανθρώπους, η κοινωνία
είναι γεμάτη από αναξιόπιστους.
Η πιστότητα έχει γίνει μια σπάνια αρετή σήμερα. Βλέπουμε απατεώνες
συζύγους, δίγλωσσους πολιτικούς, αναξιόπιστους επιχειρηματικούς συνεργάτες και
ο κατάλογος δεν σταματά.
Πόσο υπέροχο θα ήταν, αν υπήρχε τουλάχιστον ένα άτομο που μπορούμε να
εμπιστευόμαστε ανά πάσα στιγμή, χωρίς τον παραμικρό φόβο να απογοητευτούμε.
Λοιπόν, η Αγία Γραφή λέει ότι υπάρχει. Δεν είναι άλλος από τον Θεό. Η
περικοπή που διάλεξα για το κήρυγμά μου σήμερα μεταφέρει τρεις αλήθειες σχετικά
με την πιστότητά του.
Γέν.κς:1-32
(1)
Δεν
αλλάζει από τις δικές μας περιστάσεις
Γέν.κς:1-6 Έγεινε δε
πείνα εν τη γη, εκτός της προτέρας πείνης, της γενομένης επί των ημερών του
Αβραάμ. Και υπήγεν ο Ισαάκ προς τον Αβιμέλεχ, βασιλέα των Φιλισταίων, εις
Γέραρα. Εφάνη δε εις αυτόν ο Κύριος και είπε, Μη καταβής εις Αίγυπτον·
κατοίκησον εν τη γη την οποίαν θέλω σοι ειπεί· παροίκει εν τη γη ταύτη, και εγώ
θέλω είσθαι μετά σου, και θέλω σε ευλογήσει διότι εις σε και εις το σπέρμα σου
θέλω δώσει πάντας τους τόπους τούτους· και θέλω εκπληρώσει τον όρκον, τον
οποίον ώμοσα προς Αβραάμ τον πατέρα σου· και θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα
άστρα του ουρανού, και θέλω δώσει εις το σπέρμα σου πάντας τους τόπους τούτους,
και θέλουσιν ευλογηθή εν τω σπέρματί σου πάντα τα έθνη της γής· επειδή ο Αβραάμ
υπήκουσεν εις την φωνήν μου, και εφύλαξε τα προστάγματά μου, τας εντολάς μου,
τα διατάγματά μου και τους νόμους μου. Και κατώκησεν ο Ισαάκ εν Γεράροις.
Ο Θεός δεν του λέει γιατί να μην πάει, απλά
ΜΗΝ ΠΑΣ! Πρέπει να βαδίζουμε δια πίστεως.
Κάθε γενιά πρέπει να δοκιμαστεί, να εκλέξει,
να διδαχτεί και να μάθει.
Ο Θεός ενδιαφέρεται για τον Αβραάμ αλλά και
για τον Ισαάκ και γι’ αυτό επιτρέπει αυτή την πείνα.
Είναι κάτι δύσκολο, που σπάνια φτάνει κανείς,
το να περπατά με το Θεό σε μια τόσο στενή κοινωνία ώστε η ψυχή να είναι τελείως
ανεξάρτητη από πρόσωπα και πράγματα.
Η Αίγυπτος και τα Γέραρα που βρίσκονται δεξιά
κι αριστερά μας, μας προσφέρουν δυνατούς πειρασμούς, είτε για να μας αναγκάσουν
να παρεκκλίνουμε από την οδό, είτε για να μας κάνουν να μείνουμε χαμηλότερα απ’
την αληθινή μας θέση σαν υπηρέτες του ζωντανού κι αληθινού Θεού.
Η Αίγυπτος συμβολίζει τον κόσμο με τα φυσικά του μέσα ύπαρξης και την
ανεξαρτησία του απ’ το Θεό.
Όταν ήρθε ο λιμός, ο Αβραάμ κατέφυγε στην Αίγυπτο. Ο Ισαάκ ήθελε να κάνει
το ίδιο, αλλά ο Θεός τον σταμάτησε.
Όπως ο Αβραάμ, έτσι και ο Ισαάκ αξιολόγησε την πιστότητα του Θεού με βάση
την εκάστοτε περίσταση. Ξέχασε ότι ο Θεός εξακολουθεί να ελέγχει τα πάντα.
