Χριστούγεννα (2)

 

Η γιορτή των Θεοφανίων (ή Φώτων), όπου πιστεύεται ότι γίνεται η ολοκληρωτική εκδίωξη των Καλικάντζαρων, περικλείει κι άλλες εκδηλώσεις που αποτελούν συνέχεια αρχαίων λατρευτικών εθίμων. Ο λαός τη θεωρεί μεγάλη γιορτή και μάλιστα για τους κατοίκους κάποιων περιοχών (Δ. Μακεδονία) είναι η σημαντικότερη γιορτή του χρόνου και πρωτοφορούν κάθε καινούριο ρούχο τους τα Φώτα, για να “φωτιστεί”.

Βασική τελετουργία των Θεοφανίων είναι ο αγιασμός των υδάτων που αποτελεί μίμηση της βάπτισης του Χριστού. Ταυτόχρονα, όμως, έχει την έννοια του καθαρμού, του εξαγνισμού των ανθρώπων και την απαλλαγή τους απ’ την επήρεια των δαιμόνων. Η τελευταία αυτή έννοια έχει την καταγωγή της στην αρχαία παγανιστική λατρεία.

Οι κάτοικοι κάποιων παράλιων περιοχών της Ελλάδας αμέσως μετά την τελετή κατάδυσης του σταυρού τρέχουν και πλένουν με θαλασσινό νερό τα εργαλεία τους και τις εικόνες, γιατί πιστεύουν ότι το αγιασμένο νερό των Φώτων μπορεί να δώσει σ’ αυτά τα αντικείμενα την αρχική δύναμη κι αξία τους.

Αυτό αποτελεί επιβίωση και συνέχιση αρχαίας δοξασίας, γιατί οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν την τελετουργία των “Πλυντηρίων”. Έτσι αποκαλούσαν την ειδική τελετή κατά την οποία μετέφεραν το άγαλμα της Αθηνάς με πομπή στο Φάληρο για να το καθαρίσουν από τον ρύπο που είχε επικαθίσει κατά τη διάρκεια του έτους και για να ανανεωθούν οι ιερές δυνάμεις του αγάλματος της θεάς. Αυτή η συνήθεια, το πλύσιμο των εικόνων στα αγιασμένα νερά συνεχίστηκε και στα Βυζαντινά χρόνια κι έτσι επιβίωσε ως τις μέρες μας αυτό το αρχαίο ειδωλολατρικό έθιμο.

Θα αναφέρουμε ακόμα ότι υπήρχε η συνήθεια στα γλέντια που γίνονταν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς να γίνονται προρρήσεις και μαντείες στους ανθρώπους σχετικά με την τύχη τους στη διάρκεια της χρονιάς που θα ερχόταν. Βλέπουμε, λοιπόν, από πού προέρχεται η ενασχόληση με “ωροσκόπια, ζώδια” κι άλλα σχετικά, εν όψει της καινούριας χρονιάς.

Εδώ μπορεί κανείς να σκεφτεί τα ποτήρια που σπάνε τη στιγμή που αλλάζει ο χρόνος, τα ρόδια, τα πέταλα, τις αγριοκρεμύδες που κρεμάνε έξω απ’ τις πόρτες που δεν είναι τίποτα άλλο από λατρείες δαιμόνων. Ο άνθρωπος δένεται μ’ όλες αυτές τις ματαιότητες νομίζοντας ότι αυτά τον προστατεύουν, αντί να τρέξει στον μόνο Σωτήρα τον Ιησού Χριστό.

Συχνά λέγεται ότι τα Χριστούγεννα είναι γιορτή των παιδιών. Αναρωτιέται, όμως, κανείς, σε τι άραγε βοήθησαν τα παιδιά του κόσμου αυτές οι γιορτές; Μήπως μόνο για να φαίνεται ακόμη πιο βαθύ το χάσμα ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές τάξεις; Μήπως για να βρουν αφορμή κάποιοι “φιλάνθρωποι” να κάνουν τις ετήσιες καλές τους πράξεις, προσφέροντας κάποια ελάχιστα ψίχουλα στους φτωχούς, “για να κάνουν κι εκείνοι Χριστούγεννα”; Ο σκοπός δεν είναι ν’ αποθαρρυνθούν τέτοιες πράξεις, αλλά δεν θα πρέπει να περιμένει κανείς τα Χριστούγεννα για να θυμηθεί τους φτωχούς και τα ορφανά.

