Η Camille Anna Paglia, γεννημένη στις 2 Απριλίου 1947 είναι Αμερικανίδα ακαδημαϊκός, κοινωνικός κριτικός και φεμινίστρια.
Η
Paglia ήταν καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο των Τεχνών στη Φιλαδέλφεια της
Πενσυλβάνια από το 1984 μέχρι το κλείσιμο του πανεπιστημίου το 2024.
Είναι
επικριτική για πολλές πτυχές του σύγχρονου πολιτισμού και είναι συγγραφέας του
Sexual Personae: Art and Decadence from Nefertiti to Emily Dickinson (1990) και
άλλων βιβλίων.
Είναι επίσης κριτικός του σύγχρονου αμερικανικού φεμινισμού και του μεταστρουκτουραλισμού, καθώς και σχολιάστρια πολλαπλών πτυχών του αμερικανικού πολιτισμού, όπως η εικαστική τέχνη, η μουσική και η κινηματογραφική ιστορία.
Εμφανώς απούσα από το προοδευτικό κίνημα «υπέρ της επιστήμης» είναι μια φιλοεπιστημονική προοπτική για το φύλο.
Στην πραγματικότητα, είναι ίσως
πιο σωστό να χαρακτηρίσουμε την οπτική τους για το φύλο σαν αντιεπιστημονική,
επιβάλλοντας δόγμα ριζωμένο περισσότερο στο έργο των δύστροπων τμημάτων
Γυναικείων Σπουδών παρά στη βιολογική πραγματικότητα.
Ο Bill Nye, χρισμένος μαθητής της
φιλοεπιστημονικής Αριστεράς, διατύπωσε την ιδέα ότι το φύλο υπάρχει σε ένα
φάσμα από το οποίο οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν σημεία που ταιριάζουν με
την ταυτότητά τους, σαν καθιερωμένη επιστήμη.
Αλλά σε μια συνέντευξη που
δημοσιεύθηκε στο Weekly Standard, η αντιφρονούσα φεμινίστρια Camille Paglia
έδωσε μια συναρπαστική άποψη για το σύγχρονο προοδευτικό δόγμα τρανσέξουαλ.
«Αν και περιγράφω τον εαυτό μου σαν
τρανσέξουαλ (φορούσα φανταχτερά ανδρικά κοστούμια από την πρώιμη παιδική
ηλικία), είμαι πολύ σκεπτική για το τρέχον κύμα τρανσέξουαλ, το οποίο νομίζω
ότι έχει παραχθεί από πολύ πιο περίπλοκους ψυχολογικούς και κοινωνιολογικούς
παράγοντες από ό, τι επιτρέπει η τρέχουσα διατριβή για το φύλο», εξήγησε η
Paglia.
Οι ασάφειες στο φύλο μπορεί να
συμβούν, αλλά είναι αναπτυξιακές ανωμαλίες που αντιπροσωπεύουν ένα μικρό
ποσοστό όλων των ανθρώπινων γεννήσεων», δήλωσε η Paglia.
Η συγγραφέας καταδίκασε επίσης
«την κλιμακούμενη συνταγογράφηση αναστολέων εφηβείας» για παιδιά, αναφερόμενη
στην πρακτική σαν «εγκληματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
«Είναι σίγουρα ειρωνικό»,
παρατήρησε, «πώς οι φιλελεύθεροι που παρουσιάζονται ως υπερασπιστές της
επιστήμης όταν πρόκειται για την υπερθέρμανση του πλανήτη (ένας συναισθηματικός
μύθος που δεν υποστηρίζεται από στοιχεία) αποφεύγουν κάθε αναφορά στη βιολογία
όταν πρόκειται για το φύλο».
Για να διορθώσει αυτές τις
τάσεις, η Paglia στράφηκε σε μια πρόταση που προσφέρει εδώ και χρόνια (όπως
αποδεικνύεται από το νέο της βιβλίο), καλώντας τα τμήματα σπουδών φύλου να
επαναφέρουν τη σοβαρή μελέτη της βιολογίας στα προγράμματα σπουδών τους.
«Η βιολογία έχει αποκλειστεί
προγραμματισμένα από τα προγράμματα Γυναικείων Σπουδών και Σπουδών Φύλου εδώ
και σχεδόν 50 χρόνια», παρατήρησε.
«Έτσι, πολύ λίγοι σημερινοί
καθηγητές και θεωρητικοί σπουδών φύλου, είναι διανοητικά ή επιστημονικά
προετοιμασμένοι να διδάξουν τα μαθήματά τους».
Όσο αλήθεια κι αν πιστεύω ότι
είναι, το πιο ατυχές είναι ότι οι προοδευτικοί δεν θέλουν καν να το συζητήσουν,
επιλέγοντας αντ' αυτού να παρουσιάσουν τις πεποιθήσεις τους σαν πάγια επιστήμη,
οποιαδήποτε ερωτήματα της οποίας, λένε, απειλούν την ασφάλεια των τρανς ατόμων.
Αυτό καθιστά αδύνατη την υποβολή
αυτών των σχετικά νέων ιδεών στη διαδικασία αυστηρής συζήτησης και αμφισβήτησης
στη δημόσια πλατεία.
Και, φυσικά, φαίνεται ότι το
αντίθετο θα μπορούσε να αποδειχθεί, ότι ο εξαναγκασμός τυφλής αποδοχής αυτών
των νέων ιδεών μπορεί πραγματικά να βλάψει τα παιδιά, για τα οποία
συνταγογραφούνται αναστολείς εφηβείας για να σταματήσουν την ανάπτυξη, όπως
σημείωσε η Paglia.
Αλλά, δυστυχώς, έχει αποφευχθεί.
Και, δυστυχώς, το ίδιο έχουν κάνει και οι περισσότεροι στοχαστές που ανατρέπουν
την προοδευτική ορθοδοξία για το σεξ και το φύλο.
