ΕΚΚΛΗΣΙΑ: ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΘΕΪΚΟ (2)

 

ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Είναι αντιπροσωπευτικός ο ορισμός της Εκκλησίας που ανα­φέρεται στα εδάφια Β' Κορ.ς:14 - τέλος. Ταυτόχρονα, εκεί περι­γράφεται και το πώς την σχεδίασε ο Κύριος, καθώς και ο σκοπός που την έπλασε:

«Θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί και θέλω είσθαι Θεός αυτών και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου» «εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε και μη εγγίσητε ακάθαρτον».

Η Εκκλησία είναι ένας λαός ξεχω­ρισμένος, με μια πορεία άγια μέσα σε ένα κόσμο φθοράς, απ' όπου την κάλεσε ο Κύριος να βγει για να φανερώσει την δόξα Του και να γίνει ζωντανή μαρτυρία της αγά­πης Του και των σχεδίων Του στον κόσμο μας:

«λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, δια να εξαγγείλητε τας αρετάς Εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν Αυτού φως» (Α' Πέτρου β' 9, 10)

Ένα θαυμαστό σημείο που πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε είναι η πα­γκοσμιότητα της Εκκλησίας: Σαν εμάς, υπάρ­χουν και άλλοι πολλοί σπαρμένοι σε όλο το πρόσωπο της γης. Η παγκο­σμιότητα της Εκκλησίας του Χρι­στού μας γεμίζει με χαρά και δύνα­μη, μας στηρίζει με ελπίδα και πα­ρηγοριά.

Τόσοι πολ­λοί, τόσο διαφορετικοί, και όμως ενωμένοι και αδελφωμένοι πάνω στις υποσχέσεις του Ευαγγελίου. Δυστυχώς τα όριά μας είναι πολύ μικρά και ο ορίζοντάς μας περιορι­σμένος. Συνήθως βλέπουμε τα 5-10 άτομα του στενού εκκλησιαστικού κύκλου μας και οπωσδήποτε είναι κι αυτό ευλογία Θεού.

Πόσο όμως μας στηρίζει και γιγαντώνει την ελπίδα μέσα μας, όταν ξέρουμε πως κι άλ­λα αδέλφια μας αγαπούν και ζουν το ίδιο Ευαγ­γέλιο και υπηρετούν με αγιασμό την αλήθεια που σώζει!

Στο σημείο αυτό, πρέπει να υπογραμμίσουμε μια μεγάλη αλήθεια. Ο κόσμος λέει πως η Εκκλησία είναι χίλια κομμάτια, χωρισμένη, ο καθένας λέει το δικό του, ο καθένας υποστηρίζει το δικό του.

Ίσως φαίνεται πως είναι έτσι τα πράγματα, όμως η αλήθεια είναι άλλη.

Ολόκληρο το σώμα του Ιησού Χριστού είναι πραγματικά ενωμένο με αγάπη και πίστη στο πρόσωπο Αυτού. Ο ίδιος ίδρυσε μια παγκόσμια Εκκλησία και όχι πολλές μικρές που δε μιλιούνται μεταξύ τους...

Αυτά είναι ανθρώπι­να κατασκευάσματα. Οι γνήσιοι πι­στοί του Χριστού είναι πραγματικά ένα, όποιοι κι αν είναι, όπου κι αν βρεθούν. Τους ενώνει το Άγιο Πνεύ­μα του Κυρίου που κατοικεί μέσα τους. Αυτό το ζήτησε ο Κύριός μας στην προσευχή Του προς τον Πα­τέρα (Iωάν.ιζ:21) και Του το χάρισε.

 

Η ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Αυτό που γνωρίζουμε εμείς είναι ένα μέρος, ένα κομμάτι ζωντανό της παγκόσμιας Εκκλησίας, είναι η μι­κρογραφία της επιμέρους τοπικής εκκλησίας.

Ο στόχος της είναι να ε­ξυπηρετεί τις ειδικές γεωγραφικές ανάγκες των ανθρώπων που κατοικούν σε μια περιοχή. Όμως η τοπική αυτή μικρή συνάθροιση της επιμέ­ρους εκκλησίας πρέπει να διατηρεί τον παγκόσμιο χαρακτήρα της αναλλοίωτο, το παγκόσμιο όραμά της στον κόσμο της αμαρτίας, που ζούμε.

