Πιστεύω ότι οι εκλεκτοί στο Ματθαίο κδ, είναι μια αναφορά
στο εβραϊκό υπόλοιπο που θα πιστέψει στον Μεσσία Ιησού, κατά την διάρκεια της
Θλίψης.
Σε όλο το Ματθ.κδ μιλάει για τους Εβραίους, δεν μιλάει για την εκκλησία.
Ο Ιησούς, όπως βλέπουμε στο εδ.15, μιλώντας εκ των προτέρων
στους Εβραίους της μελλοντικής περιόδου θλίψης, είπε: «Όταν λοιπόν ίδητε το
βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω
τόπω τω αγίω».
Ποιος είχε τον άγιο τόπο; Οι Εθνικοί; Όχι, ο λαός Ισραήλ τον
είχε και είναι ο ναός του Θεού στο Ισραήλ.
Είπε, «Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το
λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω ….τότε οι εν τη
Ιουδαία (αυτοί είναι Εβραίοι που ζουν στο Ισραήλ) ας φεύγωσιν επί τα όρη
όστις ευρεθή επί του δώματος, ας μη καταβή διά να λάβη τι εκ της οικίας αυτού»
κλπ.
Και μετά, στο εδ.20, τους λέει «Προσεύχεσθε δε διά να μη
γείνη η φυγή υμών εν χειμώνι μηδέ εν σαββάτω..».
Μιλάει εδώ για Εβραίους και πως αυτό θα επηρεάσει τους Εβραίους.
Οι Εβραίοι είχαν εντολές για την τήρηση του Σαββάτου. Το όλο πλαίσιο
είναι εβραϊκό.
Γι’ αυτό θεωρώ ότι οι εκλεκτοί εδώ είναι Εβραίοι, τους
οποίους θα συγκεντρώσουν οι άγιοι άγγελοι, από τους τέσσερις ανέμους,
ουσιαστικά σημαίνει από τα τέσσερα
σημεία του ορίζοντα, απ’ όλη τη γη, πίσω στην πατρίδα τους το Ισραήλ σε
συνδυασμό με τη Δεύτερη Έλευση.
Τα συμφραζόμενα είναι ο καθοριστικός παράγοντας σε κάθε προσπάθεια ανακάλυψης τι ήθελε να πει ο συγγραφέας.
Τα συμφραζόμενα του
Ματθαίου, υποστηρίζουν τους εκλεκτούς σαν αναφορά στο Ισραήλ λόγω του εβραϊκού
προσανατολισμού του αποσπάσματος.
Όροι όπως, το ευαγγέλιο της βασιλείας (κδ:14), εν
τω τόπω τω αγίω (κδ:15), το Σάββατο (κδ:20) και ο Μεσσίας
(κδ:23-24) υποδεικνύουν ότι το Ισραήλ σαν έθνος είναι οι εκλεκτοί.
Οι εκλεκτοί είναι οι εναπομείναντες πιστοί Ισραηλίτες, σε
αντίθεση με τους άπιστους εθνικούς.
Στον Ησαΐα ξε:7-16 ο Θεός σκιαγραφεί την αντίθεση μεταξύ
αυτών των δύο ομάδων και της μοίρας τους.
Στο εδ.9 αποκαλεί το πιστό υπόλοιπο «οι εκλεκτοί μου»
και στα εδ.17-25 ανέφερε ότι στην μελλοντική Χιλιετία το εκλεκτό υπόλοιπο του
έθνους θα ευλογηθεί πολύ στην γη.
Δεδομένου ότι ο όρος «εκλεκτοί» χρησιμοποιείται τρεις φορές
στο Ματθ.κδ (εδ.22,24,31, βλέπε επίσης Μάρκ.ιγ:20,22,27), είναι πολύ πιθανό ότι
ο συγγραφέας τον χρησιμοποιεί για να αναφερθεί στην ίδια οντότητα και τις τρεις
φορές.
Ο κανόνας των συμφραζόμενων, αποκλείει την κατανόηση
«εκλεκτοί» στο κδ:22,24, να αναφέρεται στο Ισραήλ και στη συνέχεια εννέα εδάφια
παρακάτω, να αναφέρεται στην εκκλησία.
