Έχουμε μιλήσει παλιότερα πάνω στους Μακαρισμούς του Κυρίου, όπου μπορέσαμε
να ανακαλύψουμε μερικές εκπληκτικές αλήθειες για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας
στο περπάτημά μας με τον Θεό.
Σήμερα, θέλω να εξετάσουμε ένα άλλο σημαντικό τμήμα της γραφής που καταγράφεται στο ίδιο κεφάλαιο με τους Μακαρισμούς:
Ματθ.ε:13-16 Σεις
είσθε το άλας της γής· εάν δε το άλας διαφθαρή, με τι θέλει αλατισθή; εις
ουδέν πλέον χρησιμεύει ειμή να ριφθή έξω και να καταπατήται υπό των ανθρώπων. Σεις
είσθε το φως του κόσμου· πόλις κειμένη επάνω όρους δεν
δύναται να κρυφθή· ουδέ ανάπτουσι λύχνον και θέτουσιν αυτόν υπό τον μόδιον,
αλλ' επί τον λυχνοστάτην, και φέγγει εις πάντας τους εν τη οικία. Ούτως ας
λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, διά να ίδωσι τα καλά σας έργα και
δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.
Το κήρυγμα της καθαρής αλήθειας με απλό τρόπο είναι ένα δύσκολο έργο!
1.
Αλάτι
της Γης
Είναι ενδιαφέρον ότι αυτή είναι μια φράση που χρησιμοποιείται συνήθως και
εκτός της Βίβλου, για να αναφερθεί σε ανθρώπους με καλό χαρακτήρα.
Έτσι, όταν ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του «Σεις είσθε το άλας της γής»,
εννοούσε ότι πιστοί έχουν αξία σ’ αυτόν τον κόσμο, διατηρώντας και
προφυλάσσοντας κάποια πράγματα.
Το αλάτι προλαμβάνει τη φυσική αποσύνθεση, έτσι και το πνευματικό αλάτι, -
η ζωή των πιστών του Χριστού -, προλαμβάνει την πνευματική αποσύνθεση του
περιβάλλοντος τους.
Όταν όμως το αλάτι χάσει τις ιδιότητές του, φυσικά αχρηστεύεται και δεν
χρειάζεται πλέον για τίποτε, γίνεται χώμα, χάνει όλη την αξία του και οι
άνθρωποι το πατούν.
Ίδιο είναι και το αποτέλεσμα της πνευματικής αποσύνθεσης του πιστού. Η ζωή
του ενδέχεται να χάσει τα χριστιανικά της στοιχεία και γνωρίσματα, οπότε
γίνεται άχρηστη για το Θεό και τους σκοπούς Του, επειδή γίνεται ένα με την
πνευματική αποσύνθεση όλου του υπόλοιπου κόσμου.
Περιττό να πούμε, ότι η παραβολή δεν θα εκπλήρωνε κανένα σκοπό, στην
περίπτωση που δεν θα υπήρχε το ενδεχόμενο, για τον πιστό του Χριστού, να φθαρεί
και να αποτύχει στην πνευματική του ζωή.
Αλλά γιατί είπε ο Ιησούς ότι είμαστε το Αλάτι της Γης;
Το αλάτι δίνει νοστιμιά στα φαγητά.
Αλάτι λέμε καθετί που δίνει ενδιαφέρον ή ευχαρίστηση στη ζωή μας: Το γέλιο
είναι το αλάτι της ζωής.
Η χάρις είναι ελκυστική, δημοφιλής, αναζητείται, αλλά το άλας είναι καλό,
αν και έχει την ιδιότητα να αραιώνουν τα πλήθη.
Ο Ιησούς υπονοούσε ότι έπρεπε να είμαστε ένα διαφορετικό είδος ανθρώπων. Το
ερώτημα είναι τι μας κάνει διαφορετικούς από τον υπόλοιπο κόσμο;
Όταν είσαι στο λάκκο, είναι καλύτερα να σου ρίξω το σχοινί και να σε
τραβήξω, παρά να πέσω κι εγώ μέσα και να κλαίμε μαζί.
Κολ.δ:6 Ο λόγος σας ας
ήναι πάντοτε με χάριν, ηρτυμένος με άλας, διά να εξεύρητε πως πρέπει να
αποκρίνησθε προς ένα έκαστον.
Ματθ.ε:13 …. εάν δε το
άλας διαφθαρή, με τι θέλει αλατισθή; εις ουδέν πλέον χρησιμεύει ειμή να ριφθή
έξω και να καταπατήται υπό των ανθρώπων.
Ο Ιησούς λέει ότι μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε ευχάριστοι ή
απερίσκεπτοι.
Ακριβώς όπως το αλάτι χωρίς γεύση είναι άχρηστο, έτσι είναι και ο
απερίσκεπτος Χριστιανός, επειδή δεν υπάρχει υποκατάστατο για έναν συνετό
Χριστιανό.