Στις μέρες μας διατρέχουμε ένα σοβαρό κίνδυνο. Επειδή πολλοί έχουν ποιοτικά φτωχή πνευματική ζωή, επειδή η αμαρτία πληθαίνει, η πίστη και η αγάπη υποχωρούν, κάποιοι λατρεύουν σαν είδωλο την εκκλησία που ανή­κουν και το δόγμα που πρεσβεύ­ουν, με καθαρά κομματικό ή παρα­ταξιακό χαρακτήρα, βάζοντας την εκκλησία πάνω από τον Χριστό και την αλήθεια του Ευ­αγγελίου.

Έτσι, δημιουργούνται χωρίσματα, στεγανά, και στήνονται δογματικές «οδομαχίες», που χωρί­ζουν, εναντιώνουν τις ψυχές και βλάπτουν την υπόθεση του Ευαγγελίου.

Στις μέρες μας είναι πιο συνηθισμέ­νο οι άνθρωποι να μιλούν για την εκκλησία που ανήκουν, παρά για τον Σωτήρα τους και την αγάπη Του. 

Η παγίδα είναι να καλούμε τις ψυχές στην τοπική εκκλησία μας, σαν να τις καλούμε στο κόμμα ή την παράταξη, και όχι στην αγάπη και τη χάρη του Κυρίου.

Ας θυμόμαστε πάντοτε ότι η Εκκλη­σία δεν σώζει, μπορεί όμως να οδη­γήσει σε απώλεια ψυχές, όταν είναι σαρκική, γεμάτη με σκοπιμότητες, ανθρώπινες επιδιώξεις και εγωισμό.

Παραδείγματα έχουμε στη συνο­πτική αλλά τόσο περιεκτική ιστορία της Εκκλησίας στα πρώτα κεφάλαια της Αποκάλυψης: Εκκλησία Σάρδεων: το όνομα έχεις ότι ζεις και είσαι νεκρός. Εκκλησία Λαοδικέων: μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου... είσαι ταλαίπωρος, και ελεεινός, και πτωxός, και τυφλός και γυμνός.

Τέτοιες εκκλησίες - που στις τελευταίες μέρες μας θα γεμίσει ο τόπος απ' αυτές - χωρίς πίστη, χωρίς α­γάπη, χωρίς τον Κύριο, θα δέχονται το ψέμα και την πλάνη του σατανά εύκολα και απροβλημάτιστα.

Οι εκ­κλησιαζόμενοι θα ευχαριστιούνται με τα όμορφα καλλίγραμμα κηρύγματα και θα μένουν χωρίς αναγέννηση, χωρίς σωτηρία, στο σκοτάδι της συμβιβασμένης ζωής.

Αυτή είναι η εικόνα της Εκκλησίας των εσχάτων ημερών, που έχει κλεί­σει απ' έξω τον Κύριο και ζει για τον εαυτό της (Αποκ.γ:20).

 

ΣΩΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ

Η εικόνα που δίνει το Άγιο Πνεύμα μέσα στον λόγο του Θεού για την ζωντανή Εκκλησία είναι η εικόνα ενός σώματος με πολλά λει­τουργικά μέλη που του ανήκουν (Α' Κορ.ιβ:12-27).

Είναι πολύ σοβαρά και κρίσιμα όσα μας αποκαλύπτει το Πνεύμα του Κυρίου στο σημείο αυτό του λόγου Του. Δεν μπορεί να υπάρξει πιστός του Χριστού με πραγματική αναγέν­νηση, με ζωντανή πίστη, χωρίς να ανήκει στο σώμα του Χριστού μιας επιμέρους τοπικής - μικρής ή μεγά­λης - εκκλησίας. Δεν θα αυξηθεί, δεν θα γυμναστεί, δεν θα ωριμάσει πνευματικά, δεν θα μορφωθεί πάνω του η εικόνα του Ιησού Χριστού.

Πολλοί ταυτίζουν την εκκλησία με τα κηρύγματα και έχουν στο μυαλό τους όταν ακούν τη λέξη εκκλησία, μια αίθουσα που γίνονται κηρύγμα­τα. Μεγάλο λάθος και επικίνδυνη πλάνη, που χρειάζεται πολύ γρήγο­ρα να την αποβάλουμε.

Εκκλησία πραγματική και ζωντανή είναι ο τόπος όπου το Πνεύμα το Άγιο του Θεού εργάζεται ανάμεσα στους πιστούς Του.