Είναι φανερό ότι αυτό είναι μια υποκριτική συμπεριφορά. Η χριστουγεννιάτικη περίοδος είναι γιορτή των εμπόρων, οι οποίοι σπαταλούν δισεκατομμύρια κάθε χρόνο για διαφήμιση, εντυπωσιακές συσκευασίες, φανταχτερές διακοσμήσεις και καθετί άλλο, με σκοπό να αυξήσουν τα κέρδη τους, εκμεταλλευόμενοι το πνεύμα των ημερών.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τις κάρτες. Έχετε ποτέ σκεφτεί πόσα χρήματα ξοδεύονται άσκοπα σ’ αυτό το έθιμο; Βέβαια, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μια ευκαιρία να εκφράσουμε την αγάπη μας, στέλνοντας ευχές στους δικούς μας ανθρώπους. Δηλαδή, οι εταιρίες που στέλνουν κάρτες στους πελάτες τους - τους οποίους δεν γνωρίζουν προσωπικά - στ’ αλήθεια τους αγαπούν;

Απ’ την άλλη μεριά, οι ελάχιστες λέξεις μιας κάρτας είναι αρκετές γι’ αυτό; Αν αγαπάς πραγματικά κάποιους ανθρώπους, πόσες φορές ήρθες σ΄ επαφή μαζί τους τον χρόνο που πέρασε για να τους μιλήσεις με λόγια αληθινά που βγαίνουν μέσα απ’ την καρδιά σου;

Ας αφήσουμε όλα αυτά τα συστήματα που οδήγησαν τον κόσμο μας στην απομόνωση και ας επιστρέψουμε σε μια πιο ζεστή κι άμεση επικοινωνία.

Πόσο μας ξεγελάει και μας παρασύρει το “Πνεύμα των Χριστουγέννων”, το οποίο επηρεάζει το ίδιο Χριστιανούς και μη, οδηγώντας τους στην διαιώνιση ειδωλολατρικών ηθών και εθίμων.

Σαν τους Φαρισαίους κι εμείς καυχιόμαστε ότι είμαστε Χριστιανοί, ενώ την ίδια στιγμή, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, ζούμε και υπηρετούμε την Βαβυλώνα.

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, τα Χριστούγεννα είναι μια προχριστιανική γιορτή. Δεν είναι γιορτή της γέννησης του Χριστού, αλλά αναβίωση της αρχαίας και παγκόσμιας ειδωλολατρικής γιορτής της Βρεφοκρατούσας.

Πολλά χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός, όλος ο τότε γνωστός κόσμος γιόρταζε την γέννηση ενός θείου βρέφους με διάφορες ονομασίες. Στην Αίγυπτο, στην Ινδία, στη Μ. Ασία, στην Ελλάδα, στη Ρώμη, στην Κίνα, στην Ιαπωνία, στο Θιβέτ και αλλού συναντάμε την εικόνα της Βρεφοκρατούσας με τις ονομασίες Σεμίραμις, Ίσιδα, Κυβέλη, Φορτούνα, Βασίλισσα των Ουρανών και Πλατυτέρα των Ουρανών.

Στην Αγ. Γραφή δεν αναφέρεται η ακριβής ημερομηνία γέννησης του Ιησού Χριστού ή η εποχή του έτους. Ωστόσο, είναι αδύνατο να είναι η 25η Δεκεμβρίου για πολλούς λόγους.

Την ώρα που ο άγγελος ανάγγειλε τη γέννηση του Χριστού στους βοσκούς της Βηθλεέμ, εκείνοι φύλαγαν τα κοπάδια τους μέσα στην νύχτα, στο ύπαιθρο, στα “ανοιχτά λιβάδια” (Λουκ.β:8).

Χωρίς αμφιβολία, το κλίμα της Παλαιστίνης δεν είναι τόσο ψυχρό όσο το κλίμα της Ευρώπης, αλλά κι εκεί, παρόλο που η ζέστη της μέρας είναι αρκετή, το κρύο της νύχτας είναι πολύ διαπεραστικό από τον Δεκέμβριο ως τον Φεβρουάριο. 

Γι’ αυτό το λόγο, οι βοσκοί της Ιουδαίας βοσκούσαν τα κοπάδια τους στο ύπαιθρο το αργότερο μέχρι το τέλος Οκτωβρίου. Αλλά και το γεγονός ότι το βράδυ καθόταν έξω στα χωράφια μαζί με τα πρόβατα, σημαίνει ότι δεν είχε κρύο.

