Ψαλμός 91

Ενώ ο Ψαλμός κγ είναι σίγουρα ο πιο δημοφιλής Ψαλμός από όλους, οι έρευνες αποδεικνύουν ότι ο Ψαλμός 91 είναι μεταξύ των 50 αγαπημένων περικοπών πολλών Χριστιανών.

Αστειευόμενοι, μερικοί τον αποκαλούν Ψαλμό που ο διάβολος μπορεί να χρησιμοποιήσει, επειδή το έκανε όταν πείραξε τον Ιησού.

Ένας μεγάλος αριθμός μελετητών αποδίδουν την πατρότητα αυτού του Ψαλμού στον Μωυσή (δεν έχει τεκμηριωθεί και παραμένει αβέβαιη).

Αυτός ο ψαλμός είναι μια ισχυρή διακήρυξη της προστασίας και της πρόνοιας του Θεού για εκείνους που Τον εμπιστεύονται.

Αυτό που είναι πιο σημαντικό από το ζήτημα της πατρότητας, ωστόσο, είναι το μήνυμα και η δύναμη αυτού του ψαλμού.

Ανεξάρτητα από το ποιος έγραψε τα λόγια, ο ψαλμός μιλάει για την προστασία, την απελευθέρωση και την πιστότητα του Θεού.

Είναι μια όμορφη και παρηγορητική υπενθύμιση της παρουσίας και της φροντίδας του Θεού για τον λαό Του, η οποία υπερβαίνει κάθε ανθρώπινη πατρότητα.

Αν είναι σωστό, υποθέτω ότι ο Ψαλμός εμπνεύστηκε από τα γεγονότα της ζωής του Μωυσή, η οποία εκτείνεται σε τρία στάδια:

(1)  Η ζωή στο παλάτι του Φαραώ ως Αιγύπτιος πρίγκιπας

(2)  Η εμπειρία της ερήμου

(3)  Η ενατένιση της Γης της Επαγγελίας και ο θάνατος στο όρος Νεβώ.

Υπάρχουν χρήσιμα πράγματα, που μπορούμε να αντλήσουμε από αυτό το απόσπασμα, υπό το φως της ζωής του Μωυσή

(1)  Η ζωή του Μωυσή ως Αιγύπτιος πρίγκιπας

Η σεξουαλική αμαρτία ήταν τόσο εμφανής στην αρχαία Αίγυπτο, που οι ιστορικοί λένε ότι υπήρχαν σχολεία στα οποία νέοι άνδρες ευγενών οικογενειών εκπαιδεύονταν στον τομέα των ομοφυλοφιλικών σχέσεων.

Η ομοφυλοφιλία ήταν μια πανταχού παρούσα αμαρτία στο αιγυπτιακό παλάτι.

Η Αγία Γραφή, ωστόσο, λέει ότι ο Μωυσής αρνήθηκε να ενδώσει στις αμαρτωλές απολαύσεις του αιγυπτιακού πολιτισμού:

Εβρ.ια:25 προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας,

Ο Μωυσής πιθανότατα θυμήθηκε πώς αρνήθηκε να συμμορφωθεί με τους τρόπους αυτού του κόσμου κατά τη διάρκεια της ζωής του ως πρίγκιπας, όταν έγραψε τον Ψαλμό 91:1-2, επειδή δεν μπορείς να ζεις μια αμαρτωλή ζωή και να λες ότι μένεις στη σκιά του παντοδύναμου Θεού.

Ψαλμ.91:1,2 Ο κατοικών υπό την σκέπην του Υψίστου υπό την σκιάν του Παντοκράτορος θέλει διατρίβει. Θέλω λέγει προς τον Κύριον, Συ είσαι καταφυγή μου και φρούριόν μου· Θεός μου· επ' αυτόν θέλω ελπίζει.

Αυτά τα εδάφια μας υπενθυμίζουν ότι ο Θεός περιμένει από εμάς να ακολουθήσουμε έναν τρόπο ζωής που τον ευχαριστεί ενώ ζούμε σε έναν αμαρτωλό κόσμο.

