Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2017

Γιατί ο Θεός επιτρέπει τη δυστυχία και τον πόνο; (συνέχεια)

Τώρα, το τρίτο φωτεινό σημείο: Έρχεται η μέρα που ο πόνος θα σταματήσει και ο Θεός θα κρίνει το κακό.

Πολλές φορές θα έχετε ακούσει ανθρώπους να λένε: «Αν ο Θεός έχει τη δύναμη να ξεριζώσει το κακό και τη δυστυχία, τότε γιατί δεν το κάνει;». Η απάντηση είναι ότι, επειδή δεν το έχει κάνει ακόμα, δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνει. Αν δεν διαβάσεις ένα βιβλίο μέχρι τέλους, δεν μπορείς να βγάλεις τα συμπεράσματά σου από τις πρώτες σελίδες, ούτε ακόμα διαβάζοντας το μισό απ’ αυτό.


Και η Αγία Γραφή λέει ότι η ιστορία αυτού του κόσμου δεν έχει τελειώσει ακόμα. Λέει ότι θα έρθει η ημέρα που οι ασθένειες και ο πόνος θα εξαλειφθούν και οι άνθρωποι θα πρέπει να λογοδοτήσουν για το κακό που έχουν διαπράξει. Θα αποδοθεί τέλεια δικαιοσύνη. Θα έρθει εκείνη η μέρα, αλλά όχι ακόμα, την περιμένουμε.

Τι συγκρατεί λοιπόν τον Θεό; Μία απάντηση είναι ότι ίσως είστε κάποιοι από εσάς. Στην πραγματικότητα καθυστερεί το τέλος της ιστορίας, περιμένοντας κάποιους από εσάς να Τον εμπιστευτείτε και να περάσετε την αιωνιότητα στον ουρανό. Καθυστερεί τα πάντα από αγάπη για σας.


Β’ Πέτρ.γ:9 Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.

Για μένα, αυτό είναι απόδειξη ενός στοργικού Θεού, που πραγματικά νοιάζεται για τον άνθρωπο.

Φωτεινό σημείο #4: Οι ταλαιπωρίες μας δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτά που ο Θεός έχει ετοιμάσει γι’ αυτούς που Τον αγαπούν.

Σίγουρα δεν θέλω να υποτιμήσω τον πόνο και τη δυστυχία, αλλά βοηθά αν το δούμε μακροπρόθεσμα. Κοιτάξτε το παρακάτω εδάφιο, και θυμηθείτε ότι έχει γραφτεί από τον απόστολο Παύλο, που υπέφερε ξυλοδαρμούς, λιθοβολισμούς, ναυάγια, φυλακίσεις, απόρριψη, πείνα, δίψα, έλλειψη στέγης και σίγουρα πολύ περισσότερο πόνο ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε υπομείνει:

Β’ Κορ.δ:17 Διότι η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς καθ' υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης,

Μισό λεπτό, προσωρινή ελαφρά θλίψις;

Β’ Κορ.ια:24 Υπό των Ιουδαίων πεντάκις έλαβον πληγάς τεσσαράκοντα παρά μίαν,

Β’ Κορ.ια:25 τρίς ερραβδίσθην, άπαξ ελιθοβολήθην, τρίς εναυάγησα, εν ημερονύκτιον εν τω βυθώ έκαμον.
Αλλά, λέει, «η προσωρινή ελαφρά θλίψις ημών εργάζεται εις ημάς καθ' υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης».


Ο Παύλος έγραψε ακόμα: Ρωμ.η:18 Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς.

Σκεφτείτε το κάπως έτσι. Ας πούμε ότι την πρώτη ημέρα του 2017, είχες μια απαίσια, φοβερή ημέρα. Αλλά όλη η υπόλοιπη χρονιά ήταν ευλογημένη από κάθε άποψη.

