Είδαμε οτι μετά την σύνοδο της Νίκαιας οι ομάδες του
καθολικισμού (τριαδικοί και αρειανιστές) εναγκαλίστηκαν το κράτος και τις
πρακτικές της κοσμικής εξουσίας.
«Στον επίσκοπο Ρώμης (πάπα) δόθηκε το βασιλικό παλάτι του
Λατερανού και μαγευτικές νέες εκκλησίες.
Η λειτουργία δανείστηκε τον επιβλητικό χαρακτήρα των επίσημων δημόσιων τελετών στα γήπεδα και στις αρένες. Ακόμη, τα «επισκοπικά» δικαστήρια είχαν δικαιοδοσία σε αστικές υποθέσεις.» - Grant, pp. 220, 221.
Η λειτουργία δανείστηκε τον επιβλητικό χαρακτήρα των επίσημων δημόσιων τελετών στα γήπεδα και στις αρένες. Ακόμη, τα «επισκοπικά» δικαστήρια είχαν δικαιοδοσία σε αστικές υποθέσεις.» - Grant, pp. 220, 221.
Πριν από την επίσημη
αναγνώριση της εκκλησίας, πολλοί χριστιανοί συγγραφείς ένιωθαν έκδηλα αποστροφή
όχι μόνο το για ρωμαϊκό κράτος, αλλά και για την ελληνορωμαϊκή φιλοσοφική
κουλτούρα με την οποία οι Αλεξανδρινοί και άλλοι απολογητές είχαν προσπαθήσει
να ντύσουν τις διδασκαλίες του Χριστιανισμού. Αυτοί που τώρα ήταν πλήρως
ταυτισμένοι με αυτό τον κόσμο σίγουρα δεν ήταν οι ίδιοι που ο Χριστός είχε πει
ότι δεν ήταν εκ του κόσμου (Ιωάν.ιζ:16, Α’ Ιωαν.β:15-17).
Ο Προτεστάντης ιστορικός Neander σημειώνει: «η συνέπεια ήταν ένα ανακάτεμα της εκκλησίας με τον κόσμο ... η εκκλησία έχασε την καθαρότητα της, και ενώ φαινόταν σαν κατάκτηση, ουσιαστικά κατακτήθηκε η ίδια». - General History of the Christian Religion and Church, vol. 2, p. 161.
Ο Προτεστάντης ιστορικός Neander σημειώνει: «η συνέπεια ήταν ένα ανακάτεμα της εκκλησίας με τον κόσμο ... η εκκλησία έχασε την καθαρότητα της, και ενώ φαινόταν σαν κατάκτηση, ουσιαστικά κατακτήθηκε η ίδια». - General History of the Christian Religion and Church, vol. 2, p. 161.
Αλλά, για να πάμε λίγο πίσω, αυτός που επηρέασε περισσότερο τη
σύνοδο της Νίκαιας ήταν ο επίσκοπος Όσιος της Κόρντομπα, ο οποίος ουσιαστικά
προήδρευσε στα περισσότερα τμήματα της συνόδου. Ήταν ο αντιπρόσωπος του
επισκόπου της Ρώμης και ο πιο έμπιστος, σύμβουλος για τον ίδιο τον αυτοκράτορα.
