Το έθιμο της «Ειρεσιώνης», τα αρχαία κάλαντα
Φυσικά η λέξη για τα «κάλαντα» είναι δανεισμένη από τη
ρωμαϊκή γιορτή των καλένδων, που με τη σειρά της όμως απηχεί ένα ακόμα πιο
αρχαίο, ελληνικό έθιμο, αυτό της Ειρεσιώνης.
Η Ειρεσιώνη (από το είρος, έριον = μαλλί προβάτου), ήταν ένα
κλαδί ελιάς στολισμένο με γιρλάντες από
μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια,
αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά). Την εβδόμη ημέρα του μηνός Πυανεψιώνος (22
Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου), παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν, περιφέρανε
την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας από σπίτι σε
σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημά τους από τον νοικοκύρη ή την κυρά και όταν
έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου
έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την
νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη
πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνα.