Αν στο τέλος του χρόνου σε ρωτήσει κάποιος: «πως ήταν το 2017»; Θα του πεις: «Δόξα στον Θεό, ήταν μια υπέροχη χρονιά»! Και θα σου πει: «Μα, δεν είχες μια πολύ άσχημη μέρα την πρώτη του χρόνου»;

Θα αναλογιστείς το παρελθόν και θα πεις, «έχεις δίκιο. Ήταν μια κακή μέρα, κανείς δεν το αρνείται. Ήταν δύσκολη εκείνη η μέρα. Ήταν οδυνηρό. Αλλά όταν κοιτάζω το σύνολο του χρόνου, όταν τα βάλω όλα μαζί, ήταν μια θαυμάσια χρονιά. Οι 364 υπέροχες μέρες υπερτερούν κατά πολύ εκείνης της κακής μέρας, ούτε που την θυμάμαι…

Και ίσως αυτό είναι μια καλή αναλογία για τον ουρανό. Άκουσέ με - δεν θέλω να διαψεύσω ή να αρνηθώ την πραγματικότητα του πόνου σου σ’ αυτή τη ζωή. Αλλά, στον ουρανό, όταν έχεις μπροστά σου την αιωνιότητα, αν σε ρωτήσει κάποιος πως ήταν η ζωή σου, δεν θα καθίσεις να εξιστορείς τις κακές μέρες σου…..

Ο Θεός υπόσχεται ότι κάποια στιγμή δεν θα υπάρχει πια δάκρυ, κλάμα, ή στεναγμός, πόνος και δυστυχία, όταν θα βρεθούμε μέσα στην παρουσία Του για πάντα. Άφησε τα λόγια του Α’ Κορ.β:9 να εμποτίσουν την ψυχή σου: «Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε και ωτίον δεν ήκουσε και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας αυτόν» Αυτό είναι ανάσα, έτσι δεν είναι;

Τελικό φωτεινό σημείο Νο 5: εμείς αποφασίζουμε αν θα πικραθούμε ή θα στραφούμε προς τον Θεό, για ειρήνη και παρηγοριά.

Έχουμε δει παραδείγματα, πώς η ίδια δοκιμασία που κάνει ένα άτομο να πικραθεί και να απορρίψει τον Θεό, να σκληρύνει και να θυμώσει, μπορεί να κάνει ένα άλλο άτομο να στραφεί στον Θεό, να γίνει πιο μαλακό και πιο τρυφερό, να το κάνει να θέλει να προσφέρει, προσεγγίζοντας ευσπλαχνικά για να βοηθήσει άλλους ανθρώπους που βρίσκονται σε δοκιμασία.

Όλα τα βάσανα είναι τουλάχιστον δυνητικά καλά, μια ευκαιρία για καλό. Εναπόκειται στην ελεύθερη επιλογή μας να ενεργοποιήσουμε αυτό το δυναμικό. Δεν επωφελούμαστε και δεν μαθαίνουμε όλοι από τις δοκιμασίες, επειδή είναι στο χέρι μας, εξαρτάται από την ελεύθερη βούληση».

Εμείς διαλέγουμε αν θα απομακρυνθούμε ή αν θα επιστρέψουμε στον Θεό. Αλλά τι θα συμβεί αν πάμε σ’ Αυτόν;

Ιωάν.ις:33 Ταύτα ελάλησα προς εσάς, διά να έχητε ειρήνην εν εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον.

Με άλλα λόγια, μας προσφέρει αυτά τα δύο πράγματα που χρειαζόμαστε όταν είμαστε πληγωμένοι: ειρήνη για να ασχοληθούμε με την παρούσα κατάσταση και θάρρος για να ασχοληθούμε με το μέλλον μας. Πώς; Επειδή έχει νικήσει τον κόσμο! Μέσα από τα δικά Του παθήματα και τον θάνατο, αφαίρεσε από τον κόσμο την απόλυτη εξουσία πάνω σου. Η δυστυχία δεν έχει πλέον τον τελευταίο λόγο. Ο θάνατος δεν έχει πια τον τελευταίο λόγο. Ο Θεός έχει τον τελευταίο λόγο!

Η τελική απάντηση του Θεού στις θλίψεις δεν είναι κάποια εξήγηση, είναι η ενσάρκωση. Η θλίψη είναι ένα προσωπικό πρόβλημα και απαιτεί μια προσωπική απάντηση. Και ο Θεός δεν είναι απόμακρος, απρόσιτος και αδιάφορος. Φανερώθηκε στο πρόσωπο του ανθρώπου Ιησού, στον κόσμο μας, για να καταλάβουμε ότι ενδιαφέρεται προσωπικά για τον πόνο μας. Ο Ιησούς είναι εκεί, όσο χαμηλά κι αν πέσουμε. Είσαι συντριμμένος; Ο Ιησούς «εκόπη» όπως το ψωμί, για εμάς. Σε περιφρονούν; Αυτός ήταν «καταπεφρονημένος και απερριμμένος υπό των ανθρώπων· άνθρωπος θλίψεων». Μήπως σε πρόδωσαν; Αυτός ξεπουλήθηκε. Μήπως χάλασε η πιο τρυφερή σου σχέση; Αυτός αγαπούσε και οι άνθρωποι Τον απέρριπταν. Μήπως σε αποφεύγουν; Έκρυβαν τα πρόσωπά τους από Αυτόν, σαν να ήταν λεπρός.

