Οι αληθινοί Χριστιανοί εξακολουθούν να αμαρτάνουν μετά τη
σωτηρία;
Ναι, οι Χριστιανοί εξακολουθούν να αμαρτάνουν αφού σωθούν. Πολλά εδάφια της Αγίας Γραφής δείχνουν ότι έτσι είναι τα πράγματα. Στην πραγματικότητα, αυτός ο αγώνας αφού σωθούμε, απεικονίζεται σαν πόλεμος μέσα μας μεταξύ του νέου ανθρώπου και του παλαιού ή μεταξύ της σάρκας και του πνεύματος.
Γαλ.ε:17 Διότι η σαρξ επιθυμεί εναντία του
Πνεύματος, το δε Πνεύμα εναντία της σαρκός· ταύτα δε αντίκεινται προς άλληλα,
ώστε εκείνα, τα οποία θέλετε, να μη πράττητε.
Ο Παύλος γράφει σε Χριστιανούς που έχουν πιστέψει και έχουν
σωθεί:
Εφεσ.δ:28 Ο κλέπτων ας μη κλέπτη πλέον, μάλλον δε
ας κοπιάζη εργαζόμενος το καλόν με τας χείρας αυτού, διά να έχη να μεταδίδη εις
τον χρείαν έχοντα. Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας,
αλλ' όστις είναι καλός προς οικοδομήν της χρείας, διά να δώση χάριν εις τους
ακούοντας. Και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, με το οποίον
εσφραγίσθητε διά την ημέραν της απολυτρώσεως.
Στην ίδια επιστολή, προς Εφεσίους, λίγο πριν (α:14) ο Παύλος γράφει ότι ακούσαντες τον λόγον της αληθείας, το ευαγγέλιον της σωτηρίας σας, εις τον οποίον και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε με το Πνεύμα το Άγιον της επαγγελίας.
Μετά, τους γράφει να σταματήσουν να κάνουν τις αμαρτωλές συνήθειες που έκαναν πριν πιστέψουν στο Ευαγγέλιο.
Λέει ακόμη ότι είναι πράγματι
εφικτό για τους Χριστιανούς να λυπούν το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, με το οποίον
εσφραγίσθησαν διά την ημέραν της απολυτρώσεως, αμαρτάνοντας.
Παραδέχεται ακόμη ότι ο ίδιος αν και ένας από τους λίγους
εκλεκτούς για να γράψει τον λόγο του Θεού, εξακολουθεί να αγωνίζεται με την
αμαρτία:
Ρωμ.ζ:14,15 Διότι εξεύρομεν ότι ο νόμος είναι
πνευματικός· εγώ δε είμαι σαρκικός, πεπωλημένος υπό την αμαρτίαν. Διότι εκείνο,
το οποίον πράττω, δεν γνωρίζω· επειδή εκείνο το οποίον θέλω τούτο δεν πράττω,
αλλ' εκείνο το οποίον μισώ τούτο πράττω.
Ρωμ.ζ:23 βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον
αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον
της αμαρτίας, τον όντα εν τοις μέλεσί μου.
Σίγουρα ο Θεός δεν θέλει να αμαρτάνουμε αφού σωθήκαμε, αλλά
αν αμαρτήσουμε έχουμε συνήγορο προς τον πατέρα - τον Ιησού Χριστό που μεσολαβεί
για λογαριασμό μας.
Α’ Ιωάν.β:1 Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω διά να μη
αμαρτήσητε. Και εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον προς τον Πατέρα, τον Ιησούν
Χριστόν τον δίκαιον·
Η διαφορά του να
είσαι παιδί του Θεού και μαθητής του Χριστού
Πολλοί χριστιανοί, στο πέρασμα των αιώνων, συγχέουν την
έννοια «είμαι παιδί του Θεού» με το «είμαι μαθητής του Χριστού».