Πώς επιλέγουμε να είμαστε συνετοί; Η Αγία Γραφή λέει:
Ματθ.ιβ:34 ….διότι εκ
του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα.
Μας προειδοποιεί επίσης να φυλάμε την καρδιά πάνω από οτιδήποτε άλλο.
Παρ.δ:23 Μετά πάσης
φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της
ζωής.
Αν θέλεις να είσαι συνετός Χριστιανός, πρέπει να ξεκινήσεις αλλάζοντας την
καρδιά σου.
2.
Φως του
κόσμου
Τώρα περνάμε από τη μεταφορά του «Αλατιού της Γης» στο «Φως του Κόσμου».
Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη λέει ότι ο Ιησούς είναι το αληθινό φως:
Ιωάν.α:9 Ήτο το φως το
αληθινόν, το οποίον φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον.
Τότε γιατί ο Ιησούς μας αποκάλεσε το φως του κόσμου;
Είναι προφανές ότι δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι το φως. Μπορώ να σκεφτώ τουλάχιστον
τρεις λόγους.
Πρώτον, βασικά ο Ιησούς
έλεγε ότι ο τρόπος ζωής μας πρέπει να φανερώνει το δικό Του φως.
Δεύτερον, σας είπα ότι
μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε συνετοί ή απερίσκεπτοι. Ο Ιησούς μας δίνει
μια άλλη επιλογή εδώ.
Μπορούμε να επιλέξουμε να είμαστε τέκνα φωτός ή τέκνα του σκότους.
Γέν.α:4 και είδεν ο
Θεός το φως ότι ήτο καλόν· και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους·
Εδώ έχουμε τα δύο μεγάλα σύμβολα που τόσο συχνά χρησιμοποιούνται μέσα στο
λόγο του Θεού.
Η παρουσία του φωτός αποτελεί την ημέρα και η απουσία του τη νύχτα. Το ίδιο
συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Υπάρχουν «τέκνα φωτός» και «τέκνα του σκότους»
και η διαφορά είναι εμφαντική και σαφής.
Όλοι αυτοί που στη ζωή τους έλαμψε το φως της ζωής, που δέχτηκαν το φως της
γνώσης της δόξας του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ανήκουν στην πρώτη
κατηγορία και είναι «τέκνα φωτός & ημέρας».
Από την άλλη μεριά, όλοι εκείνοι που βρίσκονται στο σκοτάδι, στη φυσική
τύφλωση και απιστία, και των οποίων οι καρδιές δεν φωτίστηκαν, δια της πίστεως,
με τις ακτίνες του ήλιου της δικαιοσύνης, είναι ακόμη θαμμένοι στο σκοτάδι της
πνευματικής νύχτας και είναι υιοί του σκότους (Α’ Θεσ.ε:5).
και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους: Από
την αρχή ο Θεός θέτει τυπολογικές αλήθειες γνωρίζοντας την επικείμενη πτώση του
ανθρώπου. Χωρίζει το φως από το σκοτάδι:
Β’ Κορ.ς:14 Μη
ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την
ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος;
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι το σκοτάδι δεν είναι το αντίθετο του
φωτός.
Το λεξικό ορίζει το σκοτάδι σαν την απουσία φωτός.
Παρόμοια, το φως απουσιάζει όταν ο τρόπος ζωής μας έρχεται σε αντίθεση με
το εκφρασμένο θέλημα του Θεού που επιτρέπει στο σκοτάδι να κυριαρχήσει
Ιωάν.ιβ:35 Είπε λοιπόν
προς αυτούς ο Ιησούς· Έτι ολίγον καιρόν το φως είναι μεθ' υμών· περιπατείτε
ενόσω έχετε το φως, διά να μη σας καταφθάση το σκότος· και όστις περιπατεί εν
τω σκότει δεν εξεύρει που υπάγει.
Τρίτον, ο Ιησούς μας καλεί
να είμαστε διαφορετικοί για δεύτερη φορά. (Η πρώτη φορά ήταν όταν είπε ότι
είμαστε το αλάτι της γης.)
Υπονοεί ότι η διαφορά μεταξύ ενός πιστού και ενός άπιστου δεν πρέπει να
είναι μικρότερη από την έντονη αντίθεση που υπάρχει μεταξύ σκότους και φωτός.
Στην πραγματικότητα, όταν οι άπιστοι μας βλέπουν, θα πρέπει να πείθονται
για το σκοτάδι που καταπίνει τη ζωή τους.
Τι πρέπει να κάνουμε για να γίνουμε μάρτυρες φωτός;
Ιωάν.α:4 Εν αυτώ ήτο
ζωή, και η ζωή ήτο το φως των ανθρώπων.
Γινόμαστε μάρτυρες του φωτός του Ιησού μέσω της σχέσης μας μαζί του. Είναι
ενδιαφέρον ότι ο Ιωάννης μιλάει για αυτή τη σχέση με τον Ιησού αρκετές φορές.