Όταν το κάνουμε, μπορούμε να πούμε ότι μένουμε στη σκιά του παντοδύναμου Θεού και απολαμβάνουμε τη θεία πρόνοια που μας υπόσχεται στα επόμενα εδάφια.

 

(2)  Η εμπειρία του Μωυσή στην έρημο

Παρόλο που οι τεχνικές επιβίωσης έχουν εξελιχθεί πάρα πολύ, λέγεται ότι από το έτος 2001 πάνω από 2.100 μετανάστες έχουν χαθεί στην έρημο Sonoran.

Η Έρημος Σονόρα βρίσκεται στη Βόρεια Αμερική και καλύπτει μεγάλα τμήματα της Αριζόνα και της Καλιφόρνια.

Είναι μια από τις μεγαλύτερες και πιο καυτές ερήμους της Βόρειας Αμερικής, με έκταση 311.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Κάποιοι την αποκαλούν λεωφόρο του διαβόλου. Εάν δεν είστε προσεκτικοί, θα πεθάνετε από το τσίμπημα κροταλία ή ενός σκορπιού, αν όχι από την τρομερή ζέστη ή ένα δηλητηριώδες φυτό που πατήσατε.

Φανταστείτε πόσο σκληρή πρέπει να ήταν η ζωή για τον Μωυσή καθώς οδηγούσε το λαό Ισραήλ στη γη της επαγγελίας μέσω της ερήμου:

Δευτ.η:15 όστις σε ώδήγησε διά της μεγάλης ταύτης και τρομεράς ερήμου, όπου ήσαν όφεις φλογεροί και σκορπίοι και ξηρασία, όπου δεν ήτο ύδωρ· όστις ανέδωκεν εις σε ύδωρ εκ της σκληράς πέτρας·

Ο Ψαλμός 91:3-14 αντιστοιχεί σε αυτές τις κακουχίες και την απελευθέρωση του Κυρίου που βίωσε ο Μωυσής ενώ οδηγούσε τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο στη γη της επαγγελίας:

 

(Α) Ψαλμ.91:3-4 Διότι αυτός θέλει σε λυτρόνει εκ της παγίδος των κυνηγών και εκ θανατηφόρου λοιμού. Με τα πτερά αυτού θέλει σε σκεπάζει, και υπό τας πτέρυγας αυτού θέλεις είσθαι ασφαλής· η αλήθεια αυτού είναι πανοπλία και ασπίς

Ο Μωυσής θυμάται τον Θεό να χωρίζει την Ερυθρά Θάλασσα και να δημιουργεί ένα ασφαλή δρόμο, ώστε να ξεφύγουν από τον αιγυπτιακό στρατό που τους κυνηγούσε:

Έξοδ.ιδ:21 Ο δε Μωϋσής εξέτεινε την χείρα αυτού επί την θάλασσαν· και έκαμεν ο Κύριος την θάλασσαν να συρθή όλην εκείνην την νύκτα υπό σφοδρού ανατολικού ανέμου και κατέστησε την θάλασσαν ξηράν, και τα ύδατα διεχωρίσθησαν.

 

(Β) Ψαλμ.91:5-6 Δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού, την ημέραν από βέλους πετωμένου. Από θανατικού, το οποίον περιπατεί εν σκότει· από ολέθρου, όστις ερημόνει εν μεσημβρία·

Σε αυτά τα εδάφια, ο Μωυσής θυμάται τη θεία πρόνοια που τους φρόντιζε όλο το εικοσιτετράωρο όταν οδηγούσε τους Ισραηλίτες μέσα από την έρημο.