Φαίνεται, λοιπόν, πως ο χειμώνας είναι ιδιαίτερα δριμύς σ’ εκείνα τα μέρη, γεγονός που αποκλείει την διανυκτέρευση των βοσκών στους αγρούς, μες την καρδιά του χειμώνα.

Ας θυμηθούμε ακόμα τα λόγια του Χριστού στο Ευαγγέλιο του Ματθ.κδ:20, “Προσεύχεσθε δε δια να μη γείνη η φυγή ημών εν χειμώνι”, τα οποία ενισχύουν την παραπάνω άποψη.

Θα πρέπει επίσης να προσθέσουμε ότι την εποχή της γέννησης του Χριστού γινόταν απογραφή και κάθε γυναίκα και παιδί έπρεπε να πάνε οικογενειακώς στην πόλη την οποία ανήκαν (Λουκ.β:1-3).

Πολλές οικογένειες είχαν πολύ δρόμο να κάνουν και δεν θα ήταν καθόλου βολικό ή εύκολο ένα τέτοιο ταξίδι, μέσα στον χειμώνα, ιδιαίτερα αν σκεφτούμε την απουσία μεταφορικών μέσων, τις αποστάσεις που έπρεπε να διανυθούν και γενικά τις δυσκολίες που παρουσίαζαν οι μετακινήσεις εκείνη την εποχή. Οι απογραφές λοιπόν ξεκινούσαν τέτοια εποχή που οι άνθρωποι να προλαβαίνουν πριν μπει ο χειμώνας να έχουν τελειώσει τις μετακινήσεις τους (από Άνοιξη μέχρι Φθινόπωρο).

Ένας άλλος υπολογισμός που μπορεί να γίνει είναι ο εξής: Ο Χριστός πέθανε στις 14 του Εβραϊκού μήνα Αβίβ που αντιστοιχεί στο δικό μας Απρίλιο. Ξέρουμε ότι ο Χριστός έζησε 33 ½ χρόνια. Τα 33 χρόνια δεν μας ενδιαφέρουν επειδή είναι ακέραια χρόνια, αν όμως απ’ τον Απρίλιο πάμε 6 μήνες πίσω, ερχόμαστε στον Οκτώβριο. Μπορούμε δηλαδή να πούμε ότι ο Χριστός γεννήθηκε Οκτώβριο κι όχι Δεκέμβριο. Εποχή που οι ποιμένες μπορούν ακόμα να μένουν στα χειμαδιά.

Θ’ αναφερθούμε τώρα στην εικόνα της φάτνης, όπως τη βλέπουμε στις διάφορες αναπαραστάσεις της σκηνής της γέννησης. Μια σπηλιά - στάβλος, μερικά ζώα, ο Ιωσήφ και η Μαρία, το θείο βρέφος ξαπλωμένο στη φάτνη, οι ποιμένες και πιο πέρα οι μάγοι.

Αλήθεια, πόσοι ήταν οι μάγοι; Πουθενά η Γραφή δε λέει ότι ήταν τρεις. Μπορεί να ήταν τρία τα δώρα που πρόσφεραν (Ματθ.β:11), αλλά εκείνο τον καιρό δεν ξεκινούσαν ένα τέτοιο μακρινό ταξίδι τρία άτομα μόνο, γι’ αυτό είναι πιθανότερο ότι ήταν ένα μικρό καραβάνι.

Μια προσεκτική ματιά στα σχετικά εδάφια της Αγίας Γραφής θα μας βοηθήσει να δούμε τα πράγματα πιο σωστά.

Για παράδειγμα, πουθενά η Βίβλος δεν μιλάει για σπήλαιο. Όσο κι αν αντηχεί στ’ αυτιά μας η φράση “Εν τω σπηλαίω τίκτεται”, από τα Βυζαντινά κάλαντα, ο Λουκάς που είναι ο μόνος ευαγγελιστής που περιγράφει τα γεγονότα της γέννησης του Χριστού, δεν αφήνει την παραμικρή υπόνοια για κάτι τέτοιο. Ακόμα πουθενά δεν γίνεται λόγος για την παρουσία ζώων την ώρα της γέννησης του Κυρίου ή μετά. Όσο “γραφική” κι αν είναι η εικόνα, όσο κι αν προσθέτει μια ιδιαίτερη νότα στην όλη αφήγηση, είναι αρκετά αφύσικη. Ο Ιωσήφ θα είχε φροντίσει να είναι όσο το δυνατό πιο άνετος ο χώρος όπου θα γεννούσε η Μαρία, αφού ήξερε ότι ήταν στις μέρες της (Λουκ.β:6).