(2)
Δεν
αλλοιώνεται από τις ατέλειές μας
Γέν.κς:7-11 Ηρώτησαν δε
οι άνδρες του τόπου περί της γυναικός αυτού· και είπεν, Αδελφή μου είναι· διότι
εφοβήθη να είπη, Γυνή μου είναι· λέγων, Μήπως με φονεύσωσιν οι άνδρες του τόπου
διά την Ρεβέκκαν· επειδή ήτο ώραία την όψιν. Και αφού διέτριψεν εκεί πολλάς
ημέρας, Αβιμέλεχ ο βασιλεύς των Φιλισταίων, κύψας από της θυρίδος είδε, και
ιδού, ο Ισαάκ έπαιζε μετά Ρεβέκκας της γυναικός αυτού. Εκάλεσε δε ο Αβιμέλεχ
τον Ισαάκ και είπεν, Ιδού, βεβαίως γυνή σου είναι αύτη· διά τι λοιπόν είπας,
Αδελφή μου είναι; Και είπε προς αυτόν ο Ισαάκ, διότι είπον, Μήπως αποθάνω εξ
αιτίας αυτής. Και είπεν ο Αβιμέλεχ, Τι είναι τούτο, το οποίον έκαμες εις ημάς;
παρ' ολίγον ήθελε κοιμηθή τις εκ του λαού μετά της γυναικός σου, και ήθελες
φέρει εφ' ημάς ανομίαν. Και προσέταξεν ο Αβιμέλεχ εις πάντα τον λαόν, λέγων,
Όστις εγγίση τον άνθρωπον τούτον ή την γυναίκα αυτού, θέλει εξάπαντος θανατωθή.
Βέβαια ο Ισαάκ δεν πήγε στην Αίγυπτο, αλλά
έκανε το ίδιο σφάλμα που ο Αβραάμ έκανε δύο φορές.
Παρ’ όλο που ο Κύριος διαβεβαιώνει τον Ισαάκ
ότι θα είναι μαζί του κι ότι θα ευλογήσει αυτόν και το σπέρμα του, αυτός
δειλιάζει και λέει ψέματα.
Και το ψέμα του Ισαάκ είναι μεγαλύτερο απ’
αυτό του Αβραάμ, γιατί ενώ η Σάρρα ήταν αδελφή του Αβραάμ, η Ρεβέκκα ήταν
ανιψιά του Ισαάκ.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ότι ο
Θεός μας δεν χρειάζεται πατερίτσες (ψέματα).
Σαν Θεός αλήθειας που είναι, μπορεί πάντοτε
να μας βοηθάει και να μας βγάζει από δύσκολες καταστάσεις αρκεί να Τον
εμπιστευόμαστε χωρίς να καταφεύγουμε σε σαρκικές αμαρτωλές μεθόδους.
(I) Ο Αβραάμ είπε ψέματα στον βασιλιά από φόβο για τη ζωή του και ο Ισαάκ
ακολούθησε. Αυτό σημαίνει για μας ότι ο άνθρωπος είναι ατελής.
(II) Ο Θεός δεν τιμώρησε τον Ισαάκ επειδή ακολούθησε το παράδειγμα του
πατέρα του. Απεναντίας, ευλόγησε τον Ισαάκ τηρώντας την υπόσχεσή του στον
Αβραάμ.
(III) Η παρουσία του Θεού εκθέτει τις ατέλειές μας. Αλλά ο Θεός δεν απογοητεύεται
από αυτά. Μας γνωρίζει καλύτερα από ό, τι γνωρίζουμε τον εαυτό μας.
(3)
Η
πιστότητα του Θεού μας μεταμορφώνει
Γέν.κς:11-32
Γέν.κς:12-14 Έσπειρε δε
ο Ισαάκ εν τη γη εκείνη και εσύναξε κατ' εκείνον τον χρόνον εκατονταπλάσια· και
ευλόγησεν αυτόν ο Κύριος. Και εμεγαλύνετο ο άνθρωπος και επροχώρει αυξανόμενος,
εωσού έγεινε μέγας σφόδρα· και απέκτησε πρόβατα και βόας και δούλους πολλούς·
εφθόνησαν δε αυτόν οι Φιλισταίοι.
εκατονταπλάσια: Σπάνια ευλογία για κείνα τα μέρη και μάλιστα σε καιρό
πείνας!
Μεγάλη ευλογία για τον Ισαάκ παρ’ όλο που δεν
ήταν εντάξει με το Θεό.
Ξέρουμε ότι ο Θεός μπορεί να ευλογήσει το λαό
Του ακόμα και σε καιρό πείνας:
Ψαλμ.λζ:18,19 Γινώσκει ο Κύριος
τας ημέρας των αμέμπτων· και η κληρονομία αυτών θέλει είσθαι εις τον αιώνα· δεν
θέλουσι καταισχυνθή εν καιρώ πονηρώ· και εν ημέραις πείνης θέλουσι χορτασθή.
