Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα δούμε μια πολύ
όμορφη εικόνα της μελλοντικής δόξας που περιλαμβάνει τρία μεγάλα μέρη: τους
Ισραηλίτες, τους Εθνικούς και την Εκκλησία. Όταν ο Μωυσής απορρίφθηκε και παραμερίστηκε
από τους αδελφούς του (Ισραηλίτες), του δόθηκε μια σύζυγος, η σύντροφος της
απόρριψής του, που γι’ αυτήν ήταν «νυμφίος αιμάτων».
Αυτό ακριβώς είναι η εκκλησία για το Χριστό
και ο Χριστός για την εκκλησία. Η ένωση της εκκλησίας με το Χριστό στηρίζεται
στο θάνατο και την ανάστασή Του και η εκκλησία είναι προσκολλημένη στην κοινωνία των παθημάτων Του. Όταν ο
Ισραήλ απίστησε, ο Κύριος άρχισε να μαζεύει την εκκλησία Του. Όταν «θα
εισέλθη το πλήρωμα των εθνών» (Ρωμ.ια:25), τότε ο Ισραήλ σαν έθνος θα έρθει
πάλι στο προσκήνιο.
Βλέπουμε εδώ όλους τους πρεσβυτέρους του
Ισραήλ μαζεμένους θριαμβευτικά μπροστά στο Γιάχβε, τον εθνικό να προσφέρει θυσία και τη γυναίκα
του λυτρωτή να μπαίνει μαζί με τα παιδιά που της χάρισε ο Θεός. Η Γραφή
ξεχωρίζει τους Ιουδαίους, τους Εθνικούς και την εκκλησία του Θεού (Α’ Κορ.ι:32).
