Σιωπηλά όπλα... για έναν αθόρυβο πόλεμο!!

Το «Σιωπηλά όπλα για έναν αθόρυβο πόλεμο», εξηγεί θαυμάσια την τεχνική της μαζικής πλύσης εγκεφάλου. Αυτό το εκτενές και λεπτομερές έγγραφο που χρονολογείται από το 1979 περιγράφει μία πολιτική που επιβλήθηκε από το 1950. Το έγγραφο λέει πως: «ο αθόρυβος πόλεμος ...; κηρύχθηκε από τα κέντρα εκείνα που θέλουν μια ανθρωπότητα υποδουλωμένη και εγκλωβισμένη στην ύλη και αποκομμένη από την ανώτερη διάσταση του ανθρώπου, την πνευματική, σε μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στα 1954»....

Εδώ υπάρχει μια περίληψη του περιεχομένου του:

«Η εμπειρία έχει αποδείξει πως η πιο απλή μέθοδος για την εξασφάλιση ενός σιωπηλού όπλου και η απόκτηση ελέγχου του κοινού, είναι να τους διατηρούμε ανεκπαίδευτους και αδαείς όσον αφορά τις αρχές  των βασικών συστημάτων αφ' ενός, ενώ αφ' ετέρου να τους κρατούμε σε σύγχυση, να τους  έχουμε αποδιοργανωμένους και αποσπασμένους σε θέματα που δεν έχουν καμία πραγματική σημασία.

Κατασκευάζοντας μια είδηση

Όσα γνωρίζουμε και όσα μαθαίνουμε προέρχονται από πηγές των οποίων την αξιοπιστία σπάνια αμφισβητούμε. Και συνήθως επιλέγουμε από τις ειδήσεις αυτά που συμφωνούν με τις πεποιθήσεις μας.Αν κάτι επιβεβαιώνει τις ιδέες που έχουμε ήδη διαμορφώσει το θυμόμαστε και το αναπαράγουμε.

Αυτό το παράξενο -αν και τόσο συνηθισμένο- φαινόμενο προσπάθησε να μελετήσει ένας ψυχολόγος που δε φημιζόταν για τον κομφορμισμό του. Το 1964 ο Φίλιπ Ζιμπάρντο ήταν καθηγητής συμπεριφορικής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Είναι πιο γνωστός για το πείραμα φυλάκισης. Αλλά πριν από αυτό είχε κάνει δύο άλλα, πιθανότατα όχι τόσο εντυπωσιακά.

Το μαγικό κουτί της ευλογίας και της κατάρας

Ο τεχνικός πολιτισμός του καιρού μας, μαζί με την υπερπροσφορά υλικών αγαθών και μέσων για άνετη ζωή, δημιουργεί, παράλληλα, πολλά και σοβαρά προβλήματα. Ένα τέτοιο είναι οι ηθικές συνέπειες που προκύπτουν απ' την κακή χρήση της τηλεόρασης. Η θαυμαστή τούτη εφεύρεση παρουσιάζει (όπως άλλωστε μπορεί να συμβεί με κάθε άλλη επινόηση του ανθρώπου) δύο όψεις: τη θετική και την αρνητική.

Μπορεί λοιπόν ν' αποβεί απαράμιλλο μέσον εκπαίδευσης, μόρφωσης, ψυχαγωγίας, πληροφόρησης, διδασκαλίας, εξευγενισμού, ανόδου της πολιτιστικής, πνευματικής και ηθικής στάθμης της κοινωνίας. Όπως μπορεί να γίνει και ολέθριο μέσον παραπλάνησης, διαφθοράς, πνευματικού υποβιβασμού, ηθικής αποσάθρωσης, πτώσης του πολιτιστικού και μορφωτικού επιπέδου. Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο χρησιμοποίησής της και την ποιότητα του υλικού που προβάλλεται.

..έτσι εξηγούνται κάποια πράγματα

Ποιές χώρες βλέπουν ημερησίως περισσότερο τηλεόραση; 

Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Ελλάδα !