Ένα άλλο σημείο που δεν αναφέρεται στις Γραφές είναι εκείνο του “πανδοχείου” (αν κι είναι η πιο συνηθισμένη απόδοση στις διάφορες μεταφράσεις που ακολουθούν την παράδοση).

Ο Λουκάς γνώριζε την λέξη “πανδοχείο” γιατί την αναφέρει σε άλλη περίπτωση (Λουκ.ι:34), αλλά στο συγκεκριμένο εδάφιο χρησιμοποιεί την λέξη “κατάλυμα” (Λουκ.β:7).

Απ’ τις άλλες δύο φορές που συναντάμε αυτή την λέξη στην Καινή Διαθήκη (Μαρκ.ιδ:14 & Λουκ.κβ:11), φαίνεται ότι έχει την έννοια του δωματίου που είχαν τα Ιουδαϊκά σπίτια για να φιλοξενούν επισκέπτες. Ακόμα η Γραφή μας λέει ότι οι μάγοι επισκέφτηκαν τον Ιησού στην οικία, κι όχι σε κάποιο στάβλο (Ματθ.β:11).

Μέσα στον λόγο του Θεού δεν υπάρχει καμία αναφορά ή οδηγία σχετικά με τα Χριστούγεννα από τον Ιησού Χριστό και τους αποστόλους, αντίθετα με άλλα θέματα τα οποία εξετάζονται διεξοδικά.

Σαν παράδειγμα αναφέρουμε τις οδηγίες που δίνονται από τον απ. Παύλο σχετικά με το δείπνο του Κυρίου (Α’ Κορ.ια:23-34). Οι μαθητές και η αποστολική εκκλησία δεν γιόρταζαν τα Χριστούγεννα, ούτε κι οι πρώτοι Χριστιανοί.

Είναι γνωστές, βέβαια, οι δικαιολογίες που προβάλλονται από πολλούς γι’ αυτή την συμμετοχή: “Εμείς δεν γιορτάζουμε τη γέννηση του Ήλιου, αλλά του Χριστού” ή “Εμείς δεν σκεφτόμαστε τέτοια πράγματα όταν γυρίζουμε και λέμε τα κάλαντα ή όταν στολίζουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο”.

Σ’ αυτές τις δικαιολογίες, η Βίβλος προειδοποιεί: “Πρόσεχε εις εαυτόν, μήποτε παγιδευθής και ακολουθήσης αυτούς”.

Ποια παγίδα εννοεί το Πνεύμα του Θεού; Το εξηγεί αμέσως παρακάτω: “Μήποτε εξετάσης περί των θεών αυτών, λέγων, Πώς ελάτρευον τα έθνη ταύτα τους θεούς αυτών; ούτω θέλω κάμει και εγώ. Δεν θέλεις κάμει ούτως εις κύριον τον Θεόν σου......Παν ότι προστάζω εγώ εις εσάς, τούτο προσέχετε να κάμνητε. Δεν θέλεις προσθέσει εις αυτό, ουδέ θέλεις αφαιρέσει απ’ αυτού”. (Δευτ.ιβ:29-32).

Μακάρι αυτή η σύντομη μελέτη να προβληματίσει όλους τους αναγνώστες κι ο λόγος της προφητείας του ιερέα Ζαχαρία: “να ελευθερωθώμεν εκ της χειρός των εχθρών ημών, και να λατρεύωμεν αυτόν (τον Θεό) αφόβως, εν οσιότητι και δικαιοσύνη ενώπιον αυτού πάσας τας ημέρας της ζωής ημών” (Λουκ.α:74-75) να πραγματοποιηθεί στην ζωή τους.

 

Πέρα απ’ όλα αυτά όμως, η γέννηση του Χριστού έχει ένα διαφορετικό νόημα. Κάποτε οι μαθητές ρώτησαν τον Χριστό να τους πει τα σημεία των τελευταίων ημερών και μεταξύ των άλλων ο Ιησούς τους απάντησε:

Λουκ.κα:26 “οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην”.

Και σήμερα οι άνθρωποι έχουν φόβους πολλούς. Το μέλλον είναι αβέβαιο. Όμως όσο αλήθεια είναι αυτό το γεγονός, άλλο τόσο αλήθεια είναι το μήνυμα που έρχεται σε μας απ’ τη γέννηση του Ιησού Χριστού τότε, στη Βηθλεέμ.