Χωρίς κάποια ένδειξη αλλαγής από το ένα προβλεπόμενο νόημα
σε ένα άλλο, «εκλεκτοί» στο κδ:21 πρέπει να σημαίνει το ίδιο όπως και στα
κδ:22,24.
Η συλλογή των αγγέλων
Στο Ματθ.κδ:29-31, ο Ιησούς Χριστός μιλούσε σε Εβραίους που
ζούσαν κάτω από την Παλαιά Διαθήκη.
Ανέφερε τον εβραϊκό ναό (κδ:15), την προφητεία των 70
εβδομάδων του Δανιήλ και «αυτούς που βρίσκονται στην Ιουδαία» (κδ:16), το
Εβραϊκό Σάββατο (κδ:20), και στη συνέχεια περιέγραψε την Δεύτερη Έλευση και την
συγκέντρωση των «Εκλεκτών».
Ολόκληρο το πλαίσιο αυτών των δηλώσεων φαίνεται να είναι
εβραϊκής φύσης. Το ακροατήριο του Ιησού, οι μαθητές, θα ερμήνευσαν «τους
εκλεκτούς αυτού» σαν το έθνος του Ισραήλ, αφού ήταν η μόνη «εκλεκτή» ομάδα
ανθρώπων στην γη εκείνο τον καιρό.
Μετά την γέννηση της Εκκλησίας εξακολουθούμε να βλέπουμε
τους αποστόλους να υποθέτουν ότι μόνο οι Εβραίοι ήταν οι «εκλεκτοί», επειδή
σοκαρίστηκαν όταν ο Θεός χορήγησε σωτηρία σε ορισμένους Εθνικούς
(Πράξ.ι:44-ια:18).
Έτσι, όλα τα στοιχεία φαίνεται να δείχνουν ότι το Ισραήλ
είναι «οι εκλεκτοί Του» στο Ματθ.κδ:29-31, όχι η Εκκλησία.
Για μένα, ο πιο πειστικός λόγος για τον οποίο το Ματθ.κδ:31
δεν αναφέρεται στην Αρπαγή, βρίσκεται στο γεγονός ότι αυτό το εδάφιο
περιλαμβάνει αναφορές από εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης, ειδικά από το Δευτ.λ:4,5:
«και εις τα έσχατα του ουρανού αν ήναι η διασπορά σου,
εκείθεν θέλει σε συνάξει Κύριος ο Θεός σου και εκείθεν θέλει σε λάβει, και
θέλει σε εισαγάγει Κύριος ο Θεός σου εις την γην, την οποίαν εκληρονόμησαν οι
πατέρες σου, και θέλεις κληρονομήσει αυτήν· και θέλει σε αγαθοποιήσει και σε
πολλαπλασιάσει υπέρ τους πατέρας σου».
Αυτές οι αναφορές υποστηρίζουν σαφώς την ιδέα ότι αυτή η
αγγελική συγκέντρωση, η οποία είχε προβλεφθεί στην Παλαιά Διαθήκη, αναφέρεται
σε μια ανασυγκέντρωση των Εβραίων που θα σωθούν και πρέπει να επιστρέψουν στη
γη του Ισραήλ στην οποία θα ζήσουν για χίλια χρόνια κατά τη διάρκεια της
Βασιλείας του Χριστού.
«θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων
ανέμων απ' άκρων ουρανών έως άκρων αυτών» σημαίνει ότι «οι εκλεκτοί θα
συγκεντρωθούν από όλο τον κόσμο κατά τον ερχομό του Χριστού».
Επειδή οι Εβραίοι επίμονα επαναστατούσαν κατά του Θεού, ο
Θεός είπε «θέλω διασκορπίσει εις πάντα άνεμον» (Ιεζεκ.ε:10,12) ή «εις
πάντα άνεμον» (Ιεζ.ιζ:21).