Υποστηρίζουν ότι πρέπει να προειδοποιούμε όσους ευαγγελίζουμε
για το «κόστος» να έρθει κάποιος στο Χριστό για σωτηρία:
Λουκ.ιδ:27-33 Και όστις δεν βαστάζει τον σταυρόν αυτού και
έρχεται οπίσω μου, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου. Διότι τις εξ υμών, θέλων να
οικοδομήση πύργον, δεν κάθηται πρώτον και λογαριάζει την δαπάνην, αν έχη τα
αναγκαία διά να τελειώση αυτόν; μήποτε αφού βάλη θεμέλιον και δεν δύναται να
τελειώση αυτόν, αρχίσωσι πάντες οι βλέποντες να εμπαίζωσιν αυτόν, λέγοντες· Ότι
ούτος ο άνθρωπος ήρχισε να οικοδομή και δεν ηδυνήθη να τελειώση. Η τις βασιλεύς
υπάγων να πολεμήση άλλον βασιλέα δεν κάθηται πρότερον και σκέπτεται εάν ήναι
δυνατός με δέκα χιλιάδας να απαντήση τον ερχόμενον κατ' αυτού με είκοσι
χιλιάδας; Ει δε μη, ενώ αυτός είναι έτι μακράν, αποστέλλει πρέσβεις και ζητεί
ειρήνην. Ούτω λοιπόν πας όστις εξ υμών δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού
υπάρχοντα, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου.
Το κόστος που μιλά εδώ ο Χριστός δεν είναι για τη σωτηρία.
Η Αγία Γραφή είναι απόλυτα σαφής ότι η σωτηρία είναι δώρο Θεού.
Εφεσ.β:8 Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της
πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον·
Ρωμ.ε:18 Καθώς λοιπόν δι' ενός αμαρτήματος ήλθε
κατάκρισις εις πάντας ανθρώπους, ούτω και διά μιας δικαιοσύνης ήλθεν εις πάντας
ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν.
Ρωμ.γ:28 Συμπεραίνομεν λοιπόν ότι ο άνθρωπος
δικαιούται διά της πίστεως χωρίς των έργων του νόμου.
Η Αγία Γραφή δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερη όσο αφορά
στη διάκριση μεταξύ σωτηρίας και μαθητείας.
Η σωτηρία είναι δώρο της χάρης του Θεού διά της πίστεως – και
δεν έχει να κάνει απολύτως τίποτα με εμάς.
Εμείς απλά τη δεχόμαστε με πίστη και την λαμβάνουμε. Δεν χρειάζεται να σκεφτούμε καμία δαπάνη, πριν
από την αποδοχή αυτού του πολύτιμου δώρου.
Αλλά πράγματι, υπάρχει ένα κόστος αν θέλουμε να γίνουμε μαθητές
του Χριστού. Αν θέλουμε να γίνουμε σαν
τον Χριστό (αυτό είναι η μαθητεία), τότε
πρέπει να υπολογίσουμε το κόστος και να είμαστε προετοιμασμένοι για οτιδήποτε
μπορεί να μας συμβεί μιμούμενοι τον Κύριό μας και ακολουθώντας τις εντολές Του.
Πώς μπορούμε να
γίνουμε μαθητές του Χριστού;
Δεν γινόμαστε μαθητές του Χριστού για να γίνουμε παιδιά του Θεού – δηλαδή για να σωθούμε. Πρώτα πρέπει να γίνουμε παιδιά του Θεού πριν μπορέσουμε να γίνουμε μαθητές του Χριστού.
Τώρα, αυτό σημαίνει ότι για ένα παιδί του Θεού είναι
προαιρετικό να είναι μαθητής του Χριστού; Η απάντηση είναι όχι, δεν είναι
προαιρετικό - ο Θεός θέλει όλα τα παιδιά Του να γίνουν μαθητές του Χριστού.
Αλλά ο Χριστός δεν πέθανε για μας μόνο για να μας κάνει
παιδιά Του και να μας σώσει από την κόλαση. Πέθανε για εμάς, ώστε να μπορέσουμε
να ζήσουμε για τη δόξα του Θεού.
Β’ Κορ.ε:15 και απέθανεν υπέρ πάντων, διά να μη ζώσι
πλέον δι' εαυτούς οι ζώντες, αλλά διά τον αποθανόντα και αναστάντα υπέρ αυτών.
Όταν γινόμαστε παιδιά του Θεού, στη συνέχεια θέλει να
ακολουθήσουμε τις εντολές Του και το θέλημά Του, στη ζωή μας. Ο άνθρωπος Ιησούς
Χριστός είναι το τέλειο παράδειγμα για το πώς πρέπει να ακολουθήσουμε το
Θεό. Αυτό ακριβώς είναι η μαθητεία – να
ακολουθούμε το παράδειγμα του Χριστού, να περπατάμε όπως Αυτός περπάτησε.