Μετά, αυτός ο Χριστός, ο ζωντανός Θεός γεννήθηκε και ζει μέσα μας. Είναι για μας η ελπίδα της δόξας (Κολ.α:27). Δεν είναι το μικρό μωράκι στην αγκαλιά μιας γυναίκας, αλλά ο μεγάλος Θεός και Σωτήρας μας (Τίτος β:13).

Αν έχεις φόβους, αν το μέλλον σου φαίνεται αβέβαιο, αυτή η ελπίδα απ’ την γέννηση του Χριστού είναι και για σένα. Μπορείς κι εσύ αν θέλεις να Τον αφήσεις να διοικήσει την ζωή σου και να σ’ ελευθερώσει απ’ όλα αυτά.

Στην επιστολή προς Φιλιππησίους ο λόγος του Θεού μας λέει ότι: “η ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νούν, θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας διά του Ιησού Χριστού” (δ:7).

Ο λαός του Θεού διαφυλάττεται μόνο δια Ιησού Χριστού, που σημαίνει ότι αν δεν είχε γεννηθεί ο Χριστός δεν μπορούσε να υπάρχει ειρήνη και ασφάλεια, τώρα όμως μπορεί! Η ειρήνη μας είναι ο Κύριος.

Ο γραπτός λόγος για τον καθένα που ζητάει ανάπαυση λέει: “Και ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φυλακάς της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών. Και ιδού, άγγελος Κυρίου εξαίφνης εφάνη εις αυτούς, και δόξα Κυρίου έλαμψε περί αυτούς, και εφοβήθησαν φόβον μέγαν. Και είπε προς αυτούς ο άγγελος, Μη φοβείσθε διότι ιδού, ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, ήτις θέλει είσθαι εις πάντα τον λαόν διότι σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος” (Λουκ.β:8-11).

ΜΗ ΦΟΒΕΙΣΘΕ!!!   Μη φοβάσαι από δω και πέρα, γιατί ο Χριστός γεννήθηκε! Ο φόβος δεν έχει πια εξουσία σε όσους δέχονται τον Εμμανουήλ που σημαίνει Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!

Κάτι, ακόμα, πολύ θαυμαστό, είναι ότι το ίδιο πρόσωπο είναι Χριστός και Κύριος. Ο κεχρισμένος του Θεού αλλά και ο ίδιος ο Θεός, ο Κύριος, γιατί είναι ΕΙΣ Κύριος (Εφεσ.δ:5).

Είναι ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς μέσα στον οποίο κατοικεί όλο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά (Κολ.β:9)!

Στο ευαγγέλιο του Ιωάννη α:14 λέει: “Και ο λόγος έγεινε σάρξ....” και αυτό εκπληρώθηκε την στιγμή που ο Χριστός γεννήθηκε, ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς Χριστός, το σπέρμα της γυναικός και το σπέρμα του Δαβίδ.

Οι άγγελοι μίλησαν στους βοσκούς κι αυτοί δέχτηκαν το μήνυμα. Δεν πήγαν στους Φαρισαίους, τους τότε θρησκευτικούς ηγέτες, αλλά στους απλούς, ταπεινούς βοσκούς. Οι Φαρισαίοι ήξεραν ότι γεννιόταν ο Χριστός, αλλά δεν πήγαν να Τον προσκυνήσουν, ήταν αναπαυμένοι στις γνώσεις τους και την ευσέβειά τους.

Ας μην απορούμε λοιπόν αν σήμερα κάτι ανάλογο συμβαίνει, αν ο Θεός τα μεγαλεία Του τα φανερώνει σε νήπια και όχι στους μεγάλους. Σήμερα, βοσκός είναι ο καθένας που θ’ ακούσει το μήνυμα της σωτηρίας στο πρόσωπο του Χριστού και θα το δεχτεί.

Μήπως έχεις βάρη που δεν μπορείς να τα σηκώσεις, μήπως το μέλλον σε τρομάζει; Ο Χριστός σου λέει: έλα σε μένα κουρασμένε άνθρωπε κι εγώ θα σε αναπαύσω (Ματθ.ια:28).

Μήπως αισθάνεσαι μόνος, αποδιωγμένος, ενώ ζεις σε μια μεγαλούπολη; Μη φοβάσαι, ο Χριστός είπε ότι θα είναι μαζί σου μέχρι τη συντέλεια του αιώνα, αλλά πρέπει πρώτα να Τον υπακούσεις (Ματθ.κη:20). Δεν υπάρχει μοναξιά για τον άνθρωπο του Θεού γιατί αν όλοι σε αφήσουν, ο Κύριος δεν πρόκειται να σε αφήσει!