Ησ.ξε:13 Όθεν ούτω λέγει Κύριος ο Θεός·
Ιδού, οι δούλοί μου θέλουσι φάγει, σεις δε θέλετε πεινάσει· ιδού, οι δούλοί μου
θέλουσι πίει, σεις δε θέλετε διψήσει· ιδού, οι δούλοί μου θέλουσιν ευφρανθή,
σεις δε θέλετε αισχυνθή·
Αλλά ίσως πει κανείς: Αν ο Ισαάκ ήταν
αντίθετος με το θέλημα του Θεού, γιατί ο Θεός τον ευλόγησε;
Η απάντηση είναι ότι η εξωτερική ευημερία δεν
αποδεικνύει ότι είναι κανείς όπως τον θέλει ο Θεός.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην ευλογία
του Κυρίου και στην παρουσία Του.
Πολλοί απολαμβάνουν την πρώτη χωρίς όμως ν’
απολαμβάνουν τη δεύτερη.
Ωστόσο, η καρδιά είναι επιρρεπής να ερμηνεύει
το ένα για το άλλο, να μπερδεύει την ευλογία με την παρουσία του Θεού, ή
τουλάχιστον να πιστεύει ότι η μία πρέπει ν’ ακολουθεί την άλλη.
Ο Ισαάκ είχε αλλάξει. Όπως ο Αβραάμ, έτσι και ο Ισαάκ είχε φτάσει στο
σημείο να αφήσει κάποια πράγματα. Είχε συνειδητοποιήσει ότι η εύνοια του Θεού
είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να χάσει ένας άνθρωπος στη ζωή. Όχι ο πλούτος.
Τελικά, απομακρύνεται απ’ τους Φιλισταίους κι
ανεβαίνει στην Βήρ-σαβεέ.
Τότε, όχι μόνο η ευλογία του Κυρίου, αλλά ο
ίδιος ο Κύριος ήταν μαζί του. Κι αυτό, επειδή ο Ισαάκ έφυγε αφήνοντας πίσω τους
Φιλισταίους με τα μίση τους καυγάδες και τις διαφωνίες για να πάει στη
Βήρ-σαβεέ.
Εκεί, ο Κύριος μπορούσε να του φανερωθεί,
κάτι που δεν μπορούσε να γίνει στα Γέραρα, αν και τον είχε ευλογήσει πλούσια
όσο έμεινε σ’ εκείνο τον τόπο.
Για να απολαμβάνει κανείς την παρουσία του
Θεού, πρέπει να είναι εκεί που ο Θεός είναι. Όμως ποτέ δεν θα βρούμε τον Κύριο
στις φιλονικίες και διαφωνίες των ασεβών ανθρώπων.
Όσο ο Ισαάκ παρέμενε ανάμεσα στους
Φιλισταίους δεν μπορούσε να έχει καμία σωτηριακή επίδραση σ’ αυτούς, αλλά ούτε
η ψυχή του αναπαυόταν.
Ο μόνος τρόπος για να φανεί κανείς χρήσιμος
στους ανθρώπους αυτού του κόσμου, είναι να μείνει χωρισμένος απ’ αυτό τον
κόσμο, με τη δύναμη της κοινωνίας με το Θεό, φανερώνοντας μ’ αυτό τον τρόπο σ’
αυτούς το πρότυπο μιας «πολύ υπερεχούσης οδού».
Ο Θεός εμφανίστηκε στον Ισαάκ και ανανέωσε την υπόσχεση για άλλη μια φορά.
Η γνώση μας για την πιστότητα του Θεού μεταμορφώνει την αντίληψή μας για
τον εχθρό. Η συμπεριφορά του δεν μας ενοχλεί γιατί ξέρουμε ότι δεν μπορεί να μπει
ανάμεσα σε εμάς και τον Θεό.
Συμπέρασμα
Η πιστότητα του Θεού είναι τόσο μεγάλη, που δεν μπορούμε να συλλάβουμε το
βάθος της με τον αδύναμο νου μας.
Όταν κοιτάζουμε τη ζωή του Αβραάμ και του Ισαάκ, δεν μπορούμε παρά να
παρατηρήσουμε το γεγονός ότι η εκμάθηση της πιστότητας του Θεού διαρκεί μια ζωή
και αυτό που έκαναν είναι ότι:
·
Πρώτον,
άκουσαν τον προφορικό λόγο του Θεού.
·
Δεύτερον,
και οι δύο κράτησαν την υπόσχεση του Θεού.
Σήμερα, έχουμε πρόσβαση στον προφορικό λόγο του Θεού και στις υποσχέσεις
του με τη μορφή βιβλίου. Αυτό το βιβλίο δεν είναι άλλο από την Αγία Γραφή.