Γνωρίζουμε ότι ο Κύριος ήταν πάντα με τον Μωυσή επειδή η Βίβλος λέει ότι την ημέρα ο Θεός προπορευόταν σαν στήλη νεφέλης για να τους καθοδηγεί στο δρόμο τους και τη νύχτα σαν μια στήλη φωτιάς για να τους φωτίζει:

Έξοδ.ιγ:21 Ο δε Κύριος προεπορεύετο αυτών, την ημέραν εν στύλω νεφέλης, διά να οδηγή αυτούς εν τη οδώ, την δε νύκτα εν στύλω πυρός, διά να φέγγη εις αυτούς· ώστε να οδοιπορώσιν ημέραν και νύκτα·

 

(Γ) Ψαλμ.91:7-14 Χιλιάς θέλει πίπτει εξ αριστερών σου και μυριάς εκ δεξιών σου· πλην εις σε δεν θέλει πλησιάζει. Μόνον με τους οφθαλμούς σου θέλεις θεωρεί και θέλεις βλέπει των ασεβών την ανταπόδοσιν. Επειδή συ τον Κύριον, την ελπίδα μου, τον Ύψιστον έκαμες καταφύγιόν σου, δεν θέλει συμβαίνει εις σε κακόν, και μάστιξ δεν θέλει πλησιάζει εις την σκηνήν σου. Διότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου, διά να σε διαφυλάττωσιν εν πάσαις ταις οδοίς σου. Θέλουσι σε σηκόνει επί των χειρών αυτών, διά να μη προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου. Θέλεις πατήσει επί λέοντα και επί ασπίδα· θέλεις καταπατήσει σκύμνον και δράκοντα. Επειδή έθεσεν εις εμέ την αγάπην αυτού, διά τούτο θέλω λυτρώσει αυτόν· θέλω υψώσει αυτόν, διότι εγνώρισε το όνομά μου.

Ο Μωυσής πιθανότατα θυμήθηκε τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός έκρινε τον Κορέ και τη συντροφιά του όταν έγραψε τα εδ.7&8.

Αριθ.κς:9,10 και οι υιοί του Ελιάβ, Νεμουήλ και Δαθάν και Αβειρών. Ούτοι είναι ο Δαθάν και ο Αβειρών, οι ονομαστοί εκείνοι εν τη συναγωγή, οι στασιάσαντες κατά του Μωϋσέως και κατά του Ααρών εν τη συνοδία του Κορέ, ότε εστασίασαν κατά του Κυρίου· και ήνοιξεν η γη το στόμα αυτής και κατέπιεν αυτούς μετά του Κορέ, εν τω εξολοθρευμώ της συνοδίας αυτού, ότε το πυρ κατέφαγε τους διακοσίους πεντήκοντα ανθρώπους· και έγειναν εις σημείον·

 

(Δ) Ψαλμ.91:15 Θέλει με επικαλείσθαι, και θέλω εισακούει αυτού· μετ' αυτού θέλω είσθαι εν θλίψει· θέλω λυτρόνει αυτόν και θέλω δοξάζει αυτόν.

Ο Μωυσής θυμάται ότι ο Θεός απάντησε στις προσευχές του και τον ελευθέρωσε θαυματουργικά. Ο Κύριος επίσης τον τίμησε:

Έξοδ.ιζ:4-6 Και εβόησεν ο Μωϋσής προς τον Κύριον, λέγων, Τι να κάμω εις τούτον τον λαόν; ολίγον λείπει να με λιθοβολήσωσι. Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν, Διάβα έμπροσθεν του λαού, και λάβε μετά σεαυτού εκ των πρεσβυτέρων του Ισραήλ· και την ράβδον, σου, με την οποίαν εκτύπησας τον ποταμόν, λάβε εν τη χειρί σου και ύπαγε· ιδού, εγώ θέλω σταθή εκεί έμπροσθέν σου επί της πέτρας εν Χωρήβ, και θέλεις κτυπήσει την πέτραν και θέλει εξέλθει ύδωρ εξ αυτής διά να πίη ο λαός. Και έκαμεν ούτως ο Μωϋσής ενώπιον των πρεσβυτέρων του Ισραήλ.