Δεν είναι μόνο ότι ο Θεός ξέρει και συμπάσχει με τα προβλήματά σου. Στο κάτω κάτω, κάθε στενός φίλος μπορεί να το κάνει. Κάθε στενός φίλος μπορεί να καθίσει δίπλα σου και να σε κάνει να αισθανθείς λίγο άνετα και να συμπάσχει μαζί σου. Όχι, ο Ιησούς είναι πολύ πιο κοντά από τον πιο κοντινό φίλο σου. Γιατί αν Τον εμπιστευτείς, τότε είναι μέσα σου. Και, ως εκ τούτου, τα βάσανά σου είναι και δικά Του. Η θλίψη σου είναι και δική Του θλίψη.

Έτσι, όταν οι τραγωδίες χτυπήσουν, που θα γίνει, όταν οι θλίψεις έρθουν, που θα έρθουν, όταν παλεύεις με τον πόνο, που θα γίνει, – και διαλέξεις να τρέξεις στην αγκαλιά Του, να το θα ανακαλύψεις: θα βρεις ειρήνη για να ασχοληθείς με το παρόν, θα βρεις θάρρος για να ασχοληθείς με το μέλλον σου και την υπόσχεση της αιώνιας ζωής στον ουρανό.

Όλοι μας θα περάσουμε από θλίψεις και δοκιμασίες. Η ζωή είναι τόσο εύθραυστη και σύντομη. Σ’ αυτό τον αμαρτωλό κόσμο, ποτέ δεν ξέρουμε πότε ο θάνατος θα έρθει να χτυπήσει. Συχνά, δεν έχουμε καμία προειδοποίηση όταν έρχεται μια καρδιακή προσβολή, ή όταν ένας μεθυσμένος οδηγός διασχίζει τη διπλή διαχωριστική γραμμή, όταν μια πυρκαγιά ξεκινάει, ή όταν ένα αεροπλάνο χάνει τον έλεγχο. Το ερώτημα είναι: «είσαι έτοιμος;».

Α’ Ιωάν.ε:13 Ταύτα έγραψα προς εσάς τους πιστεύοντας εις το όνομα του Υιού του Θεού, διά να γνωρίζητε ότι έχετε ζωήν αιώνιον, και διά να πιστεύητε εις το όνομα του Υιού του Θεού.

Ο Θεός δεν θέλει να αναρωτιέσαι. Δεν θέλει να είσαι αγχωμένος κατά πόσο είσαι για τον ουρανό. Ο αλάνθαστος λόγος Του λέει ότι μπορείς να το γνωρίζεις στα σίγουρα.

Μην βασίζεσαι στο γεγονός ότι πας σε κάποια εκκλησία ή ότι έχεις περάσει από κάποιο είδος θρησκευτικού τελετουργικού στο παρελθόν. Η Αγία Γραφή είναι σαφής, μπορεί να είναι κάποιος θρησκευόμενος, αλλά να μην έχει σχέση με το Θεό. Οι θρησκευτικές δραστηριότητες και συνεργασίες δεν έσωσαν ποτέ κανέναν. Η σωτηρία προέρχεται από την προσωπική σου γνωριμία με τον Χριστό και την υπακοή του ευαγγελίου Του.

Αλλά αυτό δεν συμβαίνει αυτόματα. Δεν γίνεται συμμετέχοντας σε μια μεγάλη εκκλησία, ή κάνοντας παρέα με μια ομάδα χριστιανών. Πρέπει να αποφασίσεις μέσα στην καρδιά σου ότι θέλεις να εγκαταλείψεις την αμαρτία σου, να σταματήσεις να εμπιστεύεσαι τις δικές σου δυνάμεις, και να αποδεχτείς το έργο του Χριστού στο σταυρό, για σένα. Τότε, μπορείς να απολαύσεις την ειρήνη και την εμπιστοσύνη του Θεού.