Ας το ξεκαθαρίσουμε αγαπητοί μου, όσο τολμηρό κι αν ακούγεται: Δεν είναι μόνον ο σταυρός του Χριστού, το αίμα το άγιο που έτρεξε, η συγ­χώρηση των αμαρτιών μας, τα πολύτιμα θεμέ­λια της σωτηρίας μας.

Είναι και η Εκκλησία, το ζωντανό σώμα, που μέλη της πιστά και ζωντανά είναι όλοι όσοι πέρασαν το μονοπάτι της ταπείνωσης, της αναγέννη­σης, της απελευθέρωσης που χαρί­ζει ο Κύριος.

Δεν μπορεί κανένας γνήσιος πιστός να ισχυριστεί ότι έχει τον Χριστό, έχει την σωτηρία Του και δεν χρειάζεται την Εκκλησία.

Είναι επικίνδυνο λάθος, με αιώνιες προεκτάσεις και συνέπειες. Είναι παγίδα του σατανά, που σαν λιο­ντάρι ωρυόμενο περιτριγυρίζει να βρει ποιον θα κατασπαράξει (Α' Πέτρ.ε:8).

Με απλά λόγια η σωτη­ρία του Ιησού Χριστού δεν απευθύ­νεται σε ανεξάρτητους και μεμονω­μένους που «δεν θέλουν άλλους δίπλα τους ή πάνω από το κεφάλι τους».

Εδώ είναι σκόπιμο να τονίσουμε μια μεγάλη αλήθεια. Το να ανήκεις σαν μέλος ζωντανό στην Εκκλησία του Χριστού έχει κόστος και αυτό είναι που θέλουν να αποφύγουν οι περισ­σότεροι.

Είναι θυσία το να υπηρε­τείς τους άλλους, είναι κόστος το να χάσεις την ησυχία σου, την αυτο­νομία της προσωπικής σου ζωής, να υπομένεις, να αγαπάς, να περιθάλ­πεις. Το κόστος αυτό ελάχιστοι είναι έτοιμοι να το καταβάλουν.

Για τον λόγο αυτό διαλέγουν ν’ ανήκουν σε μια πεθαμένη ή ετοιμοθάνατη εκ­κλησία - η οποία μπορεί να είναι και τεράστια σε μέγεθος­ όπου κανέ­νας δεν ενδιαφέρεται για κανέναν, παρά μόνο για ν’ ακούν ομιλίες.

Άλλοι πάλι επιλέγουν να έχουν «ελευθερία κινήσεων», να πηγαί­νουν σε διάφορες εκκλησίες, να κά­θονται όπου θέλουν, όσο θέλουν, μετά να φεύγουν, χωρίς να ανήκουν πουθενά και χωρίς να ενδιαφέρο­νται για κανέναν.

Αυτού του είδους η «ελευθερία» είναι σατανική εφεύ­ρεση και σημάδι εκφυλισμού. Αυτοί οι πιστοί δεν είναι ευλογημένοι του Κυρίου και αν σκύψεις στην προσω­πική τους πορεία και σχέση με τον Κύριο, θα το καταλάβεις αμέσως.

Εκκλησία σημαίνει ευθύνη, κόστος και θυσία. Δόγμα των σύγ­χρονων χριστιανών είναι μια ζωή χωρίς κόστος, ένας Χριστός που να μη ζητάει τίποτα, μόνο να δίνει, ένα Ευαγγέλιο χωρίς θυσίες

 

ΜΕΡΙΚΕΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Στην εκκλησία δεν πηγαίνουμε, αλλά ανήκουμε!

Έχει μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο. Στο σπίτι μας για παράδειγμα δεν κάνουμε επισκέψεις, ούτε βόλ­τες όποτε και όταν μας αρέσει. Στο σπίτι μας, στην οικογένειά μας ανή­κουμε και αυτή μας ανήκει. Είμαστε ενωμένοι, είμαστε ταυτισμένοι. Πό­σο μάλλον το σώμα μας, τα αδέλφια μας, τα μέλη μας, όπως μας αποκα­λεί όλους ο Κύριός μας.

Όλοι όσοι αρνούνται να πειθαρχήσουν σ' αυτή την αρχή, θα χάσουν τις πλούσιες ευλογίες που στέλνει ο Θεός στην Εκκλησία Του, θα μείνουν αγύμνα­στοι, ανώριμοι και ακατέργαστοι. Η κατάληξή τους είναι γνωστή από δεκάδες παραδείγματα στις μέρες μας.