Δευτ.λδ:10 Και δεν ηγέρθη πλέον εν τω Ισραήλ προφήτης ως ο Μωϋσής, τον οποίον εγνώρισεν ο Κύριος πρόσωπον προς πρόσωπον,

Όλοι πρέπει να περάσουμε με προσωπική εμπειρία την έρημο κάποια στιγμή στη ζωή μας.

Ο Ψαλμός 91 υπό το φως της εμπειρίας του Μωυσή στην έρημο μας δείχνει ότι ο Κύριος θα είναι πάντα παρών στους δύσκολους καιρούς μας, αν τον κάνουμε καταφύγιό μας.

 

(3)  Ο θάνατος του Μωυσή

Ψαλμ.91:16 Θέλω χορτάσει αυτόν μακρότητα ημερών και θέλω δείξει εις αυτόν την σωτηρίαν μου.

Αν και το παραπάνω εδάφιο υποσχόταν μακροζωία, τα 120 χρόνια φαίνονται πολύ λίγα επειδή ήταν η μέση διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου την εποχή του Μωυσή.

Ωστόσο, σημειώστε ότι το σώμα του Μωυσή δεν είχε φθαρεί από την ηλικία του:

Δευτ.λδ:7 Και ήτο ο Μωϋσής εκατόν είκοσι ετών, ότε απέθανε· δεν ημαυρώθησαν οι οφθαλμοί αυτού, ουδέ ηλαττώθη η δύναμις αυτού.

Στο ίδιο εδάφιο, ο Θεός έχει υποσχεθεί να δείξει τη σωτηρία του στον Μωυσή.

Γνωρίζουμε ότι αυτή η τελική υπόσχεση εκπληρώθηκε επίσης επειδή τα εδάφια Δευτ.λδ:1-5 λένε ότι ο Μωυσής είδε τη γη της επαγγελίας από μακριά. (Η γη της επαγγελίας είναι σύμβολο της μεσσιανικής σωτηρίας):

«Και ανέβη ο Μωϋσής από των πεδιάδων Μωάβ εις το όρος Νεβώ, εις την κορυφήν Φασγά· την κατέναντι της Ιεριχώ. Και έδειξεν εις αυτόν ο Κύριος πάσαν την γην Γαλαάδ έως Δαν, και πάσαν την γην Νεφθαλί, και την γην του Εφραΐμ και του Μανασσή, και πάσαν την γην του Ιούδα, έως της θαλάσσης της εσχάτης, και την μεσημβρίαν και την πεδιάδα της κοιλάδος της Ιεριχώ, πόλεως φοινίκων, έως Σηγώρ. Και ο Κύριος είπε προς αυτόν, Αύτη είναι η γη, την οποίαν εγώ ώμοσα προς τον Αβραάμ, προς τον Ισαάκ και προς τον Ιακώβ, λέγων, εις το σπέρμα σου θέλω δώσει αυτήν· εγώ σε έκαμα να ίδης αυτήν με τους οφθαλμούς σου, εκεί όμως δεν θέλεις διαπεράσει. Και ετελεύτησεν εκεί ο Μωϋσής, ο θεράπων του Κυρίου, εν τη γη Μωάβ, κατά τον λόγον του Κυρίου».

Ο υπαινιγμός εδώ είναι, ότι ο Θεός όχι μόνο θα προστατεύσει τους ανθρώπους που πληρούν την προϋπόθεση που τίθεται στον Ψαλμό 91:1-2, αλλά θα σώσει και τις ψυχές τους!

 

Συμπέρασμα

Ο Ψαλμός 91 μας υπενθυμίζει τη θεϊκή ασφάλεια που έχουμε σε αυτή τη ζωή καθώς περπατάμε μέσα από τις εμπειρίες μας στην έρημο.

Ο Θεός δείχνει ότι είναι ένα πανταχού παρών καταφύγιο σε εκείνους που επιδιώκουν να ζουν υπακούοντας στο θέλημά Του.