Α’ Ιωάν.γ:8 “Δια τούτο εφανερώθη ο Υιός του Θεού, διά να καταστρέψη τα έργα του διαβόλου”.

Ο διάβολος, για το παιδί του Θεού είναι ένας νικημένος εχθρός. Ο σκοπός του Χριστού είναι να καταστρέψει κάθε έργο του διαβόλου πάνω στην γη. Αν ο διάβολος έχει κάνει κακό στην ζωή σου, μη φοβάσαι, ο Χριστός γεννήθηκε για να καταστρέψει τα έργα του διαβόλου, έλα σ’ Αυτόν!

Ιωάν.ις:33 “...θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμο”

Δεν μας ενδιαφέρει πότε γεννήθηκε ο Χριστός, αυτό που έχει σημασία είναι ότι γεννήθηκε, πέθανε κι αναστήθηκε! Αν ο Χριστός δεν γεννιόταν, αν δεν είχε πεθάνει ή αν δεν είχε αναστηθεί θα είμαστε ακόμα με τις αμαρτίες μας και η πίστη μας θα ήταν μάταιη.

Το ευαγγέλιο της σωτηρίας μας που πρέπει να υπακούσουμε για να σωθούμε έχει να κάνει με τον θάνατο την ταφή και την ανάσταση του Χριστού (Α’ Κορ.ιε:1-4).

Έχετε θάρρος, αυτός που γεννήθηκε νίκησε τον κόσμο, το φρόνημα του κόσμου και μας καλεί τώρα να ζήσουμε άγια σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους (Ιωάν.ζ:19).

Αυτός γεννήθηκε και δεν περιμένουμε πια μια φορά τον χρόνο για να γιορτάσουμε την γέννησή Του, αλλά κάθε μέρα έχουμε γιορτή γιατί ο Χριστός γεννήθηκε μέσα μας, κατοικεί μέσα μας. Δεν περιμένουμε μια φορά το χρόνο για να γελάσουμε, να χαρούμε, να βοηθήσουμε, ν’ αγαπήσουμε. Ο απόστολος Παύλος γράφει στους Γαλ.β:20 “..ζώ δε ουχί πλέον εγώ, αλλ’ ο Χριστός ζή εν εμοί”.

Το “πνεύμα των Χριστουγέννων” λοιπόν κάθε άλλο παρά ευλαβικό είναι. Ο περισσότερος κόσμος θέλει τα φώτα, τα δώρα, τα δέντρα, το φαγητό, το γλέντι, ρούχα, παπούτσια.....μόνο για 15 μέρες!

Και χρειάζεσαι 13^ο μισθό για να αντεπεξέλθεις σ’ όλα αυτά κι αν το καταφέρεις! Η πολιτεία απ’ τη μεριά της στολίζει την πόλη, φωτάκια, δέντρα, μουσικές κι όταν περάσουν οι “άγιες” μέρες κι οι εργάτες του Δήμου αρχίσουν να κατεβάζουν την πλαστική ή χάρτινη χαρά των πολιτών, πάλι στα ίδια, πάλι γκρίζα ή μαύρα.

Ησ.θ:6,7 “Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς, και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού, και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης. Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί τον θρόνον του Δαβίδ, και επί την βασιλείαν αυτού, δια να διατάξη αυτήν, και να στερεώση αυτή, εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως αιώνος. Ο ζήλος του Κυρίου των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.”

Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι όποιος θέλει να κρατήσει την γνήσια πίστη που κήρυξαν και δίδαξαν οι απόστολοι του Ιησού Χριστού, χωρίς προσμίξεις και συμβιβασμούς, θα πρέπει να κρατηθεί μακριά απ’ όλα αυτά τα ειδωλολατρικά στοιχεία.

Ο διάβολος μπορεί να έρχεται και να σου ψιθυρίζει: “μα δεν είναι τίποτα κακό, άλλα είναι που μολύνουν”, όμως, άκουσε και την φωνή του Θεού:

“Διά τούτο εξέλθετε εκ μέσου αυτων και απόχωρίσθητε, λέγει Κύριος, και μη εγγίσητε ακάθαρτον και εγώ θέλω σας δεχθή, και θέλω είσθαι Πατήρ σας και σείς θέλετε είσθαι υιοί μου και θυγατέρες λέγει Κύριος Παντοκράτωρ” (Β’ Κορ.ς:17,18).