Στον Ζαχ.β:6 ο Θεός δήλωσε ότι τους διασκορπίζει «προς τους τέσσαρας ανέμους του
ουρανού». . . Ο Θεός σκόρπισε τους Εβραίους σε όλο τον κόσμο.
Στη συνέχεια, ο Θεός είπε επίσης, ότι στο μέλλον οι
Ισραηλίτες θα πρέπει να συγκεντρωθούν από την ανατολή, δύση, βορρά και νότο, «από
των άκρων της γης» (Ης.μγ:5-7).
Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στο πλαίσιο αυτής της
υπόσχεσης, ο Θεός αποκάλεσε το Ισραήλ «εκλεκτό» Του.
Ακριβώς όπως ο Ιησούς ανέφερε ότι η συγκέντρωση των εκλεκτών
Του «εκ των τεσσάρων ανέμων απ' άκρων ουρανών έως άκρων αυτών» θα
πραγματοποιηθεί «μετὰ σάλπιγγος μεγάλης», έτσι και ο Ησαΐας κζ:13
διδάσκει ότι «Και εν εκείνη τη ημέρα θέλει σαλπιγχθή μεγάλη σάλπιγξ, και
θέλουσιν ελθεί οι καταφθειρόμενοι εν τη γη της Ασσυρίας και οι αποδεδιωγμένοι
εν τη γη της Αιγύπτου, και θέλουσι λατρεύσει τον Κύριον επί του όρους του αγίου
εν Ιερουσαλήμ».
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το Ησαΐας κζ:13, που
προλέγει αυτή τη μελλοντική ανασυγκέντρωση του Ισραήλ, είναι η μόνη
συγκεκριμένη αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη σε μια «μεγάλη σάλπιγγα».
Αν και το Ησαΐας ια:11-12 δεν αναφέρεται σε μια μεγάλη
σάλπιγγα, είναι παράλληλο με το Ησαΐας κζ:13, διότι αναφέρεται στην ίδια
ανασυγκέντρωση του Ισραήλ.
Στο πλαίσιό τους, αυτά τα εδάφια δείχνουν ότι όταν ο Μεσσίας
(ρίζα του Ιεσσαί, εδ.1,10) έρχεται να κυβερνήσει «Και θέλει υψώσει σημαίαν
εις τα έθνη», θα συγκεντρώσει το διάσπαρτο απομεινάρι του λαού Του Ισραήλ «από
των τεσσάρων γωνιών της γης».
Αυτό που περιγράφει ο Ιησούς στο Ματθ.κδ και το Μάρκ.ιγ
είναι η εβραϊκή επανασυγκέντρωση που θα εκπληρώσει τις προφητικές πτυχές της
Γιορτής των Σαλπίγγων για το έθνος του Ισραήλ.
Συμπέρασμα
Είναι ξεκάθαρο ότι αφού η
εκκλησία δεν αναφέρεται στο Ματθ.κδ, τότε το εδ.31 δεν μπορεί να είναι αναφορά
στην αρπαγή της εκκλησίας.
Αντίθετα, καθώς μελετά κανείς
τα συμφραζόμενα και τις αναφορές της Παλαιάς Διαθήκης τις οποίες υπαινίσσεται ο
Κύριός μας, καθίσταται απολύτως σαφές ότι κάνει λόγο για μια ανασυγκέντρωση των
εκλεκτών του Ισραήλ στους έσχατους καιρούς, προκειμένου να τους επιστρέψει στην
γη τους για την Χιλιετία.
Στην πρώτη Του έλευση, ο
Χριστός έκλαψε πάνω από την Ιερουσαλήμ και εξέφρασε την επιθυμία Του να
συγκεντρώσει το Ισραήλ στον εαυτό του «καθ' ον τρόπον συνάγει η όρνις τα
ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθέλησαν» (Ματθ.κγ:37).
Κατά την Δεύτερη Έλευσή Του, οι
εκλεκτοί του Ισραήλ θέλουσιν επιβλέψει προς αυτόν, τον οποίον εξεκέντησαν
(Ζαχ.ιβ:10) και θα πουν, «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»!
(Ψαλμ.ριη:26, Ματθ.κγ:39). Μαράνα θα!
