Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Το μέρος του λόγου του Θεού που δημιουργεί πίστη για θεραπεία, είναι αυτό που μας διδάσκει ότι η θεραπεία έχει αγοραστεί, έχει πληρωθεί το αντίτιμο κι ανήκει σ’ αυτούς που θα τη δεχτούν, όπως δεχόμαστε τη σωτηρία των ψυχών μας.

Είναι σχεδόν αδύνατον για τους ανθρώπους να ζητήσουν με θάρρος κάτι απ’ το Θεό, αν δεν είναι σίγουροι ότι ο Θεός θέλει να τους το δώσει.

Ο λόγος του Θεού μας λέει ότι “δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον, και διά της αμαρτίας ο θάνατος” (Ρωμ.ε:12). Πριν αμαρτήσει ο άνθρωπος, δεν έχουμε αναφορές ασθενειών, θλίψεων ή βασάνων. Όταν όμως συνέβη αυτό, την αμαρτία ακολούθησε η κατάρα με αποτέλεσμα να έρθουν πάνω στην ανθρωπότητα αρρώστιες, θλίψεις, βάσανα και θάνατος. Το διπλό αποτέλεσμα της πτώσης ήταν πνευματικός θάνατος και φυσική ασθένεια. Η αρρώστια έγινε η φυσική τιμωρία της αμαρτίας. Από κει και πέρα, βλέπουμε την αμαρτία με την αρρώστια να πηγαίνουν χέρι - χέρι. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα, ότι όταν κάποιος είναι άρρωστος, ότι έχει αμαρτήσει προσωπικά. Ήταν η αμαρτία του Αδάμ, της επίσημης κεφαλής του ανθρώπινου γένους, η αιτία που οι αρρώστιες ήρθαν πάνω στους ανθρώπους.

Ο πάπας κανονίζει ποιές αμαρτίες θα συγχωρεθούν κατά το ιωβηλαίο έτος !

Ο προεστός των παπικών (και αγαπημένος των πεντηκοστιανών) πάπας Φραγκίσκος ζήτησε από όλους τους ιερείς, στη διάρκεια του «ιωβηλαίου του ελέους», το οποίο διατρέχουμε, να συγχωρήσουν όλους τους καθολικούς που έκαναν ή προκάλεσαν άμβλωση..

Σε μήνυμα που απευθύνεται στον οργανωτή του «Ιερού Έτους» (ή ιωβηλαίου), τον Ιταλό ιερέα Ρίνο Φισκέλα, ο κατά κόσμον Χόρχε Μπεργκόλιο παραθέτει διάφορες διατάξεις που επιτρέπουν τη συγχώρεση των αμαρτιών από ανθρώπους (!) κατά την παπική παράδοση.

Έτος αφέσεως

Λευιτικό κε

Ο Θεός μιλά από το όρος Σινά, τον τόπο της κυβέρνησής Του.

Η σκηνή του μαρτυρίου ήταν τόπος λατρείας, υπηρεσίας, κοινωνίας του Θεού με το λαό Του.

Η γη του Κυρίου! (κε:23)

Ήθελε, η γη, να απολαμβάνει ένα Σαββατικό έτος, κατά το οποίο θα φανερωνόταν η δύναμη και η πλούσια ευλογία Του.

διότι η δύναμίς μου εν αδυναμία δεικνύεται τελεία (Β΄Κορ.ιβ:9).

Προνομιούχοι υπήκοοι! Τι τιμή να εξαρτάται κανείς μόνο από το Θεό!