Πώς βεβαιώνουμε τον εαυτό μας για την πιστότητα του Θεού όταν όλα όσα
συμβαίνουν γύρω μας μας κάνουν να αμφισβητούμε την πιστότητά του;
Διαβάζοντας τον λόγο του, υπακούοντας στο θέλημά του και ενθυμούμενοι τις
υποσχέσεις του.
Όταν τίποτα δεν παρηγοράει
«Η φωνή μου είναι προς τον Θεόν, και εβόησα· η φωνή μου είναι προς τον
Θεόν, και έδωκεν εις εμέ ακρόασιν. Εν ημέρα θλίψεώς μου εξεζήτησα τον Κύριον·
εξέτεινον την νύκτα τας χείρας μου και δεν έπαυον· η ψυχή μου δεν ήθελε να
παρηγορηθή».
Μ’ αυτά τα λόγια ξεκινάει ο Ασάφ τον Ψαλμό οζ.
Αλλά δεν σταματάει εκεί.
Θυμάται την προηγούμενη πιστότητα του Θεού και θυμίζει στον εαυτό του τον
χαρακτήρα και την δύναμη του Θεού:
Ψαλμ.οζ:11-15 Θέλω μνημονεύει τα έργα του Κυρίου· ναι,
θέλω μνημονεύει τα απ' αρχής θαυμάσιά σου· και θέλω μελετά εις πάντα τα έργα
σου, και περί των πράξεών σου θέλω διαλογίζεσθαι. Θεέ, εν τω αγιαστηρίω είναι η
οδός σου· τις Θεός μέγας, ως ο Θεός; Συ είσαι ο Θεός ο ποιών θαυμάσια·
εφανέρωσας μεταξύ των λαών την δύναμίν σου. Ελύτρωσας διά του βραχίονός σου τον
λαόν σου, τους υιούς Ιακώβ και Ιωσήφ.
Έτσι, την επόμενη φορά που θα νιώσεις μπερδεμένος, εγκαταλειμμένος,
απογοητευμένος, ή πληγωμένος, και τίποτα δεν φαίνεται να βοηθάει, δοκίμασε
αυτό:
1. Γράψε τους τρόπους με τους οποίους ο
Θεός σε βοήθησε και σε οδήγησε στο παρελθόν.
2. Σκέψου τον χαρακτήρα του Θεού,
υπενθυμίζοντας στον εαυτό σου ότι είναι πιστός, στοργικός, άγιος, καλός,
δίκαιος, προμηθευτής, παντογνώστης,
τέλειος. (Διάβασε τους ψαλμούς ρμε και ργ).
3. Να θυμάσαι ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο
για τον Θεό!
Ναι! Άσχετα με τα προβλήματά μας, ο Θεός είναι πιστός, άξιος, και ικανός
να κάνει το «αδύνατο».
Ιερ.λβ:17 Ω Κύριε Θεέ· ιδού, συ έκαμες τον
ουρανόν και την γην εν τη δυνάμει σου τη μεγάλη και εν τω βραχίονί σου τω
εξηπλωμένω· δεν είναι ουδέν πράγμα δύσκολον εις σε.
Γιατί είσαι τόσο μακριά, Κύριε;
Ψαλμ.ι:1 Διά τι, Κύριε,
ίστασαι μακρόθεν; κρύπτεσαι εν καιρώ θλίψεως;
Οι Ψαλμοί συχνά αρχίζουν όπως ο παραπάνω. Αυτό μας λέει ότι:
·
Μπορούμε
ειλικρινά να μοιραστούμε τα συναισθήματά μας με τον Θεό.
·
Ακόμα
και τα καλύτερα παιδιά του Θεού έχουν αμφιβολίες και σύγχυση.
Οι Ψαλμοί, είναι καλό να διαβάζονται όταν είμαστε προβληματισμένοι, γιατί
ο ψαλμωδός πάντοτε μετακινείται από τις αμφιβολίες και τη σύγχυση στην πίστη
και την ελπίδα.
Ο Ψαλμός σαν προσευχή:
·
Θα
αλλάξει την οπτική μας γωνία.
·
Θα
μας θυμίσει την πιστότητα του Θεού στο παρελθόν.
·
Θα
μας διαβεβαιώσει για την πιστότητα του Θεού τώρα και στο μέλλον.
Νιώθεις απογοητευμένος;
Μίλησε στον Θεό ειλικρινά για την κατάστασή σου. Στη συνέχεια, προσπάθησε
να δεις διαφορετικά τα πράγματα, ενθυμούμενος τις ενέργειες του Θεού στο
παρελθόν, αλλά και στο παρόν και το μέλλον.
