«Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος»
(Α΄Κορ.ιε:26)
«τον οποίον ο Κύριος θέλει ... αποδώσει εν
εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής ... εις πάντας όσοι επιποθούσι την επιφάνειαν
αυτού»
(Β’ Τιμ.δ:8).
Είναι πολύ ενδιαφέρον –αν και ελάχιστα
συζητημένο– το αποστολικό εδάφιο που μόλις προαναφέρθηκε, στο οποίο ο Παύλος
γράφοντας για την έξοδό του από αυτή τη ζωή εξηγεί:
«Διότι εγώ γίνομαι ήδη σπονδή και ο καιρός
της αναχωρήσεώς μου έφθασε. Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον
ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης
στέφανος, τον οποίον ο Κύριος θέλει μοι αποδώσει εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος
κριτής, και ου μόνον εις εμέ, αλλά και εις πάντας όσοι επιποθούσι την
επιφάνειαν αυτού» (Β’
Τιμ.δ:6-8).