Ο Ιησούς μας λέει πώς μπορείς να είσαι μαθητής Του:
Λουκ.θ:23 Έλεγε δε προς πάντας· Εάν τις θέλη να
έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ' ημέραν
και ας με ακολουθή.
Μαθητής σημαίνει να είσαι σαν κάποιον. Στην περίπτωσή μας,
για να είναι κάποιος μαθητής του Χριστού, σημαίνει να είναι σαν Αυτόν, σε
καθημερινή βάση πρέπει να αποφασίσουμε να αρνούμαστε τον εαυτό μας, να
παίρνουμε το σταυρό μας και να ακολουθούμε τις εντολές του Θεού.
Τι σημαίνει να αρνούμαστε τους εαυτούς μας και να
παίρνουμε το σταυρό μας καθημερινά;
Αρνούμαι τον εαυτό μου δεν σημαίνει δεν τρώγω και δεν
φροντίζω το σώμα μου. Στην πραγματικότητα, η Βίβλος μας λέει ότι τα σώματά μας
είναι ναός του Θεού:
Α’ Κορ.ς:19,20 Η δεν εξεύρετε ότι το σώμα σας
είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν, το οποίον έχετε από Θεού, και δεν
είσθε κύριοι εαυτών; Διότι ηγοράσθητε διά τιμής· δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά
του σώματός σας και διά του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού.
Ο Θεός θέλει να φροντίζουμε το σώμα μας και μάλιστα
αναγνωρίζει ότι μας έχει δώσει φυσικά ένστικτα για να το κάνουμε:
Εφεσ.ε:29 διότι ουδείς εμίσησέ ποτέ την εαυτού
σάρκα, αλλ' εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν, καθώς και ο Κύριος την εκκλησίαν·
Αρνούμαι τον εαυτό μου δεν σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται να
απολαύσω πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο που ο Θεός μας έδωσε εις απόλαυσιν:
Ο Θεός θέλει να βρούμε συντροφιά στο γάμο
Γέν.β:18 Και είπε Κύριος ο Θεός, Δεν είναι καλόν
να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν.
Παρ.ιη:22 Όστις εύρηκε γυναίκα, εύρηκεν αγαθόν και
απήλαυσε χάριν παρά Κυρίου.
Ο Θεός θέλει να απολαμβάνουμε το σεξ στο γάμο
Παρ.ε:18,19 η πηγή σου ας ήναι ευλογημένη· και
ευφραίνου μετά της γυναικός της νεότητός σου. Ας ήναι εις σε ως έλαφος ερασμία
και δορκάς κεχαριτωμένη· ας σε ποτίζωσιν οι μαστοί αυτής εν παντί καιρώ·
ευφραίνου πάντοτε εις την αγάπην αυτής.
Ο Θεός θέλει να απολαύσουμε τα παιδιά μας
Ψαλμ.ρκζ:3-5 Ιδού, κληρονομία παρά του Κυρίου
είναι τα τέκνα· μισθός αυτού ο καρπός της κοιλίας. Καθώς είναι τα βέλη εν τη
χειρί του δυνατού, ούτως οι υιοί της νεότητος. Μακάριος ο άνθρωπος, όστις
εγέμισε την βελοθήκην αυτού εκ τούτων· οι τοιούτοι δεν θέλουσι καταισχυνθή,
όταν λαλώσι μετά των εχθρών εν τη πύλη.
Ψαλμ.ριγ:9 ο κατοικίζων την στείραν εν οίκω,
μητέρα ευφραινομένην εις τέκνα. Αλληλούϊα.
Ο Θεός θέλει να απολαύσουμε τους καρπούς της δουλειάς μας
Εκκλ.ε:18 Ιδού, τι είδον εγώ αγαθόν· είναι καλόν
να τρώγη τις και να πίνη και να απολαμβάνη τα αγαθά όλου του κόπου αυτού, τον
οποίον κοπιάζει υπό τον ήλιον, κατά τον αριθμόν των ημερών της ζωής αυτού, όσας
έδωκεν ο Θεός εις αυτόν· διότι τούτο είναι η μερίς αυτού.