·
Ιωάν.ιδ:23 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε
προς αυτόν· Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου
θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί και εν αυτώ θέλομεν
κατοικήσει.
·
Ιωάν.ιε:5 Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα
κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς
εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν.
·
Α’ Ιωάν.α:3,4 εκείνο, το οποίον
είδομεν και ηκούσαμεν, απαγγέλλομεν προς εσάς· διά να έχητε και σεις κοινωνίαν
μεθ' ημών· και η κοινωνία δε ημών είναι μετά του Πατρός και μετά του Υιού αυτού
Ιησού Χριστού. Και ταύτα γράφομεν προς εσάς, διά να ήναι πλήρης η χαρά σας.
Τελικά, το να λέμε ότι είμαστε μάρτυρες του φωτός του Ιησού δεν αρκεί. Δεν
είναι ωφέλιμο για τους άλλους αν δεν αφήσουμε αυτό το φως να λάμψει. Με αυτό,
φτάνουμε στην τρίτη μεταφορά που είναι «πόλις κειμένη επάνω όρους».
3.
πόλις
κειμένη επάνω όρους
Οι αρχαίες πόλεις ήταν συχνά χτισμένες από λευκό ασβεστόλιθο. Έλαμπαν στον
ήλιο κατά τη διάρκεια της ημέρας και τη νύχτα τα καντήλια των κατοίκων έριχναν
μια λάμψη στη γύρω περιοχή.
Ως εκ τούτου, αυτές οι πόλεις χρησίμευαν σαν φάροι για την κατεύθυνση των
ταξιδιωτών προς την πόλη, καθώς μπορούσαν να εντοπιστούν από μίλια μακριά τη
νύχτα καθώς και στο φως της ημέρας.
Το ακροατήριο του Ιησού κατάλαβε ακριβώς για τι πράγμα μιλούσε.
Κατά τον ίδιο τρόπο, πρέπει εμείς να βοηθήσουμε τους κουρασμένους συνανθρώπους
μας να βρουν το δρόμο τους προς τον Χριστό λάμποντας το φως Του.
Στη συνέχεια, ο Ιησούς μετατοπίζει την εστίαση του ακροατηρίου από τη λάμψη
μιας πόλης στη λάμψη ενός μόνο νοικοκυριού.
Στη Μέση Ανατολή, τα παλιά χρόνια, τα σπίτια φωτίζονταν από μικρούς
πήλινους λύχνους. Δεδομένου ότι αυτά τα σπίτια ήταν απλές κατασκευές ενός
δωματίου, η τοποθέτηση του λύχνου σε ένα λυχνοστάτη, φώτιζε ολόκληρο το σπίτι.
Ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτό το παράδειγμα για να διδάξει ένα πνευματικό
μάθημα. Δηλαδή, δεν πρέπει να αναμειγνυόμαστε με τους άπιστους από φόβο μήπως
τους προσβάλουμε, επειδή μια τέτοια συμπεριφορά είναι σαν να ανάβουμε ένα
λυχνάρι και να το βάζουμε κάτω από το οικιακό σκεύος το οποίο είχε χωρητικότητα
ίση με ένα μόδι..
Το να λάμπεις το φως σου δεν είναι πάντα μια ευχάριστη εμπειρία, επειδή το
φως δεν είναι ευπρόσδεκτο παντού γιατί εκθέτει τα έργα του σκότους.
Εφεσ.ε:13 τα δε πάντα
ελεγχόμενα υπό του φωτός γίνονται φανερά· επειδή παν το φανερούμενον φως είναι.
Πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε να ευαρεστήσουμε τον Θεό ή να
ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους πριν μπορέσουμε να λάμψουμε το φως μας μπροστά
στους άλλους
Ιωάν.ιβ:42,43 Αλλ' όμως
και εκ των αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν, πλην διά τους Φαρισαίους δεν
ώμολόγουν, διά να μη γείνωσιν αποσυνάγωγοι. Διότι ηγάπησαν την δόξαν των
ανθρώπων μάλλον παρά την δόξαν του Θεού.
Ο Ιησούς είπε ότι λάμπουμε το φως μας μέσω των καλών μας έργων.
Αν δεν είστε πρόθυμοι να πληρώσετε το τίμημα, δεν μπορείτε να λάμψετε το
φως σας.
Συμπέρασμα
Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια σκέψη που πέρασε από το μυαλό
μου κατά την προετοιμασία αυτού του κηρύγματος.
Καθώς ο Θεός μας έχει καλέσει να είμαστε το αλάτι της γης και το φως του
κόσμου, μας κάνει την πιο σημαντική ομάδα ανθρώπων πάνω στη γη.
Θα πρέπει να προσευχόμαστε ώστε το Άγιο Πνεύμα να μας εξοπλίσει με τη χάρη
Του για να ζήσουμε μια ζωή αντάξια αυτής της κλήσης.
