Κήρυγμα

 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ

Α. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΘΥΣΙΕΣ

Α’ Πέτρ.β:5 “Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας.”

Ο απόστολος Πέτρος περιέγραψε την Εκκλησία σαν ένα άγιο ιεράτευμα που προσφέρει πνευματικές θυσίες. Σ’ αυτό το μάθημα θα μελετήσουμε μερικές από τις πνευματικές θυσίες που η Εκκλησία προσφέρει στον Κύριο.

 

Β. ΠΡΟΣΕΥΧΗ

 

1. Η σημασία της προσευχής

Η προσευχή δεν έχει ανάγκη να υπερτονιστεί. Στην Αποκάλυψη βλέπουμε τις προσευχές των αγίων σαν θυμίαμα πάνω στο χρυσό θυσιαστήριο, μπροστά στον θρόνο (Αποκ.ε:8, η:3). Η μεγαλύτερη αμαρτία της Εκκλησίας είναι η έλλειψη προσευχής, η οποία οδηγεί στην ψυχρότητα, την αδιαφορία και την απιστία. Η προσευχή είναι το δυνατότερο όπλο της Εκκλησίας. Κινεί τον Θεό προς τον άνθρωπο και τον άνθρωπο προς τον Θεό. Ο Θεός δεν ευλογεί τεχνικές και μεθόδους, αλλά ευλογεί μία εκκλησία που προσεύχεται.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Είναι ωραίο να ανήκεις στον λαό του Θεού

Εβρ.ια:24-26 Διά πίστεως ο Μωϋσής, αφού εμεγάλωσεν, ηρνήθη να λέγηται υιός της θυγατρός του Φαραώ, προκρίνας μάλλον να κακουχήται με τον λαόν του Θεού παρά να έχη πρόσκαιρον απόλαυσιν αμαρτίας, κρίνας τον υπέρ του Χριστού ονειδισμόν μεγαλήτερον πλούτον παρά τους εν Αιγύπτω θησαυρούς· διότι απέβλεπεν εις την μισθαποδοσίαν.

Υπάρχει λαός του Θεού. Πάντοτε υπήρχε ο λαός του Θεού.

Ο Θεός πάντοτε ήθελε – και θέλει – ο λαός Του να ξεχωρίζει.

Ο μόνος τρόπος για να μπορέσει ο Ισραήλ να μείνει ξεχωρισμένος, να φαίνεται ότι ανήκει στον Κύριο, ήταν να υπακούσει στον νόμο:

Ενδυμασία (Πειράζει αν είναι σύμμικτο το ρούχο μου;), λατρεία, κούρεμα, Σάββατο, σπορά….

Δεν επιτρεπόταν να πάνε σε άλλα έθνη.

Βέβαια, όλα αυτά δεν ισχύουν για μας σήμερα, αλλά υπάρχουν άλλοι νόμοι, της Καινής Διαθήκης, που πρέπει να διέπουν τον λαό του Θεού.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ

Η “βασιλεία του Θεού” σημαίνει πρωταρχικά την κυβέρνηση του Θεού, την θεία βασιλική εξουσία. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην “Βασιλεία του Θεού” και στην “Βασιλεία των ουρανών”. Αυτοί οι όροι είναι διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας ιδέας. Υπάρχει ένα εχθρικό βασίλειο, “το βασίλειο αυτού του κόσμου”, το οποίο βρίσκεται κάτω από σατανικό έλεγχο. Ο σκοπός της Βασιλείας του Χριστού είναι να καταστρέψει όλες τις εχθρικές δυνάμεις και να υποτάξει τα πάντα κάτω απ’ τον νόμο του Θεού. Ο τελευταίος εχθρός που θα καταργηθεί είναι ο θάνατος. Όταν όλα υποταχτούν κάτω απ’ την εξουσία και την κυριαρχία του Πατέρα, ο ρόλος του Υιού θα έχει εκπληρώσει τον σκοπό του.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

φρόνιμοι ως οι όφεις και απλοί ως αι περιστεραί.

 

Ματθ.ι:16 Ιδού, εγώ σας αποστέλλω ως πρόβατα εν μέσω λύκων· γίνεσθε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις και απλοί ως αι περιστεραί.

Ο Ιησούς στέλνει τους δώδεκα μαθητές Του σαν απόστολους. Έχουν μια συγκεκριμένη αποστολή: να κηρύξουν τον ερχομό της Βασιλείας των Ουρανών από πόλη σε πόλη στην περιοχή της Γαλιλαίας (Ματθ.ι:5–8).