Αρνούμαι τον εαυτό μου σημαίνει να βάζω πρώτα το θέλημα του
Θεού και να φροντίζω για τις ανάγκες των άλλων:
Ματθ.κβ:36-40 Διδάσκαλε, ποία εντολή είναι μεγάλη
εν τω νόμω; Και ο Ιησούς είπε προς αυτόν· Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ
όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου.
Αύτη είναι πρώτη και μεγάλη εντολή. Δευτέρα δε ομοία αυτής· Θέλεις αγαπά τον
πλησίον σου ως σεαυτόν. Εν ταύταις ταις δύο εντολαίς όλος ο νόμος και οι
προφήται κρέμανται.
Άρνηση του εαυτού μου σημαίνει ότι αρνούμαι τις αμαρτωλές επιθυμίες
μου (σε αντίθεση με τις κατά Θεόν επιθυμίες μου):
Τίτ.β:11,12 Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η
σωτήριος εις πάντας ανθρώπους, διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και
τας κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω
παρόντι αιώνι,
Το να πάρουμε το σταυρό μας, σημαίνει ότι είμαστε πρόθυμοι να
υποστούμε απώλειες, πρόθυμοι να διωχθούμε για να είμαστε σαν τον Χριστό και να
κάνουμε το θέλημα του Θεού στη ζωή μας:
Ματθ.ι:37 Όστις αγαπά πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ,
δεν είναι άξιος εμού· και όστις αγαπά υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ, δεν είναι άξιος
εμού·
Φιλ.γ:8,9 μάλιστα δε και νομίζω τα πάντα ότι είναι
ζημία διά το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, διά τον
οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα διά να κερδήσω τον
Χριστόν και να ευρεθώ εν αυτώ μη έχων ιδικήν μου δικαιοσύνην την εκ του νόμου,
αλλά την διά πίστεως του Χριστού, την δικαιοσύνην την εκ Θεού διά της πίστεως,
Συμπέρασμα
Το Ευαγγέλιο είναι τόσο απλό που ακόμα κι ένα παιδί θα μπορούσε να πιστέψει. Πρέπει να πιστέψουμε ότι αμαρτήσαμε ενάντια στον Θεό και χρειαζόμαστε τη σωτηρία Του. Πρέπει να πιστέψουμε ότι ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού που έζησε μια τέλεια και πεντακάθαρη ζωή. Πέθανε στο σταυρό για τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε για την δικαίωσή μας.
Αν
πιστεύουμε πραγματικά αυτά τα πράγματα στην καρδιά μας και υπακούσουμε στο
ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, είμαστε σωσμένοι και το Άγιο Πνεύμα κατοικεί μέσα
μας, μας κάνει νέο κτίσμα και είναι η ένδοξη εγγύηση ότι όταν ο Θεός επιστρέψει
στο μεσουράνημα, θα είμαστε για πάντα μαζί Του.
Η μαθητεία μας ή ο προοδευτικός αγιασμός μας όπως
αποκαλείται μερικές φορές, είναι μία δια βίου διαδικασία. Είναι ένας καθημερινός
θάνατος της αμαρτωλής φύσης και ένα καθημερινό περπάτημα με το Πνεύμα του Θεού.
Ο απόστολος Παύλος μας καλεί να «καταντήσωμεν πάντες εις
την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα
τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφεσ.δ:13).
Όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί θα αλλάξουν και θα αυξηθούν,
αλλά δεν αλλάζουμε ούτε αυξανόμαστε όλοι στον ίδιο βαθμό. Στην πραγματικότητα ορισμένοι μπορεί να αυξηθούν
μόνο σε ένα ορισμένο σημείο και να παραμείνουν ανώριμοι Χριστιανοί για το
υπόλοιπο της ζωής τους. Σαν Χριστιανοί έχουμε μελανά σημεία που δεν τα βλέπουμε
ή δεν υπακούμε στο θέλημα του Θεού σε ορισμένους τομείς της ζωής μας λόγω
εγωισμού και υπερηφάνειας.
Αλλά ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σωτηρία μας δεν
στηρίζεται στη δική μας δύναμη ή στα καλά μας έργα – αλλά στηρίζεται στο
τελειωμένο έργο του Χριστού πάνω στο σταυρό.
