Ο δάσκαλος ενός δημοτικού σχολείου αντιμετωπίζει την οργή του "χριστεπώνυμου" πλήθους επειδή πιστός στις αρχές του αρνείται να προσυλητίσει ανήλικα παιδιά στο προτεινόμενο από τις αρχές δόγμα , και επειδή αρνείται την ανάρτηση εικονίσματος στην αίθουσα που υποτίθεται οτι απεικονίζει (!) τον Χριστό .
Η επίθεση στον εκπαιδευτικό ξεκίνησε με επίπληξη , συνεχίστηκε με ένορκη διοικητική εξέταση και υπάρχει πλέον το ενδεχόμενο απόλυσης επειδή ο διωκόμενος αρνείται να συμβιβαστεί .
Το επιχείρημα όλων αυτών είναι ότι οι "ετερόδοξοι" απαλλάσονται πλέον του μαθήματος των θρησκευτικών .
Ξεχνούν φαίνεται οι υποκριτές αυτοί οτι οι ανήλικοι δεν χωρίζονται σε δόγματα , αλλά οι γονείς τους .
Ξεχνούν οτι ο Ιησούς (για τον οποίο υποτίθεται οτι κόπτονται) αγαπάει όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως πεποιθήσεων , και τα αγκαλιάζει όλα χωρίς θεοσοφικές αναλύσεις και δογματική κατήχηση .
Ο δικός τους ο "χριστός" είναι υπαρκτός μόνο στα εικονίσματά τους .
Δεν γνωρίζουμε τις πεποιθήσεις του δασκάλου , ούτε και τα παιδιά τις γνωρίζουν , επειδή ακριβώς δεν προσπάθησε να κατηχήσει κανέναν ούτε στον αθεισμό , ούτε σε άλλο θρήσκευμα .
Γιατί λοιπόν αντιμετωπίζεται με δυσμένεια ; Eπειδή έχει αρχές και τις κρατά ;