Αντί να μιλάμε για εκκλησία, πιο σωστή έκφραση είναι να λέμε «ζωή εκκλησίας». Είναι μια πλήρης ζωή, γεμάτη με εκδηλώσεις καθημερινές, με αύξηση, με μηνύματα και με ενέργειες του Αγίου Πνεύματος. Σ’ αυτή τη ζωή της εκκλησίας, στις θυσίες, στους κινδύνους αλλά και στις χαρές της ο πιστός του Χρι­στού συμμετέχει ενεργά.

Όταν δού­με την παγκόσμια Εκκλησία του Χριστού σαν ένα πλήρη, λειτουργι­κό ζωντανό οργανισμό και την εκκλησία που ανήκουμε σαν ένα δραστήριο ζωντανό κύτταρο αυτού του οργανισμού, τότε έχουμε μια σωστή εικόνα του θαύματος της Εκκλησίας του Χριστού.

Δεν είναι προαιρετική η συμμετοχή μας στην ζωή της εκκλησίας, ούτε εθελοντική. Είναι κομμάτι της σωτη­ρίας μας δια του Ιησού Χριστού. Είναι Εκείνος που μας φυτεύει στοργικά για την πνευματική μας αύξηση σε κάποιο συγκεκριμένο σώμα, για να ευλογηθούμε και για να μας χρησιμοποιήσει ο Ίδιος ο Κύριος στα ευρύτερα σχέδιά Του.

Στο Ευαγγέλιο του Λουκά, στο κεφάλαιο ι' διαβάζουμε την παραβο­λή του καλού Σαμαρείτη. Στο εδά­φιο 30 μας μιλάει για το πανδοχείο, που παρέδωσε τον πληγω­μένο από τους ληστές, για να τον περιποιηθεί και να γιατρευτεί.

Είναι από τις πιο όμορφες απεικονίσεις της Εκκλησίας του Χριστού εδώ κά­τω στην γη. Διάσπαρτα πανδο­χεία αγάπης, χάριτος και ελέους Θεού, για να δέχονται τους πληγω­μένους της αμαρτίας. Έτσι τα σχε­δίασε ο Κύριος και μας καλεί να τα ζήσουμε.

 

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ

Όπως ήταν φυσικό, ο εχθρός του Κυρίου μας, που είναι και δικός μας εχθρός, δεν έμεινε αδρανής μπροστά στην δημιουργία και την πορεία της Εκκλησίας.

Ξε­κίνησε με διωγμούς και άγριο πό­λεμο, όπως έχει καταγράψει η Ιστο­ρία. Έκανε όμως λάθος. Η Εκκλησία όχι μόνο δεν υποχώρησε, αλλά φού­ντωσε, άπλωσε ρίζες και εξαπλώθη­κε.

Τότε, ο σατανάς άλλαξε την πολιτι­κή του και αυτή την φορά απέδωσε θαυμά­σια. Μπήκε ο κόσμος μέ­σα στην Εκκλησία. Συμ­βιβασμός, ανθρώπινος τρόπος, λογική, ειδωλολατρία, επιδιώξεις σαρκι­κές, ανθρώπινες.

Στις μέ­ρες μας είναι φανερό πως πολλές συναθροίσεις έχουν χάσει την πορεία τους προς τα επάνω και οδηγούνται στο συμβιβασμό και την κοσμικότητα. Αυτό που λέει ο λόγος του Θε­ού το βλέπουμε και το ζούμε:

Η αμαρτία θεριεύει

Η αγάπη παγώνει

Η πίστη υποχωρεί, χάνεται

Οι σημερινοί Χριστιανοί, το πρώτο που θυσιάζουν εύκολα και απροβλημάτιστα είναι η εκκλησία τους, οι ώρες της εκκλησίας, οι εκ­δηλώσεις της, το σώμα τους, τα αδέλφια τους.

Και τούτο γιατί το βασικό δόγμα της ζωής τους είναι «Ο χωρίς κόστος Ιησούς Χριστός, το χωρίς θυσίες ευαγγέλιο». Αυτό κα­τάφερε να περάσει με επιτυχία ο σατανάς στις μέρες μας. «Και τον Χριστό και τον κόσμο». Ο Ίδιος ό­μως ο Κύριος απορρίπτει αυτούς τους πιστούς όποιοι κι αν είναι, απ' οπουδήποτε κι αν προέρχονται.