Εδώ, ο Ιησούς αρχίζει να περιγράφει μια πιο μακροπρόθεσμη αποστολή. Πιθανότατα, αυτή τη στιγμή, οι μαθητές δεν θα το κατάλαβαν πλήρως αυτό. Αυτό στο οποίο αναφέρεται ο Χριστός θα συμβεί κυρίως μετά τον θάνατο, την ανάσταση και την ανάληψή Του στον ουρανό. Κατά την διάρκεια του τελευταίου δείπνου, ο Ιησούς θα τους δώσει παρόμοιες προειδοποιήσεις και ενθαρρύνσεις (Ιωάν.ιε:18–20, ις:1–4).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ

Η λέξη «εκκλησία» στην Καινή Διαθήκη, σημαίνει «την συγκέντρωση αυτών που έχουν καλεστεί έξω από...» Ο όρος αυτός αναφέρεται:

1.   Σε ολόκληρο το σώμα των Χριστιανών μιας πόλης (Πράξ.ια:22, ιγ:1).

2.   Σε μία συνάθροιση (Α’ Κορ.ιδ:19,35, Ρωμ.ις:5).

3.   Σε όλο το σώμα του Χριστού πάνω στην γη (Εφεσ.ε:32).

 

            Η σημασία των παρακάτω όρων είναι:

1.   Εκκλησία - το καθαυτό σώμα, που απαρτίζεται από αναγεννημένους πιστούς.

2.   Χριστεπώνυμος κόσμος – «δηλωμένοι» Χριστιανοί όλων των δογμάτων.

3.   Μαχόμενη Εκκλησία - η Εκκλησία που είναι ακόμα στην γη.

4.   Θριαμβεύουσα Εκκλησία - η Εκκλησία στον ουρανό.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Αυτό το μάθημα ασχολείται με το μέρος του ανθρώπου στην απόκτηση θεραπείας από τον Θεό, την οποία Αυτός έχει ήδη προμηθεύσει. Η θεραπεία του σώματος έχει προμηθευτεί στην εξιλέωση. Όπως υπάρχουν, όμως, όροι που πρέπει να τηρηθούν για να σωθεί κάποιος, έτσι υπάρχουν όροι που πρέπει να τηρηθούν για να θεραπευτεί κάποιος. Ας μελετήσουμε μερικούς τέτοιους όρους και τα βήματα που μπορούμε να κάνουμε για να λάβουμε θεραπεία.

 

Α. ΠΡΟΣΕΥΧΗ

 

Ιακ.ε:13 “Κακοπαθεί τις μεταξύ σας; ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΙ”.

Αν θέλουμε θεραπεία, πρέπει να την ζητήσουμε (Ματθ.ζ:7). Η προσευχή είναι απαραίτητη για να λάβουμε από τον Θεό και να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΑΙΩΝΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.

 

“Αιώνια ασφάλεια” είναι η πεποίθηση ότι κάποιος που έχει σωθεί δεν μπορεί να χαθεί πια. Πολλές φορές εκφράζεται έτσι: “Κάποιος που γίνεται γιος, μένει πάντα γιος”. Παρά το γεγονός ότι αυτή η διδασκαλία έχει γίνει αφορμή πολλών αμφισβητήσεων για πολλά χρόνια μέσα στην κατ’ ομολογία εκκλησία, η Βίβλος είναι πολύ σαφής σ’ αυτό το θέμα, κι εμείς δεν πρέπει ν’ αμφιβάλλουμε καθόλου για την σωστή πνευματική διδασκαλία σχετικά με την ασφάλεια της σωτηρίας μας.

Είναι αναγκαίο να κάνουμε ένα διαχωρισμό ανάμεσα στην “άνευ όρων” αιώνια ασφάλεια και την αιώνια ασφάλεια “με όρους”. Ακόμα είναι σημαντικό να καταλάβουμε την Βιβλική διδασκαλία σχετικά με τον “προορισμό” και την “εκλογή”. Αν ξεκαθαρίσουμε αυτά τα πράγματα στο μυαλό μας, το θέμα της αιώνιας ασφάλειας δεν θα μας δημιουργεί κανένα πρόβλημα.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΑΓΙΑ ΖΩΗ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΗΣ

 

Εβρ.ιβ:14 “Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον.”

Η λέξη “άγιος” στα Εβραϊκά είναι “καντός” και σημαίνει “ξεχωρισμένος για τον Θεό”. Η Εβραϊκή λέξη μεταφράζεται “άγιος, αφιερωμένος, καθαγιασμένος.” Αυτή είναι η κύρια σημασία της λέξης κι αναφέρεται σε κάποιο άτομο ή πράγμα που είναι άγιο, αφιερωμένο, αποχωρισμένο ή καθαγιασμένο - κάτι που έχει ξεχωριστεί για τον Θεό.

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα ασχοληθούμε με τον πρακτικό αγιασμό, το βάδισμα του Χριστιανού δηλαδή. Μερικοί θεωρούν τον αγιασμό σαν κάτι αγγελικό, κάτι πνευματικό, μυστικιστικό και τελείως έξω απ’ αυτό τον κόσμο. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Η ζωή του αγιασμού είναι μία πρακτική, γήινη, ώρα με την ώρα εμπειρία νίκης, μία ζωή θριάμβου. Αυτή η πρακτική ζωή του αγιασμού είναι απαραίτητη αν θέλουμε να είμαστε έτοιμοι όταν έλθει ο Ιησούς.

 

Κ α λ η μ έ ρ α